بر پرده‌ي مريم دوم چرخ

شاعر : خاقاني

جز قيصر پاسبان نديده است		بر پرده‌ي مريم دوم چرخ
خورشيد يک آستان نديده است		از قصر جلالتش به صد دور
سيمرغش مورخوان نديده است		يک خوان شرف نساخت کايام
جز رضوان ميزبان نديده است		برخوان کفش طفيل اميد
جز جنت نقلدان نديده است		در مجلس و خوانش چاشني گير
الا درش آشيان نديده است		هر سو که هماي بخت پريد
کس در رطب استخوان نديده است		تا نخل گرفت بوي عدلش
هرک آتش در فشان نديده است		بيند قلمش به گاه توقيع
کس شروان خيروان نديده است		تا نامد مهد دولت او
در بحر دلش کران نديده است		ملاح خرد به کشتي وهم
کس قوت امتحان نديده است		در جنب سخاش بحر و کان را
کاندر خور بخش کان نديده است		زين پس کفش آفتاب بخشد
در جسم کرم روان نديده است		کس بي‌کف راد صفوة الدين
غيب از دل خود نهان نديده است		در پرده نهان چو راز غيب است
آن کعبه که کس عيان نديده است		چون کعبه مجاور حجاب است
کس جنت بي‌گمان نديده است		ذات ملکه است جنت عدن
از مردان کس جنان نديده است		شاه ادريس است و خود جز ادريس
کس قطب سبک عنان نديده است		بر نه فلک او ستاره‌ي قطب
کس مرقد فرقدان نديده است		با قطب جز اين دو قرة العين
جز داغ ادب نشان نديده است		بر روس و حبش که روز و شب راست
کاين خادم روي آن نديده است		اين روس و حبش دو خادمش دان
جم زين به خاندان نديده است		اي بانوي خاندان جمشيد
کس چون تو زبيده سان نديده است		اي ساره صفات و آسيه زهد
جز کوثر در دهان نديده است		هر کس که ثنات بر زبان راند
جز طوبي و ضيمران نديده است		بر آتش هر که مدح راند
جز گوهر رايگان نديده است		خاک در تو هر آنکه بوسيد
کس شاعر مدح خوان نديده است		چون تو ملکه نبود و چون من
کس زين به داستان نديده است		من دانم داستان مدحت
کز نيسان بوستان نديده است		آن ديد ضميرم از ثنايت
کز بلبل گلستان نديده است		و آن بيند بزمت از زبانم
شاخي است که مهرگان نديده است		ذکر تو به باغ خاطر من
مشکي است که پرنيان نديده است		اين مدحت تازه بر در تو
چون بازاري در آن نديده است		بنده ز دکان شعر برخاست
جز آتش در دکان نديده است		حلاج، دکان گذاشت ايراک
کو حال دل نوان نديده است		بانوي جهان نپرسدش حال
تسکين شفارسان نديده است		از هيچ کسي به هيچ دردي
درد دل ناتوان نديده است		از هر که علاج خواست الا
يک حرمت و نيم نان نديده است		قرب دو سه سال هست کز شاه
يک پرسش غم نشان نديده است		اقطاع و برات رفت و از کس
زين بنده‌ي جان گران نديده است		شاه است گران سر ار چه رنجي
کانعام خدايگان نديده است		گفته است به ترک خدمت اکنون
کز درگه شه مکان نديده است		دستوري خواهد از خداوند
يک داور مهربان نديده است		زنهاري توست و از تو بهتر
بهتر ز تو مستعان نديده است		خواهد ز تو استعانت ايرا
کاندوخته جز فغان نديده است		دادش بده و فغانش بشنو
سحر است و کس اين بيان نديده است		اين شعر وداعي از زبانم
بر گلبن ده بنان نديده است		مرغ دو زبان چو کلک من کس
اين مرکب، زير ران نديده است		بر نطق سوارم و عطارد
کز باد فنا، خزان نديده است		باغي است بقاي بانوي عصر
جز بانوي انس و جان نديده است		بر لوح فرشته نامش ايام
دولت به ازين ضمان نديده است		صد عيد چنين ضمان کند عمر
کز اهل دلي نشان نديده است		دل روي مراد از آن نديده است
يک اهل در اين ميان نديده است		دل هر دو جهان سه باره پيمود
يک پيک وفا روان نديده است		در شيب و فراز اين دو منزل
کس نقش وفا از آن نديده است		چرخ آمده کعبتين بي‌نقش
پيش از من هم جهان نديده است		جنسي که من از جهان نديدم
يک تن رصد امان نديده است		از منقطعان راه اميد
کس يک پي کاروان نديده است		روز آمد و روز شد جهان را
کس راستي از زمان نديده است		تا پشت وفا زمانه بشکست
بازوي فلک کمان نديده است		از پشت شکسته‌ي وفا به
الا ز زبان زيان نديده است		خاقاني سود و مايه‌ي عمر
الا ز سر زبان نديده است		آويختگي سر ترازو
جنس ملک اخستان نديده است		عالم ز همه ملوک عالم
آن ديد که خضر خان نديده است		خاقان کبير، کز جلالت
کورا دوم آسمان نديده است		شروان شه آفتاب دولت
روئين‌تن هفت خوان نديده است		جمشيد کيان که دين جز او را
کيخسرو باستان نديده است		گو در ملک اخستان نگر آنک
آنک اختر کاويان نديده است		گو رايت بوالمظفري بين
چون رستم پهلوان نديده است		گويند که مرز تور و ايران
صد رستم سيستان نديده است		آن کيست که در صف غلامانش
کمتر ز زحل سنان نديده است		بر نيزه‌ي او سماک رامح
کس در يک دودمان نديده است		جز بانو و شاه کوه و دريا
کس جز کف هر دوان نديده است		دو ابر و دو آفتاب و دو بحر
بر يک سر خوان و خان نديده است		دو روح و دو نور کس جز ايشان
جز حضرت بانوان نديده است		گيتي افق سپهر عصمت
جز بانوي کامران نديده است		جمشيد ملک نظير بلقيس
جز رابعه‌ي کيان نديده است		قيدافه‌ي مملکت که دهرش
خود رابعه کس چنان نديده است		او رابعه‌ي بنات نعش است
کس مثل به صد قران نديده است		جز نه زن سيدش به ده نوع
از مريم پاک جان نديده است		رح القدس آن صفا کز او ديد

بر پرده‌ي مريم دوم چرخ

تازه های مقالات

بیشترین بازدید هفته