طره مفشان کز هلالت عيد جان برساختند

شاعر : خاقاني

طيره منشين کز جمالت عيد لشکر ساختند		طره مفشان کز هلالت عيد جان برساختند
کاين سه را از بس که باريکند همبر ساختند		ماه نو ديدي لبت بين، رشته‌ي جانم نگر
زانکه صد نوبر مرا زان يک صنوبر ساختند		پيش بالايت به بالايت فرو ريزم گهر
چون کمر گاه تو بازم کيسه لاغر ساختند		چون کمر حلقه به گوشم، چشم پيش از شرم آنک
گر چه بر آتش تو را مهري ز عنبر ساختند		ز آن لب چون آتش تر هديه کن يک بوس خشک
طعمه‌ي اين خشک ني ز آن آتش تر ساختند		من ني خشکم و گر چه طعمه‌ي آتش ني است
نو به نو غمهاش تو بر تو چو دفتر ساختند		سرگذشت حال خاقاني به دفتر ساز از آنک
شوق شاهش آتش و شروانش مجمر ساختند		سوخته عود است و دلبندان بدو دندان سپيد
چارپاي تختش از تاج دو پيکر ساختند		نصرة الاسلام گيتي پهلوان کاجرام چرخ
بر سر عرش از ظلال قدرش افسر ساختند		ظل حق فرزند شمس الدين اتابک کز جلال
هفت گردون را در آن هر هشت مضمر ساختند		هشت حرف است از قزل تا ارسلان چون بنگري
الدگز را ملک کيخسرو ميسر ساختند		رستم توران ستان است اين خلف کز فر او
بيضه‌ي مهري که بر کتف پيمبر ساختند		مملکت بخشي که نفش هشت حرف نام اوست
آب خضر و آينه‌ي جان سکندر ساختند		عکس يک جامش دو گيتي مي‌نمايد کز صفاش
خويشتن ضحاک شور و اژدها سر ساختند		هست اتابک چون فريدون نيست باک ار کافران
آتش ضحاک سوز و اژدها خور ساختند		آب گز گاو سارش باد کو را عرشيان
کاين دو را هم در يتيمي ملک پرور ساختند		هست اتابک مصطفي تاييد و اسکندر خصال
آخرش چوندعنصر اول مبتر ساختند		ور يکيشان در قبائل قابل فرمان نشد
دشمنان را مسخ کردند و مسخر ساختند		مصطفي در شصت و سه، اسکندر اندر سي و دو
آسمان را افسر از خورشيد انور ساختند		هست اتابک آسماني کاين خلف خورشيد اوست
لاجرم در ملتش دارا و داور ساختند		هست اتابک بهمن آسا کاين خلف داراي اوست
دست و تيغ اين سکندر سد اکبر ساختند		پيش ياجوجي که ظلمت خانه‌ي الحاد راست
نشره کردند و به آب رخ مزعفر ساختند		خستگان ديو ظلم از خاک درگاهش به لب
کز شبستان سليمانيش منظر ساختند		پيش سقف بارگاهش خانه‌ي موري است چرخ
باغ رضوان را کبوتر خانه ايدر ساختند		کعبه‌ي ملک است صحن بارگاهش کز شرف
چون کبوتر کعبه را گردش مچاور ساختند		بلکه تا اين کعبه رضوان را کبوتر خانه شد
تا تظلم گاه اين ميدان اغبر ساختند		زو مظالم توز و ظالم سوزتر شاهي نبود
تا صواعق بار طوفانش ز خنجر ساختند		کشتي سلجوقيان بر جودي عدل ايستاد
زين نمط کو ساخت تمهيد موفر ساختند		کافرم گر پيش از او يا پيش از او اسلام را
کار داران فلک آئين منکر ساختند		از پس عهد کيومرث کيان تا دور شاه
گه به خود رائي ز بيد انجير عرعر ساختند		گه به ناپاکي ز باد انجير بيد انگيختند
طعمه‌ي مار و شکار گرگ حمير ساختند		شير خواران را به مغز و شير مردان را به جان
اين يکي صاحب قران را شاه و سرور ساختند		پس به آخر اين نکو کردند کاندر صد قران
بلکه خوک پايگاهش جان قيصر ساختند		پايگاه تازيانش ساختند ايوان روم
تا به نامش سکه‌ي ايران مشهر ساختند		حاسدان در زخم خوردن سرنگون چون سکه‌اند
شاه جن را جنيان ديهيم و افسر ساختند		وز پي تعظيم سکه‌ش را ز روهيناي هند
از پر مرغ و دم شير دلاور ساختند		گر سلاطين پرچم شب‌رنگ با پر خدنگ
پر تير و پرچم رخش مضمر ساختند		مير ما را از پر روح الامين و زلف حور
پرچم و طاسش براي خنگ و اشقر ساختند		آن نگويم کز دم شير فلک وز آفتاب
گر چه از اقليم رومش هفت خوان بر ساختند		سهو شد بر عقل کاول رستم ثانيش خواند
آخشيجان جان رستم را مکرر ساختند		کز پي مير آخوري در پايگاه رخش او
شايد ار خضراي نه چرخش معسکر ساختند		ساحت اين هفت کشور برنتابد لشکرش
چون شبيخون ساخت کايشان غول رهبر ساختند		پار ديدي کاين سر سلجوقيان بر اهل کفر
هفت گيسودار چرخ از گرد معجر ساختند		چون دو لشکر بر هم افتادند چون گيسوي حور
چرخ ترسا جامه را دجال اعور ساختند		نوک پيکان‌ها چو درهم خانه‌ي عيسي رسيد
شير مردان چون سلحفات و سمندر ساختند		در ميان اب و آتش کاين سلاح است آن سمند
از بهار و گل نگارستان آزر ساختند		شه خليل اعجاز و هيجا آتش و گرد خليل
گفتي از هر جوزهر جوزاي ازهر ساختند		مرکبان شاه را چون جوزهر بر بسته دم
کرکسان چرخ از آن خون خوارگان خور ساختند		چون هماي فتح پور الدگز بگشاد بال
کز شبه منقار و از زرنيخ ژاغر ساختند		از دل و رخسارشان خوردند چندان کرکسان
هم ملايک شاهدالحالند و محضر ساختند		بر چنان فتحي که اين شاه ملايک پيشه کرد
هشت حرفش هفت هيکل‌وار دربر ساختند		دشمنانش همره غولند اگر خود بهر حرز
روي کژ ديدند چون آئينه مغفر ساختند		بخت گم کردند چون ياري ز کافر خواستند
هفت نراد فلک خانه مششدر ساختند		تخت نرد ملک را ز آن سو که بد خواهان اوست
دام عنين از سقنقور مزور ساختند		نو عروس از ره نشينان شکر چون گويد از آنک
طوق در حلقند و نامت تاج مفخر ساختند		اي که مردان عجم پيشت چو طفلان عرب
فضله‌ي هر ناخنت را معن و جعفر ساختند		ناخني از معن و جعفر کم نکردي فضل از آنک
کز درت دعوتگه روح مطهر ساختند		تا درت بينم به ديگر جاي نفرستم ثنا
گفت: رو بستان ما پستان مادر ساختند		کودکي را سوي بستان خواند عم کودک چه گفت؟
راوي من در ثنات از سعد اصغر ساختند		شعر من فالي است نامش سعد اکبر گير از آنک
خانه‌ي من حله و بغداد و ششتر ساختند		چون کف و خلفت به تازي هست خارا و نسيج
زر و زربفت و غلام و طوق و استر ساختند		همت و لطف تو را در خوانده، اينجا بخششم
کز جهان عدل است و بس کورا معمر ساختند		عدل ورزا خسروا پيوند عمرت باد عدل
ساعتي را هفته‌اي از روز محشر ساختند		عيد باقي ساز کز ساعات روز عمر تو
کاين سه را ز اقبال اين دو بخت ياور ساختند		ملک و عقل و شرع زير خاتم و کلک تو باد

طره مفشان کز هلالت عيد جان برساختند

تازه های مقالات

بیشترین بازدید هفته