آمد دواسبه عيد و خزان شد علم برش

آمد دواسبه عيد و خزان شد علم برش شاعر : خاقاني زرين عذار شد چمن از گر لشکرش آمد دواسبه عيد و خزان شد علم برش کف بر لب آوريده و آلوده معجرش عيد است و آن عصير عروسي است صرع‌دار بر برگ زر نوشته طلسم مزعفرش وينک خزان معزم عيد است و بهر صرع زرين جهاز او زده بر خاک مادرش ز آن سوي عيد دختر رز شوي مرده بود بستند عقد بر همه آفاق يک سرش يک ماه عده داشت پس از اتفاق عيد واجب کند که هست شکريز دخترش زرگر به گاه عيد زر افشان کند ز شاخ کلوده ماند...