سازد وضو به مسجد اقصي به آب چشم

شاعر : خاقاني

شکر وضو کند به در مسجد الحرام		سازد وضو به مسجد اقصي به آب چشم
بگذشته ز آتشين پل اين طاق آب فام		آب محيط را ز کرامات کرده پل
نور از کلاه مغربي او برد به وام		هر شب قباي مشرقي صبح را فلک
سرمست بختي‌است نه مي ديده و نه جام		پي کور شبروي است نه ره جسته و نه زاد
بختي که ديد يافته حبل المتين زمام		شبرو که ديد ساخته نور مبين چراغ؟
نسپرده دل به بوقلمون باف صبح و شام		ننموده رخ به آينه گردان مهر و ماه
تسبيح او و عقد ثريا ز يک نظام		تقطيع او و ازرق گردون ز يک شعار
خوش دم چو مشک چيني و حرفش همه کلام		پر دل چو جوز هندي و مغزش همه خرد
چونان که مور ريزه‌ي عنقاست زال سام		عنقاست مور ريزه خور سفره‌ي سخاش
در حلق ديو خام چو رستم فکند خام		چون زال پيرزاده به طفلي و عاقبت
خاکي لباس کوته و نوري رداش تام		پوشد لباس خاکي ما را رداي نور
باز افکنش ز نور و فراويزش از ظلام		دلقش هزار ميخي چرخ و به جيب چاک
گنجور رايگان و لگذ خسته‌ي عوام		گاهي کبودپوش چو خاک است و همچو خاک
شوريده ومسلسل و تازان ز هر عظام		گاهي سفيدپوش چو آب است و همچو آب
پوشد برهنگان را چون آفتاب بام		گاه از همه برهنه‌تر آيد چو آفتاب
کامد چهل صباح و چهل اصل و يک قيام		او بود نقطه حرف الف دال ميم را
راکع بماند دال و تشهد نمود لام		زو ديد آن نماز که قائم بود الف
گاهي به ديو هفت سري برکند لگام		گاهي براق چار ملک را لگام گير
صوفي کار آب‌کن از خون انتقام		با آب کار تيغ و چون تيغ از غذاي نفس
عشقي چو قيس عامري و عروه‌ي حزام		در بند عشق شاهد و هم عشق شاهدش
زو شاهدي گرفته و رفته ره ملام		در صورتي که ديده جمالش صور نگار
زو قبله کرده و شده سرمست و مستهام		در آينه عنايت صيقل شناخته
ايمن به کوه کشتي و خرم ز سام و حام		چون نوح پير عشق و ز طوفان مهلکات
کز آتش نشاط شود آبش از مسام		ريزان ز ديده اشک طرب چون درخت رز
بر ديده نام عشق رقم کرده چون حمام		در وجد و حال همچو حمام است چرخ زن
گردد زمين ز سرعت رقصش فلک خرام		گردد فلک ز حيرت حالش زمين نشين
ميري که مير هشت جنان شايدش غلام		پيري که پير هفت زيبدش مريد
کازرده ديد جان من از غصه‌ي لام		آمد مسيح‌وار به بيمار پرس من
چون عاج و آبنوس شکافد دل کرام		کاين آبنوس و عاج شب و روز و روز و شب
کارد ز عجز روي به ديوار پشت مام		من دست بر جبين ز سر درد چون جنين
خالي خزينه از درم و کاسه از طعام		من چفته چنگ و گم شده سر ناي و چون رباب
غم به نواله‌ي من و خون جگر ادام		در مطبخ فلک که دو نان است گرم و سرد
خون تيغ راحلي است چو بيرون شد از نيام		غم مرد را غذاست چو فارغ شد از جهان
پوشيد بام را سر دندانش نور فام		او کز درم درآمد و دندان سپيد کرد
کرسي نهاده ديد برآمد سه چار گام		سردابه ديد حجره فرو رفت يک دو پي
گر مشکليت هست سالات کن تمام		بنشست و خطبه کرد به فصل الخطاب و گفت
مي‌پرس پوست کنده چو بادام کان کدام		سربسته همچو فندق اشارت همي شنو
گفتا توان اگر نشود ديو پايدام		گفتم به پايگاه ملايک توان رسيد؟
گفتا توان اگر ز شريعت کني حسام		گفتم گلوي ديو طبيعت توان بريد؟
گفتا توان اگر به رياضت کنيش رام		گفتم هوا به مرکب خاکي توان گذشت؟
گفتا توان اگر نشود نفس اسير کام		گفتم کليد گنج معراف توان شناخت؟
گفتا توان اگر نبود مرکبت جمام		گفتم ز وادي بشريت توان گذشت؟
گفتا توان اگر نشدي شاه شاهقام		گفتم ز شاه هفت تنان دم توان شنيد؟
بر سوک شاه شرع سيه پوش بر دوام		خاقانيا به سوک پسر داشتي کبود
بر مرگ زاده‌ي حفده خواجه‌ي همام		کارواح سبز پوش سيه‌جامه‌اند پاک
صدر الشريعه حجت حق مفتي انام		شيخ الائمه عمده‌ي دين قدوه‌ي هدي
بودند زمزم و حجر الاسود و مقام		او کعبه‌ي علوم و کف و کلک و مجلسش
او و همه سران حجر الاسود و رخام		او و همه جهان مثل زمزم و خلاب
تا کرده بودم از حجر الاسود استلام		زمزم نماي بود به مدحش زبان من
چون مصر و کوفه بود نشابور ز احترام		زان بوحنيفه مرتبت شافعي بيان
تبريز شد هزار نشابور ز احتشام		پس چون رکاب او ز نشابور در رسيد
تبريز شد ز رتبت او روضة السلام		تب ريزهاي بدعت تبريز برگرفت
خاکي است کاندر او اسد الله کند کنام		من خاک خاک او که ز تبريز کوفه ساخت
کو داشت هر دو را به پناه يک اهتمام		از همتش اتابک و سلطان حيات يافت
اين شمس در کسوف شد، آن بدر در غمام		چون او برفت اتابک و سلطان ز پس برفت
او خفت و فتنه‌ها دشه بيدار لاينام		او رفت و سينه‌ها شده بيمار لايعاد
از بوي نافه عطسه‌ي مشکين زند مشام		بر تربتش که تبت و چين شد چو بگذري
زرين ترنج فلکه‌ي اين نيل گون خيام		چون سيب نخل بند بريزد به سوک او
با امت استقامت و با ملت انتظام		ز انفاس عمدة الدين در شرق و غرب بود
امت چو شاخ قومه الشيخ فاستقام		ملت چو عقد نظمه الصدر فانتظم
ذاتش ز خلق چون شب قدر از مه صيام		جاهش ز دهر چون مه عيد از صف نجوم
کاندر جهان به کندريي بودني نظام		او بود صد جويني و غرالي اينت غبن
کردي به ريسمان اشاراتش اعتصام		آن ريسمان فروش که از آسمان سروش
کرديد چو حلقه بر در فرمانش التزام		وان قفل‌گر که بود کليد سراي علم
من ينکر المهيمن آن يحيي العظام		يحيي صفات بود چو ياسين و خصم اوست
ياجوج بود نطفه‌ي آدم به احتلام		خصمش به مستي آمد از ابليس هم چنان که
کز مشک بي‌نصيب بود مغز با زکام		گر ناقصي نديد کمالش عجب مدار
با داغ و درد زيست در اين دهر ناقوام		بودي قوام شرع و به پيري ز مرگ تاج
اينک پلنگ در برص و شير در جذام		آري به داغ و دردسرانند نامزد
مصروع و تب زده است و سها ايمن از سقام		خورشيد شاه انجم و هم خانه‌ي مسيح
چون روح شد چه نوش و چه حنظل نصيب کام		چون خواجه شد چه نور و چه ظلمت قرين دهر
بي‌شهسوار زابل نه رخش و نه ستام		بي‌مقتداي ملت نه کلک و نه کتاب
زانم به نامه آيت حق کرده بود نام		او سوره‌ي حقايق و من کمتر آيتش
اين نامه را که داشت ز مشک ختن ختام		حرز فرشتگان چپ و راست مي‌کنم
کو نامه نيست عروه‌ي وثقي است لا انفصام		اين نامه بر سر دو جهان حجت من است
کايمن کند ز هول سباع و شر هوام		اين نامه هفت عضو مرا هفت هيکل است
گرد من از نظاره‌ي آن نامه ازدحام		آيم به حشر نامه‌ي او بسته بر جبين
تمتام ناتمام سخن بود بو تمام		تا وصف او تميمه‌ي من شد بجنب من
بر پاک تن حلال بود بر جنب حرام		وصفش مطهر است چو قرآن که خواندنش
حسان پس از رسول و فرزدق پس از هشام		بي‌او سخن نرانم وکي پرورد سخن
از مرگ خواجه رفت جراحت ز التيام		خود بر دلم جراحت مرگ رشيد بود
آن روز کامدش ز رسول اجل پيام		گر صد رشيد داشتمي کردمي فداش
پازهر خواهم از همم سيد همام		گر زهر جان گزاي فراقش دلم بسوخت
کاثار مجد او چو ابد باد مستدام		اقضي القضاة حجة الاسلام زين دين
دارد خلافة الحق در موضع سهام		سيف الحق افضل‌ابن محمد که طالعش
من نامرادي دلش از دهر مشنوام		حق در حقش دعاي من از صدق بشنواد
هر صبح بوي چشمه‌ي خضر آيدش ز کام		آن پير ما که صبح لقائي است خضر نام
با پختگيش جوهر خورشيد خام خام		با برتريش گوهر جمشيد پست پست
گه گه کند به زاويه‌ي خاکيان مقام		تنها روي ز صومعه‌داران شهر قدس
وينجا به دست چپ بودش تکيه‌گاه عام		آنجا بود سجاده‌ي خاصش به دست راست
بيرون ازين سراچه که هست آسمانش نام		بوده زمين خانقهش بام آسمان
سر بر کند به حلقه‌ي اصحاف کهف شام		چون پاي در کند ز سر صفه‌ي صفا
ز ايزد بر او تحيت و از عرشيان سلام		دار السلام اهل هدي باد صدر او

سازد وضو به مسجد اقصي به آب چشم

تازه های مقالات

بیشترین بازدید هفته