حيات بخش بود باده خاصه وقت صبوح

حيات بخش بود باده خاصه وقت صبوح شاعر : خواجوي کرماني که راح را بود آندم خواص جوهر روح حيات بخش بود باده خاصه وقت صبوح چو بلبلان سحر در چمن بوقت صبوح فکنده مرغ صراحي خروش در مجلس که نيست بي مي و معشوق در زمانه فتوح مباش بي لب ياقوت و جام ياقوتي که گر نکرد گناه از چه توبه کرد نصوح مرا چو توبه گنه بود توبه کردم از آن که رند را نبود در صلاح و توبه صلوح نوشته‌اند بر اوراق کارنامه‌ي عشق در دو لختي چشمست بر رهت مفتوح مرا که از درت اميد فتح بابي...