اي پير مغان شربتم از درد مغان آر
شاعر : خواجوي کرماني
وز درد من خسته مغانرا بفغان آر | | اي پير مغان شربتم از درد مغان آر | رختم بسر کوي خرابات مغان آر | | چون ره بحريم حرم کعبه ندارم | مخمور جگر سوخته را آب روان آر | | مخمور دل افروخته را قوت روان بخش | پيرانه سرم آگهي از بخت جوان آر | | تا کي کشم از پير و جوان محنت و بيداد | پيغامم از آن نادرهي دور زمان آر | | از حادثهي دور زمان چند کني ياد | اسرار دل سوخته از دل بزبان آر | | اي شمع که فرمود که در مجلس اصحاب | پرواز کن و مرغ صراحي بميان آر | | ساقي چو خروس سحري نغمه برآرد | او را بمي روح فزا در طيران آر | | چون طائر روحم ز قدح باز نيايد | باز آي و دلم را خبر از عالم جان آر | | رفتي و بجان آمدم از درد دل ريش | عقل از لب جان پرور آن بسته دهان آر | | خواجو بصبوحي چو مي تلخ کني نوش | |