به اتفاق دگر دل به کس نبايد داد

به اتفاق دگر دل به کس نبايد داد شاعر : سعدي ز خستگي که درين نوبت اتفاق افتاد به اتفاق دگر دل به کس نبايد داد طلوع اختر سعدش هنوز جان مي‌داد چو ماه دولت بوبکر سعد افل شد بقاي سعد ابوبکر سعد زنگي باد اميد امن و سلامت به گوش دل مي‌گفت که دست جور زمان داغ ديگرش بنهاد هنوز داغ نخستين درست ناشده بود نه آن حديث که هرگز برون شود از ياد نه آن دريغ که هرگز به در رود از دل وفا نمي‌کند اين سست مهر با داماد عروس ملک نکوروي دختريست وليک که هرکجا...

چهارشنبه، 3 فروردين 1390

تخمین زمان مطالعه:

موارد بیشتر برای شما

به اتفاق دگر دل به کس نبايد داد

شاعر : سعدي

ز خستگي که درين نوبت اتفاق افتاد		به اتفاق دگر دل به کس نبايد داد
طلوع اختر سعدش هنوز جان مي‌داد		چو ماه دولت بوبکر سعد افل شد
بقاي سعد ابوبکر سعد زنگي باد		اميد امن و سلامت به گوش دل مي‌گفت
که دست جور زمان داغ ديگرش بنهاد		هنوز داغ نخستين درست ناشده بود
نه آن حديث که هرگز برون شود از ياد		نه آن دريغ که هرگز به در رود از دل
وفا نمي‌کند اين سست مهر با داماد		عروس ملک نکوروي دختريست وليک
که هرکجا که سريريست مي‌رود بر باد		نه خود سرير سليمان به باد رفتي و بس
همان ولايت کيخسروست و تور و قباد		وجود خلق بدل مي‌شود وگرنه زمين
نگفته‌اند که با هيچکس به عهد استاد		شنيده‌ايم که با جمله دوستي پيوست
عجبتر آنکه نگشتند هيچ يک استاد		چو طفل با همه بازيد و بي‌وفايي کرد
ولي چه سود که در سنگ مي‌کشد فرهاد		بدين خلاف ندانم که ملک شيرينست
همي روند چنانک آمدند مادرزاد		ز مادر آمده بي‌گنج و ملک و خيل و حشم
خداي پاک به فضل و کرم بيامرزاد		روان پاک ابوبکر سعد زنگي را
که اعتماد بقا را نشايد اين بنياد		همه عمارت آرامگاه عقبي کرد
گداي خرمن ديگر کسان بود مرداد		اگر کسي به سپندارمذ نپاشد تخم
که شمعدان مکارم ز پيش بفرستاد		اميد هست که روشن بود بر او شب گور
جزاي خير دهادش که داد خير بداد		به روز عرض قيامت خداي عزوجل
همين قياس بکن گر کسي کند بيداد		بکرد و با تن خود کرد هر چه از انصاف
که حکم را همه وقتي ملازمست نفاذ		کسان حکومت باطل کنند و پندارند
غلام بندگي و گردن از گنه آزاد		هزار دولت سلطاني و خداوندي
به يکدگر برود همچو دجله در بغداد		گر آب ديده‌ي شيرازيان بپيوندد
نکرده‌اند شناسندگان ز حق فرياد		ولي چه فايده از گردش زمانه نفير
بقاي سرو روان باد و سايه‌ي شمشاد		اگر ز باد خزان گلبني شکفته بريخت
هنوز پشت سعادت به مسندست سعاد		هنوز روي سلامت به کشورست وعيد
به هفت ساله دهد بخت و دولت از هفتاد		کلاه دولت و صولت به زور بازو نيست
دران قبيله که خردي بود بزرگ نهاد		به خدمتش سر طاعت نهند خرد و بزرگ
حيات او به سر آمد دوام عمر تو باد		قمر فرو شد و صبح دوم جهان بگرفت
که هر که کار نبست اين سخن جهان نگشاد		گشايشت بود ار پند بنده گوش کني
که من نمانم و گفت منت بماند ياد		همان نصيحت جدت که گفته‌ام بشنو
که سالها بودت خاندان و ملک آباد		دلي خراب مکن بي‌گنه اگر خواهي