اگر خورشيد و مه نبود برين گردون مينايي

اگر خورشيد و مه نبود برين گردون مينايي شاعر : سيف فرغاني تو از رو پرده برگير و همي کن عالم آرايي اگر خورشيد و مه نبود برين گردون مينايي که در تو خيره مي‌ماند چو من چشم تماشايي سزاي وصف روي تو سخن در طبع کس نايد تو با اين روي چون خورشيد همچون روز پيدايي ميان جمع مه رويان همه چون شب سيه مويان عجب نبود که چون مجنون برآرد سر به شيدايي ترا ليلي نشايد گفت ليکن عاقل از عشقت مگس از بهر شيريني ست در دکان حلوايي منم از عشق روي تو مقيم خاک کوي تو من...

چهارشنبه، 3 فروردين 1390

تخمین زمان مطالعه:

موارد بیشتر برای شما

اگر خورشيد و مه نبود برين گردون مينايي

شاعر : سيف فرغاني

تو از رو پرده برگير و همي کن عالم آرايي		اگر خورشيد و مه نبود برين گردون مينايي
که در تو خيره مي‌ماند چو من چشم تماشايي		سزاي وصف روي تو سخن در طبع کس نايد
تو با اين روي چون خورشيد همچون روز پيدايي		ميان جمع مه رويان همه چون شب سيه مويان
عجب نبود که چون مجنون برآرد سر به شيدايي		ترا ليلي نشايد گفت ليکن عاقل از عشقت
مگس از بهر شيريني ست در دکان حلوايي		منم از عشق روي تو مقيم خاک کوي تو
من و آه سحرگاه و شب هجران و تنهايي		اگر در روز وصل تو نباشم جمع با ياران
مسلمان چون کند نسبت مسيحا را به ترسايي		مرا با غير خود هرگز مکن نسبت، مدان مايل
که اندر دل نمي‌گنجد غم عشق و شکيبايي		ميان صبر و عشق اي جان نزاع است از براي دل
چو سگ بيرون در خسبم من مسکين ز بي جايي		حرم بر عاشقان تنگ است از ياران غار تو
تو حسن يوسفي داري و من مهر زليخايي		عزيز مصر اگر ما را ملامت‌گر بود شايد
که من در راه عشق تو به سر رفتم ز بي‌پايي		ز جان بازان اين ميدان کسي همدست من نبود
چو طوطي گر سخن گويد کند ز آن لب شکرخايي		چو سعدي سيف فرغاني به وصف پسته‌ي تنگت
«تو از هر در که بازآيي بدين خوبي و زيبايي»		چو جنت دايم اندر وي همه رحمت فراز آيد