شکر در نمکدان نخواهيم يافت | | درين دور احسان نخواهيم يافت |
درو عدل و احسان نخواهيم يافت | | جهان سر به سر ظلم و عدوان گرفت |
کسي آدمي سان نخواهيم يافت | | سگ آدمي رو ولايت پرست |
درو گرگ چوپان نخواهيم يافت | | به دوري که مردم سگي ميکنند |
درو راحت جان نخواهيم يافت | | توقع درين دور درد دل است |
ازين گرگ طبعان نخواهيم يافت | | به يوسفدلان خوي لطف و کرم |
درو يک مسلمان نخواهيم يافت | | ازين سان که دين روي دارد به ضعف |
دگر اهل ايمان نخواهيم يافت | | مسلمان همه طبع کافر گرفت |
کنون در وي انسان نخواهيم يافت | | شياطين گرفتند روي زمين |
کرم زين کريمان نخواهيم يافت | | بزرگان دولت کرامند ليک |
ولي زين بزرگان نخواهيم يافت | | سخاوت نشان بزرگي بود |
که در آل مروان نخواهيم يافت | | سخا و کرم دوستي علي است |
در ايام ايشان نخواهيم يافت | | وگر ز آنکه مطلوب ما راحت است |
ازين ترش رويان نخواهيم يافت | | درين شوربختي به جز عيش تلخ |
و زين ممسکان نان نخواهيم يافت | | درين مردگان جان نخواهيم ديد |
که نان زين گدايان نخواهيم يافت | | توانگر دلي کن، قناعت گزين |
کزين ابر باران نخواهيم يافت | | ازين قوم نيکي توقع مدار |
به غير از غم ارزان نخواهيم يافت | | درين چهارسو آنچه مردم خرند |
ابايي برين خوان نخواهيم يافت | | مکن رو ترش ز آنکه بيتلخ و شور |
مقام عزيزان نخواهيم يافت | | چو يعقوب و يوسف درين کهنه حبس |
به جز کيد اخوان نخواهيم يافت | | به جز بيت احزان نخواهيم ديد |
بميريم و درمان نخواهيم يافت | | به دردي که داريم از اهل عصر |
درين دور احسان نخواهيم يافت | | بگو سيف فرغاني و ختم کن |