تا مگر ياد آيدت با ذاکران | | اي عراقي، غير ياد او مکن |
ياد حق کن تا بماني جاودان | | بگذر اي غافل ز ياد اين و آن |
در حقيقت نيستي ذاکر، بدان | | تا فراموشت نگردد غير حق |
ذاکري، گرچه بجنباني زبان | | چون فراموشت شد آنچه دون است |
تا کني ياد خود و سود و زيان | | خود نيابي چاشني ذکر دوست |
شاهد مذکور گردي بي گمان | | چون ز خود وز ياد خود فازغ شوي |
چون شود مذکور جانت را عيان | | بگذري از ذکر اسماء و صفات |
نايدت ياد از دل و جان و روان | | ذکر جانت را فراگيرد چنانک |
در جمال لايزالي، بينشان | | واله و مدهوش کردي آن نفس |
خود کسي خود را نخواهد آن زمان | | هر چه خواهي آن زمان يابي ازو |
بر کني دل را ز ياد اين و آن | | اين چنين دولت نخواهي تو مگر |
تا تو ياد آري ز يار و خان ومان | | ياد نايد هيچ گونه حق تو را |