وانجا که کوس رعد بغرد ز طاق چرخ

وانجا که کوس رعد بغرد ز طاق چرخ شاعر : عطار زنبور در سبوي نوا چون کند ادا وانجا که کوس رعد بغرد ز طاق چرخ چون آورد به معرفت کردگار پا عقلي که مي‌برد قدح درديش ز دست مي درکشد نهنگ تحير من و تو را حق را به حق شناس که در قلزم عقول در آب شوي لوح دل از چون و از چرا چون آب نقش مي‌نپذيرد قلم بسوز اي کم ز ذره هست نشان دادنت خطا چون نيست زآفتاب حقيقت نشان پديد از روي لعبتان فلک نيلگون غطا سبحان صانعي که گشايد به هر شبي زان مهره‌ها به حقه‌ي...