گفت ذو النون مي‌شدم در باديه

گفت ذو النون مي‌شدم در باديه شاعر : عطار بر توکل، بي‌عصا و زاويه گفت ذو النون مي‌شدم در باديه جان بداده جمله بر يک جايگاه چل مرقع پوش را ديدم به راه آتشي در جان پر جوشم فتاد شورشي در عقل بيهوشم فتاد سروران را چند اندازي ز پاي گفتم آخر اين چه کارست اي خداي خود کشيم و خود ديتشان مي‌دهيم هاتفي گفتا کزين کار آگهيم گفت تا دارم ديت اينست کار گفت آخر چند خواهي کشت زار مي‌کشم تا تعزيت مي‌ماندم در خزانه تاديت مي‌ماندم گرد عالم سرنگونش...
شنبه، 6 فروردين 1390
تخمین زمان مطالعه:
موارد بیشتر برای شما
گفت ذو النون مي‌شدم در باديه
گفت ذو النون مي‌شدم در باديه
گفت ذو النون مي‌شدم در باديه

شاعر : عطار

بر توکل، بي‌عصا و زاويهگفت ذو النون مي‌شدم در باديه
جان بداده جمله بر يک جايگاهچل مرقع پوش را ديدم به راه
آتشي در جان پر جوشم فتادشورشي در عقل بيهوشم فتاد
سروران را چند اندازي ز پايگفتم آخر اين چه کارست اي خداي
خود کشيم و خود ديتشان مي‌دهيمهاتفي گفتا کزين کار آگهيم
گفت تا دارم ديت اينست کارگفت آخر چند خواهي کشت زار
مي‌کشم تا تعزيت مي‌ماندمدر خزانه تاديت مي‌ماندم
گرد عالم سرنگونش درکشمبکشمش وانگه به خونش درکشم
پاي و سر گم شد ز سر تا پاي اوبعد از آن چون مح وشد اجزاي او
وز جمال خويش سازم خلعتشعرضه دارم آفتاب طلعتش
معتکف بر خاک اين کويش کنمخون او گلگونه‌ي رويش کنم
پس برآرم آفتاب روي خويشسايه در گردانمش در کوي خويش
کي بماند سايه‌اي در کوي منچون برآمد آفتاب روي من
نيز چه والله اعلم با الصوابسايه چون ناچيز شد در آفتاب
زانک نتوان بود جز با او به دستهرکه دروي محو شد، از خود برست
صرف مي‌کن جان و چنديني مگويمحو شد و از محو چنديني مگوي
مرد را گو گم شود از خويشتنمي‌ندانم دولتي زين بيش من


ارسال نظر
با تشکر، نظر شما پس از بررسی و تایید در سایت قرار خواهد گرفت.
متاسفانه در برقراری ارتباط خطایی رخ داده. لطفاً دوباره تلاش کنید.
مقالات مرتبط
موارد بیشتر برای شما