ميلان
دومين شهر بزرگ کشور ايتاليا و پر جميعت ترين شهر آن است. اين شهر در دشت لومباردي قرار دارد و جمعيت آن همراه با حومه، در سال 2006 ميلادي نزديک به 5 ميليون نفر بر آورده شده است و تعداد زيادي از کارخانجات صنعتي ايتاليا در اين شهر استقرار يافته اند.
مجتمع نمايشگاه تجاري فيرا ميلانو که در حومه شمال غربي شهر ساخته شده است، اين مجتمع در سال 2005 افتتاح شد و ورزشگاه تيمهاي AC Milan و اينترميلان از ديگر جاذبه هاي اين شهر است. در ضمن شهر ميلان پايتخت مد ايتاليا نيز محسوب مي شود و جديدترين مدلهاي اروپا در اينجا عرضه مي شوند.
در حال حاضر آثار کمي از دوران روم باستان در اين شهر باقي مانده است. ستون هاي سن لورنزو و خرابه هاي وياچير کو جزو آثاري هستند که از دوران رومي ها، بر جاي مانده اند و بيانگر اين حقيقت هستند که ميلان در آن دوران جزو شهرهاي بزرگ بوده است. در سال 286 پس ميلاد، هنگامي که امپراتوري روم تقسيم شد، ميلان پايتخت روم غربي نام گرفت و مرکزي مهم براي مذهبيون مسيحي بود.
بسياري از کليساي باستاني ميلان از آن سال ها داراي ريشه مذهبي مسيحي هستند. از جمله سن آمبروجو، سن رائو رجو و سن لورنزو. زوال شهر ميلان يکي از دلايل سقوط امپراتوري روم حملات و حشيانه آنان به اروپاي شمالي و آسيا بود. در سال 539 پس از ميلاد مسيح، شهر ميلان سقوط کرد و نقش مرکزيت خود را از دست داد و شهر لومباردي جايگزين مناسبي براي اين پايتخت عظيم شد.حرکت هاي استقلال طلبانه در شمال ايتاليا و در قرن دوازدهم حرکت هاي مهمي براي کسب استقلال صورت گرفت؛ حرکت هاي خود جوش و مردمي که بعدها « کوموني» نام گرفتند. جنبش کوموني با امپراتوران آلماني در ستيز بود. شهر ميلان در اين هنگام توانست قدرت اقتصادي خود را در منطقه تثبيت کرده و از جنبش کوموني حمايت کند. طي اين دوران شهر ميلان تحت قوانين دموکراتيک اداره مي شد و ساختمان قصر حقوقدانان (پالاتودلا راجونه) نيزبراي مقاصد سياسي و حقوقي ساخته شد.
جنگ هاي خونين در اواخر قرن هفدهم و اوايل قرن هجدهم باعث شد تا شهر ميلان به دست سلسله هاپسبورگ اتريشي بيفتد. سپس در نيمه دوم قرن هجدهم کنترل شهر به دست ماريا ترزا افتاد. در اين دوره بود که تحولي اجتماعي در ميلان پديد آمد و اين شهر رونق اقتصادي را تجربه کرد. رونق اقتصادي شهر مبنايي بود براي پيشرفت در همه زمينه هاي هنري، فرهنگي، تحصيلي، اداري، اجتماعي و علمي.
عصر ناپلئون پس از انقلاب فرانسه در سال 1789، فرانسوي ها عاشق جنگيدن شدند و سعي کردند تا امپراتوري نوين خود را گسترش دهند، اينگونه بود که شهر ميلان سقوط کرد و به دست سربازان ناپلئون افتاد. ناپلئون هم نظارت بر بخش شمالي ايتاليا را به خويشان خود واگذار کرد. اين دوران اگر چه کوتاه ولي نوآوري هنري بسياري در آن صورت گرفت.
جنگ هاي پارتيزاني عليه اشغالگران نازي، اغلب در اطراف اين شهر صورت پذيرفت. نازي هاي در سال 1943 اين شهر را اشغال کردند. پس از پايان جنگ، مردم ميلان به بازسازي فوري شهرشان پرداختند و توانستند شهر خود را به شهري استثنايي تبديل کنند. امروزه شهر ميلان به خاطر برخورداري از بعضي خصوصيات، يکي از مهم ترين شهرهاي اروپا به حساب مي آيد. خصوصيات اصلي اين شهر عبارتند از: مهمترين مرکز مالي، تجاري و چاپ و نشر. به تازگي اين شهر توانسته است تبديل به پايتخت رسانه اي جهان شود. ميلان داراي بخش هاي خدماتي قدرتمندي است و نمايش هاي مد اين شهر زبانزد عام و خاص است. مهمترين ديدني هاي شهر ميلان نيز مربوط به همين دوره هستند: آکادمي بررا، سالن اپراي اسکالا، پالاستور آله، و ويلارآله. بناهاي ديگري نيز مربوط به همين دوران به جاي مانده است که همگي به سبک نئو کلاسيک ساخته شده اند.
منبع: بهبودي، حميد؛ (1368) گردشگری در عصر نوین، زنجان، نیکان کتاب، چاپ نخست.
ديدني هاي ميلان
مجتمع نمايشگاه تجاري فيرا ميلانو که در حومه شمال غربي شهر ساخته شده است، اين مجتمع در سال 2005 افتتاح شد و ورزشگاه تيمهاي AC Milan و اينترميلان از ديگر جاذبه هاي اين شهر است. در ضمن شهر ميلان پايتخت مد ايتاليا نيز محسوب مي شود و جديدترين مدلهاي اروپا در اينجا عرضه مي شوند.
تاريخچه
در حال حاضر آثار کمي از دوران روم باستان در اين شهر باقي مانده است. ستون هاي سن لورنزو و خرابه هاي وياچير کو جزو آثاري هستند که از دوران رومي ها، بر جاي مانده اند و بيانگر اين حقيقت هستند که ميلان در آن دوران جزو شهرهاي بزرگ بوده است. در سال 286 پس ميلاد، هنگامي که امپراتوري روم تقسيم شد، ميلان پايتخت روم غربي نام گرفت و مرکزي مهم براي مذهبيون مسيحي بود.
بسياري از کليساي باستاني ميلان از آن سال ها داراي ريشه مذهبي مسيحي هستند. از جمله سن آمبروجو، سن رائو رجو و سن لورنزو. زوال شهر ميلان يکي از دلايل سقوط امپراتوري روم حملات و حشيانه آنان به اروپاي شمالي و آسيا بود. در سال 539 پس از ميلاد مسيح، شهر ميلان سقوط کرد و نقش مرکزيت خود را از دست داد و شهر لومباردي جايگزين مناسبي براي اين پايتخت عظيم شد.حرکت هاي استقلال طلبانه در شمال ايتاليا و در قرن دوازدهم حرکت هاي مهمي براي کسب استقلال صورت گرفت؛ حرکت هاي خود جوش و مردمي که بعدها « کوموني» نام گرفتند. جنبش کوموني با امپراتوران آلماني در ستيز بود. شهر ميلان در اين هنگام توانست قدرت اقتصادي خود را در منطقه تثبيت کرده و از جنبش کوموني حمايت کند. طي اين دوران شهر ميلان تحت قوانين دموکراتيک اداره مي شد و ساختمان قصر حقوقدانان (پالاتودلا راجونه) نيزبراي مقاصد سياسي و حقوقي ساخته شد.
جنگ هاي خونين در اواخر قرن هفدهم و اوايل قرن هجدهم باعث شد تا شهر ميلان به دست سلسله هاپسبورگ اتريشي بيفتد. سپس در نيمه دوم قرن هجدهم کنترل شهر به دست ماريا ترزا افتاد. در اين دوره بود که تحولي اجتماعي در ميلان پديد آمد و اين شهر رونق اقتصادي را تجربه کرد. رونق اقتصادي شهر مبنايي بود براي پيشرفت در همه زمينه هاي هنري، فرهنگي، تحصيلي، اداري، اجتماعي و علمي.
عصر ناپلئون پس از انقلاب فرانسه در سال 1789، فرانسوي ها عاشق جنگيدن شدند و سعي کردند تا امپراتوري نوين خود را گسترش دهند، اينگونه بود که شهر ميلان سقوط کرد و به دست سربازان ناپلئون افتاد. ناپلئون هم نظارت بر بخش شمالي ايتاليا را به خويشان خود واگذار کرد. اين دوران اگر چه کوتاه ولي نوآوري هنري بسياري در آن صورت گرفت.
جنگ هاي پارتيزاني عليه اشغالگران نازي، اغلب در اطراف اين شهر صورت پذيرفت. نازي هاي در سال 1943 اين شهر را اشغال کردند. پس از پايان جنگ، مردم ميلان به بازسازي فوري شهرشان پرداختند و توانستند شهر خود را به شهري استثنايي تبديل کنند. امروزه شهر ميلان به خاطر برخورداري از بعضي خصوصيات، يکي از مهم ترين شهرهاي اروپا به حساب مي آيد. خصوصيات اصلي اين شهر عبارتند از: مهمترين مرکز مالي، تجاري و چاپ و نشر. به تازگي اين شهر توانسته است تبديل به پايتخت رسانه اي جهان شود. ميلان داراي بخش هاي خدماتي قدرتمندي است و نمايش هاي مد اين شهر زبانزد عام و خاص است. مهمترين ديدني هاي شهر ميلان نيز مربوط به همين دوره هستند: آکادمي بررا، سالن اپراي اسکالا، پالاستور آله، و ويلارآله. بناهاي ديگري نيز مربوط به همين دوران به جاي مانده است که همگي به سبک نئو کلاسيک ساخته شده اند.
منبع: بهبودي، حميد؛ (1368) گردشگری در عصر نوین، زنجان، نیکان کتاب، چاپ نخست.
