نویسنده: رامین رامین نژاد
حضرت صفنیا (علیه السلام) از پیامبران الهی است. نام آن حضرت در قرآن کریم نیامده، ولی در کتاب مقدس به نام او با تلفظ «صِفْنیاه» اشاره شده است.(1) امروزه این نام «زِفانیا» نیز تلفظ می شود. در مجموعه کتاب مقدس، کتابی به نام «کتاب صفنیاه» وجود دارد و سرآغاز آن چنین است: «کلام خداوند که در ایام یوشیاه ــ پسر آمون، مَلِکِ یهودا ــ به صِفَنیاه ــ پسر کوشی، پسر گِدِلْیاه، پسر اَمَریاه، پسر حِزِقْیاه رسیده است که خداوند می فرماید که تمامی اشیا را از روی زمین البته خواهم برداشت» (2) و در آن الهامات آسمانی بر آن حضرت به تحریر درآمده است و بنی اسرائیل را به سبب گناهانش از غضب خداوند و نابودی دیارشان انذار کرده است. درباره ی شرح حال و مدفن آن پیامبر خدا در کتاب مقدس سخنی به میان نیامده اما در نوشته های رابی سلیمان بن شمعون به سال 1422 م /820 ش آمده است که «من در کتابی یافتم که... زِفانیای پیغمبر [علیه السلام] در کوههای لبنان مدفون است».(3) گفته می شود که قبر مطهر آن حضرت در غاری در ناحیه «جِبا» (4) در کوه های لبنان است، اما رابی بنیامین تودولایی به سال 568 ق / 1173 م در سفرنامه ی خود، مزار حضرت صفنیاه را در جنوب کوفه در عراق ذکر کرده و نوشته است: «از کوفه تا سوره ــ همان ماتامخازیا، شهری که مقرّ روحانیون بزرگ و رؤسای مدارس بود ــ یک روز و نیم راه است... پیامبر زفانیا [علیه السلام] ابن کوشی بن جِدالیا و بسیاری از روحانیون بزرگ و رؤسای مدارس علمیه [یهود] که قبل از ویران شدن این شهر در آن جا بودند، در همین شهر به خاک سپرده شده اند... از سوره تا شفیاتیب دو روز راه است».(5) اما امروزه از این شهر ویران و مزار منسوب به حضرت صنفیای نبی (علیه السلام) نشانی نیست و اسامی آنها به جز شهر کوفه تغییر کرده است و یا به فراموشی سپرده شده است.
پی نوشت ها :
1ــ کتاب مقدس، کتاب صفنیاه، 1/1.
2ــ همان، 2/1، 1.
3ــ تلمود، 228.
4- Geba.
5ــ سفرنامه رابی بنیامین تودولایی، ترجمه مهوش ناطق، 113ــ114.
