ArmA II: Operation Arrowhea
رخدادهای operationn Arrowhead(AO) سه سال پس از chernrus روی می دهد و جنگ های اطراف دریای سبز در مرکز آسیا را به تصویر می کشد. این بار بازیباز در نقش یک سرباز آمریکایی وارد کشور خیالی Takistan می شود تا صلح را در این منطقه حکم فرما کرده واز رسیدن خسارت بیشتر به شهروندان جلوگیری کند. داستان بازی به طور کلی چیزهای خاصی برای ارایه ندارد و از تا حد ممکن از کلیشه های بازی های شوتر استفاده کرده است.
هسته ی اصلی oA گیم پلی آن است که شاید در نگاه اول بسیار مشکل به نظر برسد. اگر طرفدار سری Call of duty هستید و قصد انجام OA را دارید، باید فکر دویدن در دل دشمن و حرکت های انفرادی را از سرتان بیرون کنید. در OA گاهی کنترل 10 واحد به شما سپرده می شود که باید به سبک بازی های RTS آن ها را با هم هماهنگ کرده و دشمن را گیر بیندازید. خوشبختانه سیستم دستوردهی بازی مشکل خاصی ندارد و به راحتی می توان واحدهای مورد نظر را به نقاط مختلف فرستاد. بازی تا حد زیادی از نسخه ی قبلی خود سخت تر شده و این بار بازیباز تنها با کارهای گروهی می تواند ماموریت ها را انجام دهد. تنها کافی است چند قدمی را بدون برنامه ریزی جلو بروید تا دشمن از فاصله بسیار دور شما را بزند و بهتر است این را بدانید که یک گلوله کافی است تا کشته شوید. به همین دلیل باید حواستان به واحدهای تحت اختیارتان باشد تا آن ها را بی احتیاط به درون خطوط دشمن نفرستید، زیرا با این کار هم آن ها را به کشتن داده اید و هم کار خود را بسیار سخت کرده اید! سرعت عمل از دیگر مواردی است بازیباز باید از آن برخوردار باشد. بسیاری از مراحل بازی را باید با سرعت بسیار بالا انجام دهید، در غیر این صورت مرحله را واگذار خواهید کرد. تمام این موارد باعث می شوند با یک شبیه ساز بسیار حرفه ای و دقیق رو به رو باشیم که بازیباز را در یک جبهه ی جنگ واقعی قرار می دهد. سیستم گزارش بازی با این که تا حد زیادی از اصول حرفه ای تبعیت می کند، اما مشکلاتی هم دارد. البته این مشکل ها در بیشتر بازی های این سبک وجود دارد که تا حد زیادی گریزناپذیر است. مثلاً کافی است دو یا سه دستور را با هم بدهید تا تعداد زیادی دیالوگ باهم پخش شده و هیچ کدام را متوجه نشوید! نکته ی مثبت این بخش از بازی شاخه های مختف برای گزارش های شما است که به تعداد زیادی تقسیم می شود. مثلاً می توانید به هر کدام از واحدها دستور بدهید به نقطه خاصی از نقشه بروند و از آن ها بخواهید فرم خطی به خود بگیرند یا جمع شوند (Regroup). همچنین قابلیت فراخوانی یک واحد پشتیبانی هم در بازی وجود دارد تا در مواقع اضطراری از آن استفاده کنید. بازی تا حدی در جهت واقع گرایی حرکت کرده که گاهی باید حتماً با دستورها و اصول واقعی جنگ آشنا باشید تا بتوانید ماموریت را انجام دهید!
تانک هایی که در بازی وجود دارند، بخش اعظم گیم پلی بازی را به خود اختصاص می دهند، گرفتن بسیاری از مناطق تنها به وسیله تانک ها ممکن است و اگر در طول این مراحل تانک هایتان را از دست بدهید باید پیروزی را فراموش کنید! از جمله نکات جالب این بخش، قابلیت کنترل سرنشین های تانک است. مثلا می توانید کنترل تیرانداز تانک یا راننده آن را برعهده بگیرید. علاوه بر این، در بازی وسایل نقلیه دیگری (مانند هلی کوپتر و جت) هم وجود دارد که کنترل شان اصلاً کار ساده ای نیست و نیاز به تمرین زیادی دارد.
در نهایت OA یک دنباله ی موفق برای Arma2 محسوب می شود که نسخه پیشین را از بسیاری جهت ها پیشرفت داده است و با گیم پلی 15 ساعته خود می تواند طرفداران این سبک را سرگرم کند.
تعداد سلاح های بازی علاوه بر این که از سلاح های موجود در Arma2 بیشتر است، تا حد زیادی نیز به واقعیت نزدیک تر شده است. علاوه بر این، کنترل سلاح ها هم بسیار واقعی شده است. مثلا پس از هر بار شلیک نوع سلاح تان یکی دو سانتی متر بالا می رود. هر کدام از اعضای گروه سلاح های منحصر به فرد خود رادارند که معمولاً باید از همه ی آن ها استفاده کنید. گروه تان معمولاً از یک درمانگر، یک تک تیرانداز و تعدادی سرباز تشکیل شده است. با اینکه OA تا حد زیادی باگ های موجود در Arma2 را برطرف کرده؛ اما درمانگر گروه همیشه مانند احمق ها رفتار می کند و گاهی باید چندین بار از او کمک بخواهید تا شما را درمان کند! مشکل دیگری که در کارهای گروهی به چشم می خورد، حرکت های اسکریپت شده هم گروهی ها است. البته این مشکل بیشتر در مواقعی پیش می آید که شما رهبر گروه نیستید و نمی توانید به آن ها دستور بدهید. در این حالت حتی اگر تمام مناطق را از وجود دشمنان پاکسازی کرده باشید، اعضای گروه تان مسیرها را با احتیاط و در حالت سینه خیز طی می کنند (در حالی که شما در نقطه پایانی منتظر آن ها هستید!).
منبع: بازی رایانه (ش38)
مزایا:
یک شبیه ساز دقیق از جنگ امکانات و تجهیزات مختلف و متنوع
معایب:
وجود ضعف هایی در هوش مصنوعی یارهای خودی، گرافیک به شدت سنگین، کنترل مشکل وسایل نقلیه بیشتر بازیبازها سبک شبیه سازی جنگ را با دو سری ARMA و OPeration (op) می شناسند. OF با اینکه گیم پلی سریع تر و جذاب تری را نسبت به ARMA در شبیه سازی دقیق جنگ موفق نبوده و در سال های اخیر تا حدی به سمت اکشن بیشتر هم پیش رفته است. اما هر کدام از دنباله های ARMA روش سنتی سری که Expansion بازی قبلی محسوب می شود از این اصول پیروی کرده و یک شبیه سازی ناب را ارایه می دهد.رخدادهای operationn Arrowhead(AO) سه سال پس از chernrus روی می دهد و جنگ های اطراف دریای سبز در مرکز آسیا را به تصویر می کشد. این بار بازیباز در نقش یک سرباز آمریکایی وارد کشور خیالی Takistan می شود تا صلح را در این منطقه حکم فرما کرده واز رسیدن خسارت بیشتر به شهروندان جلوگیری کند. داستان بازی به طور کلی چیزهای خاصی برای ارایه ندارد و از تا حد ممکن از کلیشه های بازی های شوتر استفاده کرده است.
هسته ی اصلی oA گیم پلی آن است که شاید در نگاه اول بسیار مشکل به نظر برسد. اگر طرفدار سری Call of duty هستید و قصد انجام OA را دارید، باید فکر دویدن در دل دشمن و حرکت های انفرادی را از سرتان بیرون کنید. در OA گاهی کنترل 10 واحد به شما سپرده می شود که باید به سبک بازی های RTS آن ها را با هم هماهنگ کرده و دشمن را گیر بیندازید. خوشبختانه سیستم دستوردهی بازی مشکل خاصی ندارد و به راحتی می توان واحدهای مورد نظر را به نقاط مختلف فرستاد. بازی تا حد زیادی از نسخه ی قبلی خود سخت تر شده و این بار بازیباز تنها با کارهای گروهی می تواند ماموریت ها را انجام دهد. تنها کافی است چند قدمی را بدون برنامه ریزی جلو بروید تا دشمن از فاصله بسیار دور شما را بزند و بهتر است این را بدانید که یک گلوله کافی است تا کشته شوید. به همین دلیل باید حواستان به واحدهای تحت اختیارتان باشد تا آن ها را بی احتیاط به درون خطوط دشمن نفرستید، زیرا با این کار هم آن ها را به کشتن داده اید و هم کار خود را بسیار سخت کرده اید! سرعت عمل از دیگر مواردی است بازیباز باید از آن برخوردار باشد. بسیاری از مراحل بازی را باید با سرعت بسیار بالا انجام دهید، در غیر این صورت مرحله را واگذار خواهید کرد. تمام این موارد باعث می شوند با یک شبیه ساز بسیار حرفه ای و دقیق رو به رو باشیم که بازیباز را در یک جبهه ی جنگ واقعی قرار می دهد. سیستم گزارش بازی با این که تا حد زیادی از اصول حرفه ای تبعیت می کند، اما مشکلاتی هم دارد. البته این مشکل ها در بیشتر بازی های این سبک وجود دارد که تا حد زیادی گریزناپذیر است. مثلاً کافی است دو یا سه دستور را با هم بدهید تا تعداد زیادی دیالوگ باهم پخش شده و هیچ کدام را متوجه نشوید! نکته ی مثبت این بخش از بازی شاخه های مختف برای گزارش های شما است که به تعداد زیادی تقسیم می شود. مثلاً می توانید به هر کدام از واحدها دستور بدهید به نقطه خاصی از نقشه بروند و از آن ها بخواهید فرم خطی به خود بگیرند یا جمع شوند (Regroup). همچنین قابلیت فراخوانی یک واحد پشتیبانی هم در بازی وجود دارد تا در مواقع اضطراری از آن استفاده کنید. بازی تا حدی در جهت واقع گرایی حرکت کرده که گاهی باید حتماً با دستورها و اصول واقعی جنگ آشنا باشید تا بتوانید ماموریت را انجام دهید!
در نهایت OA یک دنباله ی موفق برای Arma2 محسوب می شود که نسخه پیشین را از بسیاری جهت ها پیشرفت داده است و با گیم پلی 15 ساعته خود می تواند طرفداران این سبک را سرگرم کند.
تعداد سلاح های بازی علاوه بر این که از سلاح های موجود در Arma2 بیشتر است، تا حد زیادی نیز به واقعیت نزدیک تر شده است. علاوه بر این، کنترل سلاح ها هم بسیار واقعی شده است. مثلا پس از هر بار شلیک نوع سلاح تان یکی دو سانتی متر بالا می رود. هر کدام از اعضای گروه سلاح های منحصر به فرد خود رادارند که معمولاً باید از همه ی آن ها استفاده کنید. گروه تان معمولاً از یک درمانگر، یک تک تیرانداز و تعدادی سرباز تشکیل شده است. با اینکه OA تا حد زیادی باگ های موجود در Arma2 را برطرف کرده؛ اما درمانگر گروه همیشه مانند احمق ها رفتار می کند و گاهی باید چندین بار از او کمک بخواهید تا شما را درمان کند! مشکل دیگری که در کارهای گروهی به چشم می خورد، حرکت های اسکریپت شده هم گروهی ها است. البته این مشکل بیشتر در مواقعی پیش می آید که شما رهبر گروه نیستید و نمی توانید به آن ها دستور بدهید. در این حالت حتی اگر تمام مناطق را از وجود دشمنان پاکسازی کرده باشید، اعضای گروه تان مسیرها را با احتیاط و در حالت سینه خیز طی می کنند (در حالی که شما در نقطه پایانی منتظر آن ها هستید!).
