بی مهر رخت روز مرا نور نمانده است

1. ای یار که رویت چون خورشید تابان است! چون تو با من نیستی، روزهای عمر من چون شب تاریک است؛ از تمام عمرم جز تاریکی شب چیزی بر جای نمانده است.
2. ای معشوق! در فراق روی زیبای تو، چنان اشک ریختم که دیگر نوری برای چشمم باقی نمانده است.
3. خیال تو ای یار! در اشک من محو شده بود در حالی که از من دور می شد، می گفت:افسوس که گوشه ی آباد (چشم)ویران شده و دیگر جای آبادی در آن نمانده است.
4. ای معشوق! با تو بودن برای من زندگی بود و اجل را از من دور می کرد، اما حالا که تو با من نیستی، مرگ به من نزدیک شده است؛ اکنون به برکت هجر تو فاصله ای با مرگ نداریم.
5. ای یار! به زودی آن لحظه فرا خواهد رسید که رقیب به تو خبر دهد که این عاشق زار تو، دور از تو از میان رفته است.
6. حالا که از تو دورم، چاره ای جز صبر و شکیبایی ندارم، اما چگونه صبر کنم که دیگر قدرت و توانایی این کار را ندارم! اختیار دلم به دست خودم نیست و او صبر نمی تواند کرد.
7. ای معشوق! در دوری تو اگر چشم من اشکبار است، باکی نیست؛ بگو ای چشم! خون گریه کن تا عذرت را بپذیرند.
8. حافظ! از شدت غم و اندوه، میلی به خنده و شادی ندارد؛ زیرا دلیلی برای شاد بودن انسان ماتم دیده وجود ندارد.