تاب بنفشه می دهد طره ی مشکسای تو

تفسیر عرفانی
1. ای معشوق! گیسوی معطر تو به زلف بنفشه پیچ و تاب می دهد و خنده ی دلگشا و شادی بخش تو، سبب شکوفایی غنچه می گردد.
2. ای یار! ای گل خوشبوی من! بلبل و عاشق خود را در غم فراق نسوزان؛ زیرا از صداقت و صمیم دل سراسر شب را به دعاگویی تو مشغول بوده است.
3. ای معشوق! من که به سبب نازکی طبع و سرشت، در بهشت از هم صحبتی با فرشتگان نیز آزرده خاطر می شدم، اکنون جنجال و هیاهوی عالمی را برای دیدن جلوه ی جمال تو تحمل می کنم.
4. عشق، دولت و دستگاه غریبی دارد و چندان جلال و عظمت به عاشق می بخشد که از روی فقر ظاهری و افتخار باطنی، گوشه ی تاج سلطنت را که چون کلاهی به سر نهاده است، به قصد بیان بزرگی و ناز و نعیم خویش می شکند.
5. ای یار! اگرچه خرقه ی زهد و جام شراب هیچ تناسبی با هم ندارند، ولی به خاطر به دست آوردن رضایت تو، این همه ظاهرسازی و حیله بازی می کنم؛ می دانم که با ادّعای زهد و پرهیز، رندی و عاشقی جور در نمی آید، اما من در راه عشق به هر دری می زنم.
6. ای محبوب! آن زمان شور عشق و مستی تو از سرم بیرون خواهد رفت که این سر عاشق پر هوس من، خاک درگاه تو شود و فانی گردد.
7. ای معشوق! شاه نشین چشم من جایگاه تکیه زدن خیال توست. ای شاه من! اکنون جای آن دارد که از خدا بخواهم که هیچ گاه چشم من خالی از خیال تو نباشد.
8. ای یار! چهره ی تو مانند باغ پر گل زیباست؛ به خصوص که در بهار جمال و زیبایی تو، حافظ شیرین سخن، مرغ نغمه سرای باغ تو شده و تو را عاشقانه می ستاید.