حالیا مصلحت وقت در آن می بینم

تفسیر عرفانی
1. اکنون صلاح وقت در این است که به میخانه نقل مکان کنم و در آنجا ساکن شوم و به عیش و شادی پرداخته و سرمست شوم و مستانه بنشینم.
2. پیاله ی شراب در دست بگیرم و از ریاکاران و تزویرگران دور شوم؛ یعنی از میان مردم جهان، پاکدلی همچون جام شراب روشن و صاف را برگزینم.
3. به جز تُنگ شراب مستی بخش و کتاب، یار و همدمی برایم وجود ندارد. برای اینکه دوستان حیله گر و دو رو و یاران مدّعی لاف زن را در دنیا کمتر ببینم.
4. چنانچه بتوانم که دست از این عالم بردارم و گوشه ای خلوت برگزینم و در میان مردمان آن نباشم، مانند سرو سر خود را با آزادگی و سرافرازی در میان دیگران بلند نموده و افتخار خواهم کرد.
5. از بس که در خرقه ی ریایی زاهدانه و آلوده به گناهم، ادّعای تقوی و تظاهر به پاکدامنی کردم، از روی ساقی پاکدامن و شراب سرخ صاف شرمنده ام.
6. افسوس که سینه ی تنگ و کوچک من هرگز نمی تواند بار غم عشق او را بکشد؛ زیرا این دل بیچاره توان بردن آن را ندارد.
7. من اگر رند خراباتی و یا زاهد و پارسای شهرم، کالا و دارایی من همین است که می بینی و حتی کمتر از آن هستم که فکر می کنی.
8. من بنده و غلام هر کسی نیستم، بلکه فقط بنده و خدمت گزار آصف عهد (وزیر نیکوکار شاه شجاع)هستم؛ مرا فریب مده و گمراه مکن که اگر کوچک ترین اشاره و گلایه ای بکنم، انتقام مرا حتی از فلک کج مدار و هنرمند ستیز هم می گیرد.
9. گرد و غبار ستم بر روی دلم نشسته و آن را تیره کرده است. خدایا! راضی مشو که آیینه ی دل پر از محبت من، تیره و تار گردد.