گرم از دست برخیز که با دلدار بنشینم

تفسیر عرفانی
1. اگر این امکان برایم فراهم شود که با معشوق خود بنشینم و به وصالش برسم، از جام وصل او شراب می نوشم و مست می شوم؛ از گلزار عیش و شادی گل می چینم و بهره مند می شوم.
2. شراب تلخ که زهد و پارسایی صوفی را بر باد می دهد و می سوزاند، مرا نابود خواهد کرد؛ پس ای ساقی زیبا! لب بر لبم بگذار و جان شیرین مرا بگیر؛ بوسه ی معشوق از شراب تلخ صوفی سوز هم گیرنده تر است.
3. در عشق او مثل اینکه دیوانه شده ام؛ تمام شب را انگار با ماه حرف می زنم و مثل این است که پری را در خواب می بینم.
4. ای یار! لب شیرینت به عاشقان مست، شیرینی می دهد و چشم خمار و مستت به باده نوشان، شراب می نوشاند. در این میان تنها منم که نه از لب شیرین تو بهره مندم و نه از چشم مستت. آری معشوق به رقیبان بیش از عاشق دلسوخته ی خود محبت می کند.
5. ای معشوق! هر کس که به کوی تو راه یافت، از لطف و احسانت بهره مند شد؛ پس از حال این بنده و خدمت گزار قدیمی خود یادی بکن.
6. این گونه نیست که هر کس ابیاتی به هم بافت و شعری سرود، سخنش دلنشین و مورد قبول دل ها باشد؛ این من هستم که طبع شعر و قدرت کلام بسیاری دارم؛ پس به من عنایت و توجهی داشته باش.
7. اگر این سخن را باور نمی کنی، برو و از نقاش ماهر چین بپرس؛ زیرا این نقاش از قلم خوشبو و معطّر من رونوشت می خواهد؛ آری نقش قلم من از نقاشی های منسوب به مانی هم زیباتر است.
8. وفای به عهد و پیمان و حرف حق را گفتن کار هر کسی نیست؛ من بنده ی آصف ثانی جلال الحق و الدین (جلال الدین تورانشاه)هستم که این صفات را دارد.
9. اسرار مستی و رندی را از من بپرس نه از واعظ و زاهد؛ زیرا من هر لحظه با نوشیدن جام شراب، همدم ماه و پروین هستم؛ من که فراتر از این تنگنا دنیا را درک می کنم، حرف هایی دارم که نه واعظ و زاهد می فهمند و نه من می خواهم به آنها بگویم.