تألیف: حمید وثیق زاده انصاری
منبع: راسخون
منبع: راسخون
گردش سیاره ی عطارد به دور مدار خورشید 88 روز زمینی به طول میانجامد، در حالی که انجام چنین کاری برای سیاره ی نپتون 165 روز زمینی زمان در بر خواهد داشت. حقایاق بیشتری از این دست درباره ی منظومه ی شمسی در سر راه شما در این مقاله قرار خواهد گرفت. به خواندن خود ادامه دهید.
درک کردن تمامی حقایق آنگاه که همه ی آنها کشف میگردند راحت خواهد بود؛ نکته ی ماجرا در کشف نمودن آنها است. ~ گالیلئو گالیله
من همواره مسحور پیچیدگی این جهان همواره رو به گسترش خواهم بود. این منظومه ی شمسی مانند مار پیچی از اجرام آسمانی است، که بشر را مجذوب خود مینماید که بیشتر در اعماق این جهان بی انتها رود! از زیبایی ستارگان چشمک زن گرفته تا ابر نیروی خورشید و تا زیبایی آسمانی کره ی ماه، منظومه ی شمسی ما یک معما به حساب میآید، معمایی که همواره با استفاده از بهترین تواناییهای خود در فناوری در صدد تلاش در اکتشاف آن هستیم. اما هر آن چه که بیشتر به عمق این ماجرا وارد شویم، افق آن دورتر و دورتر به نظر میآید. با ادای سپاس گزاری و احترام نسبت به استاد سازنده ی آن (من نمیدانم که او کیست، اما در صورتی که وجود داشته باشد، وی یک معمار خارق العاده است)، این مطلب در تلاش است که برخی از حقایق حیرت آور، شگفت انگیز و چشم خیره کن درباره ی منظومه ی شمسی ما را در پیش روی شما ارائه نماید. با شما شرط میبندم که پس از خواندن این اطلاعات وحشت زده خواهید شد.
ستاره ی خورشید تقریباً قدمتی به اندازه ی 6ر4 بیلیون سال دارد و قطر آن برابر است با 4ر1 میلیون کیلومتر.
در واقع خورشید یک ستاره با اندازهای متوسط و میان سال محسوب میشود که به وسیله ی ابر عظیمی از غبار و گاز به وجود آمده است.
دمای هسته ی خورشید برابر است با 15 میلیون درجه ی کلوین و بر حول محور خود از سمت شرق به غرب گردش دارد.
تقریباً در حدود هشت دقیقه زمان میبرد تا این که نور از خورشید به کره ی زمین برسد. کره ی زمین تنها یک بیلیونیوم از کل انرژیای که خورشید تولید میکند را دریافت مینماید.
سیاره عطارد که کوچکترین سیاره ی منظومه ی شمسی به حساب میآید در فاصله ی 58 میلیون کیلومتری از خورشید قرار گرفته است. قطر این سیاره برابر است با 4880 کیلومتر.
این سیاره در طول 59 روز زمینی در حول محور خود چرخش مینماید و گردش آن به دور خورشید 88 روز زمینی به طول میانجامد.
به خاطر مجاورت این سیاره با خورشید، سیاره ی عطارد از اختلاف دمای بسیار بالایی برخوردار است، از 870 درجه فارنهایت گرفته تا 300- درجه. این باور وجود دارد که پوسته ی آن سنگی، نازک و پوشیده از حفره بوده و هسته ی آن هم ضخیم و فلزی باشد.
سیاره ی زهره که درخشانترین سیاره است، در فاصله ی 67 میلیون مایلی از خورشید قرار دارد و از قطری برابر با 7521 مایل برخوردار است.
این سیاره در طول 243 روز زمینی در حول محور خود چرخش مینماید و گردش آن به دور خورشید 225 روز زمینی به طول میانجامد. دمای سطح این سیاره به بالای 900 درجه فارنهایت میرسد و سطح آن پوشیده از حفره ها، کوه ها، دشتهای از گدازه، آتش فشانها و غیره است.
کره ی زمین، این سیاره ی آبی از قطری برابر با 7926 مایل برخوردار است و در فاصله ی 93 میلیون مایلی از خورشید قرار دارد.
این سیاره در طول 2323 ساعت و 56 دقیقه در حول محور خود چرخش مینماید و گردش آن به دور خورشید تقریباً 25ر365 روز زمینی به طول میانجامد.
میانگین دمای سطح آن در حدود 60 درجه فارنهایت است و اکثر این سیاره از آبهای شور در شکل اقیانوس تشکیل شده است.
کره ی مریخ که سیارهای قرمز رنگ است، در فاصله ی 142 میلیون مایلی از خورشید قرار دارد و از قطری برابر با 4212 مایل برخوردار است.
این سیاره در طول 24 ساعت و 37 دقیقه در حول محور خود چرخش مینماید و گردش آن به دور خورشید 687 روز زمینی به طول میانجامد.
دامنه ی تغییرات دما در این سیاره بین 190- تا 90 درجه فارنهایت است. سطح این سیاره پوشیده است از دره ها، کوه های آتش فشان، یخ خشک و مقادیر بسیار بالایی زنگ آهن (اکسید آهن) که به آن رنگ قرمز را میبخشد.
سیاره ی مشتری که بزرگترین سیاره در منظومه ی شمسی محسوب میشود از قطری برابر با 89000 مایل برخوردار است و در فاصله ی 483 میلیون مایلی از از خورشید قرار دارد.
12 سال زمینی به طول میانجامد که این سیاره بتواند به دور خورشید بگردد، اما چرخش آن حول محور خود تنها 10 ساعت زمینی زمان میبرد.
سیاره ی مشتری از سطحی گازی برخوردار است که هر چه به عمق آن رویم متراکمتر میگردد و دمای بالاترین ابر آن برابر است با 244- درجه فارنهایت.
سیاره ی زحل که دومین سیاره ی بزرگ این منظومه است از قطری برابر با 74900 مایل برخوردار است و در فاصله ی 888 میلیون مایلی از خورشید قرار گرفته است.
این سیاره در طول 24 ساعت زمینی در حول محور خود چرخش مینماید و گردش آن به دور خورشید 4ر29 سال زمینی به طول میانجامد.
این سیاره دارای سطحی جامد نیست و متوسط دمای آن در حدود 300- درجه فارنهایت است.
اورانوس با دارا بودن قطری برابر با 31800 مایل قطر سومین سیاره بزرگ در منظومه ی شمسی است که فاصلهای برابر با 8ر1 میلیون مایل از خورشید دارد.
این سیاره در طول مدت 84 سال زمینی به دور خورشید میگردد و در طول 17 ساعت در حول محور خود چرخش مینماید.
میانگین دمای این سیاره در حدود 350- درجه فارنهاییت است که این سیاره را به سیارهای بسیار سرد تبدیل مینماید و هم چنین این سیاره از سطحی جامد برخوردار نیست.
سیاره ی نپتون تقریباً به اندازه ی سیاره ی اورانوس است و از قطری برابر با 31000 مایل برخوردار است و در فاصله ی 8ر2 بیلیون مایلی از خورشید قرار دارد.
این سیاره در طول 16 ساعت زمینی در حول محور خود چرخش مینماید و گردش آن به دور خورشید 165 سال زمینی به طول میانجامد.
سطح گازی سیاره ی نپتون که آن را به نظر آبی رنگ مینمایاند از دمایی برابر با 370- درجه فارنهایت برخوردار است.
ستاره ی خورشید 86ر99% از جرم منظومه ی شمسی را تشکیل میدهد.
در صورتی که سیاره ی زحل در آب قرار داده شود، به خاطر چگالی بسیار پایین خود بر روی سطح آب شناور خواهد ماند.
نزدیکترین ستاره به خورشید پروکسیما قنطورس است که باز هم 2ر4 سال نوری از آن فاصله دارد.
کره ی مریخ از بلندترین کوه آتشفشان که "اُلمپوس مونس" نام دارد (در ارتفاع 14 مایلی بالای سطح قرار دارد) و بزرگترین دره به نام "والس مارینریس" (با طول 1300 مایل، 300 مایل عرض و 5 مایل عمق) در منظومه ی شمسی برخوردار است.
"ستاره ی دنباله داری" (البته دنباله دار واقعاً ستاره نیست چرا که شرایط ستاره بودن را ندارد و این در حقیقت تبدیل به یک غلط مصطلح در زبان رایج شده است.) که در سال 1843 مشاهده شد دارای بزرگترین دنبالهای است که طول آن به بیش از 800 میلیون کیلومتر میرسید که تقریباً برابر است با فاصله ی میان کره ی زمین و سیاره ی مشتری.
برخی از تکه های کره ی مریخ بر روی کره ی زمین وجود دارند که به شکل تخته سنگ موجود هستند.
248 سال زمینی به طول میانجامد که سیاره ی پلوتون بتواند یک دور کامل را به دور خورشید بزند.
قمر سیاره ی مشتری "آیو" با نام "ماه پیتزا" شناخته میشود، چرا که گوگرد گسیل گردیده از فعالیتهای آتشفشانی در آن، سطح این سیاره را شبیه به یک پیتزای پپرونی مینماید.
سیارک 1950 DA از مداری برخوردار است که با مدار کره ی زمین تقاطع دارد، این سیارک بزرگترین تهدید برای کره ی زمین محسوب میگردد.
تیتان که قمر سیاره ی زحل است، تنها قمری است که دارای جوی غلیظتر از جو کره ی زمین است.
این کار ایده ی بسیار بدی است که بر روی سیاره های غول پیکر منظومه ی شمسی خود فرود آییم، چرا که چیزی برای فرود آمدن بر روی آن وجود ندارد. تمام این سیاره ها از گاز تشکیل شدهاند و دارای هسته های گداخته ی مایعی هستند که بسیار داغ هستند.
ما تنها یک طرف کره ی ماه را میبینیم، چرا که زمان چرخش ماه حول محور خود و گردش آن به دور خورشید تقریباً همان مقدار زمان به طول میانجامد.
این باور وجود دارد که سیاره ی اورانوس برخوردی را با یک جسم بزرگ دیگر داشته است که در نتیجه به انحراف جانبی آن منجر شده است. به همین خاطر است که این سیاره از 21 سال شب و روز به ترتیب در زمستان و تابستان و 42 سال روز و شب در بهار و پاییز در قطب شمال خود برخوردار است.
سیاره ی پلوتون از نور خورشیدی 1000 بار کم فروغتر در مقایسه با کره ی زمین برخوردار است.
سیارک سِرس (که در سال 1801 به اکتشاف رسید) تقریباً ربع جرم کمربند سیارکی اصلی را تشکیل میدهد و حتی برخی از سیارکها دارای قمر هستند، مانند سیارک "آیدا".
تقریباً چیزی در حدود 800 سال به طول میانجامد که بتوان به سیاره ی پلوتون رسید و برای رسیدن به خورشید با استفاده از یک هواپیمای تجاری 26 سال زمان مورد نیاز است. بنا بر این، سرعت حرکت یک فضاپیما 30 بار بیشتر است از سرعت سریعترین هواپیمای جت.
سیاره های اورانوس و نپتون نسبتاً آبی رنگ به نظر میآیند، چرا که نور سرخ طیف مرئی به وسیله ی گاز متان موجود در اتمسفر آنها جذب میگردد و تنها نور آبی انعکاس پیدا مینماید.
سیاره ی مشتری انرژی بیشتری را به نسبت آن چه که از خورشید جذب مینماید آزاد مینماید.
یک روز بر روی سیاره ی زهره طولانیتر از یک سال است؛ سرعت حرکت نمودن آن به دور خورشید سریعتر است از سرعتی که حول محور خود میچرخد.
5 سیاره ی کوتوله ی کوچک در منظومه ی ما با نامهای سِرِس، پلوتون، هاومئا، میک میک و اریس وجود دارند. از میان این پنج سیاره، ما تنها درباره ی سِرس و پلوتون اطلاعاتی کافی در دست داریم.
168 قمر وجود دارند که به دور 8 سیاره در منظومه ی شمسی ما میگردند که تعداد آنها بدین قرار است، کره ی زمین (1)، کره ی مریخ (2)، سیاره ی مشتری (63)، سیاره ی زحل (62)، سیاره ی اورانوس (27) و سیاره ی نپتون (13).
6 قمر به دور سیاره های کوتوله میگردند که تعداد قمرهای هر یک از آنها بدین ترتیب است - سیاره ی پلوتون (3)، هاومئا (2) و اریس (1).
یک کمر بند سیارکی بین مدارهای کره ی مریخ و سیاره ی مشتری وجود دارد و تعداد سیارکهایی که تا به امروز به اکتشاف رسیده اند برابر هستند با 537161 عدد.
تعداد 3976 ستاره ی دنباله دار شناخته شده در منظومه ی شمسی ما وجود دارند و برآورد میشود که در حدود 1000000000 ستاره ی دنباله دار دیگر نیز وجود داشته باشند که به وسیله ی جاذبه ی خورشید نگه داشته شدهاند.
سیاره های مشتری، زحل، اورانوس و نپتون همگی دارای حلقه هایی هستند، اما حلقه های سیاره ی زحل از همگی آنها آشکارتر هستند و حلقه های سیاره ی نپتون به شکل یک قوس هستند.
همه ی سیاره ها حول محور خود و مانند یک فرفره به دور خود میچرخند، جز در مورد سیاره ی اورانوس که مانند یک بشکه حول محور خود و از جانب خود میچرخد.
سیارهی زهره در جهتی بر خلاف جهت حرکت کره ی زمین میچرخد.
کمربند کوئیپر آن سوی مدار سیاره ی نپتون قرار دارد و از بقایای بر جای مانده از تشکیل منظومه ی شمسی تشکیل شده است که اکثراً شامل گاز متان منجمد شده، آمونیاک و آب میشوند که به طور کلی در اصطلاح به آنها "یخ" گفته میشود.
جالب است بدانید که این منظومه ی شمسی با چه دقتی به وجود آمده است.
عجب! پس نکتهی انجام این کار تنها کوه های یخ بوده است. من چنین عنوان مینمایم، چرا که هنوز هم به طور کلی اطلاعات فراوانی دربارهی جهان وجود دارد که بر ما پوشیده ماندهاند، مانند این که آیا حیات بر روی دیگر سیاره ها و به خصوص در منظومه ی شمسی خودمان وجود دارد. یکی از دلایل این امر این است که جهان ما هم چنان در حال منبسط گردیدن است. چیزهای بسیار زیادی هستند که ما تاکنون مورد اکتشاف قرار داده ایم و هنوز هم چیزهای بسیار بیشتری وجود دارد که ما باید آنها را فرا گرفته و بفهمیم، و ما انسانهای فانی ناچیز نسبت به خالق این جهان و نقشهی اصلی آن تعظیم خواهیم نمود.
درک کردن تمامی حقایق آنگاه که همه ی آنها کشف میگردند راحت خواهد بود؛ نکته ی ماجرا در کشف نمودن آنها است. ~ گالیلئو گالیله
من همواره مسحور پیچیدگی این جهان همواره رو به گسترش خواهم بود. این منظومه ی شمسی مانند مار پیچی از اجرام آسمانی است، که بشر را مجذوب خود مینماید که بیشتر در اعماق این جهان بی انتها رود! از زیبایی ستارگان چشمک زن گرفته تا ابر نیروی خورشید و تا زیبایی آسمانی کره ی ماه، منظومه ی شمسی ما یک معما به حساب میآید، معمایی که همواره با استفاده از بهترین تواناییهای خود در فناوری در صدد تلاش در اکتشاف آن هستیم. اما هر آن چه که بیشتر به عمق این ماجرا وارد شویم، افق آن دورتر و دورتر به نظر میآید. با ادای سپاس گزاری و احترام نسبت به استاد سازنده ی آن (من نمیدانم که او کیست، اما در صورتی که وجود داشته باشد، وی یک معمار خارق العاده است)، این مطلب در تلاش است که برخی از حقایق حیرت آور، شگفت انگیز و چشم خیره کن درباره ی منظومه ی شمسی ما را در پیش روی شما ارائه نماید. با شما شرط میبندم که پس از خواندن این اطلاعات وحشت زده خواهید شد.
حقایق اصلی
8 سیاره در درون این منظومه ی شمسی قرار دارند که به دور خورشید سیر مینمایند. این 8 سیاره عبارت هستند از عطارد، زهره، زمین، مریخ، مشتری، زحل، اورانوس و نپتون. در این جا برخی از این واقعیتها درباره ی منظومه ی شمسی و سیاره ها برای شما آورده شدهاند.ستاره ی خورشید تقریباً قدمتی به اندازه ی 6ر4 بیلیون سال دارد و قطر آن برابر است با 4ر1 میلیون کیلومتر.
در واقع خورشید یک ستاره با اندازهای متوسط و میان سال محسوب میشود که به وسیله ی ابر عظیمی از غبار و گاز به وجود آمده است.
دمای هسته ی خورشید برابر است با 15 میلیون درجه ی کلوین و بر حول محور خود از سمت شرق به غرب گردش دارد.
تقریباً در حدود هشت دقیقه زمان میبرد تا این که نور از خورشید به کره ی زمین برسد. کره ی زمین تنها یک بیلیونیوم از کل انرژیای که خورشید تولید میکند را دریافت مینماید.
سیاره عطارد که کوچکترین سیاره ی منظومه ی شمسی به حساب میآید در فاصله ی 58 میلیون کیلومتری از خورشید قرار گرفته است. قطر این سیاره برابر است با 4880 کیلومتر.
این سیاره در طول 59 روز زمینی در حول محور خود چرخش مینماید و گردش آن به دور خورشید 88 روز زمینی به طول میانجامد.
به خاطر مجاورت این سیاره با خورشید، سیاره ی عطارد از اختلاف دمای بسیار بالایی برخوردار است، از 870 درجه فارنهایت گرفته تا 300- درجه. این باور وجود دارد که پوسته ی آن سنگی، نازک و پوشیده از حفره بوده و هسته ی آن هم ضخیم و فلزی باشد.
سیاره ی زهره که درخشانترین سیاره است، در فاصله ی 67 میلیون مایلی از خورشید قرار دارد و از قطری برابر با 7521 مایل برخوردار است.
این سیاره در طول 243 روز زمینی در حول محور خود چرخش مینماید و گردش آن به دور خورشید 225 روز زمینی به طول میانجامد. دمای سطح این سیاره به بالای 900 درجه فارنهایت میرسد و سطح آن پوشیده از حفره ها، کوه ها، دشتهای از گدازه، آتش فشانها و غیره است.
کره ی زمین، این سیاره ی آبی از قطری برابر با 7926 مایل برخوردار است و در فاصله ی 93 میلیون مایلی از خورشید قرار دارد.
این سیاره در طول 2323 ساعت و 56 دقیقه در حول محور خود چرخش مینماید و گردش آن به دور خورشید تقریباً 25ر365 روز زمینی به طول میانجامد.
میانگین دمای سطح آن در حدود 60 درجه فارنهایت است و اکثر این سیاره از آبهای شور در شکل اقیانوس تشکیل شده است.
کره ی مریخ که سیارهای قرمز رنگ است، در فاصله ی 142 میلیون مایلی از خورشید قرار دارد و از قطری برابر با 4212 مایل برخوردار است.
این سیاره در طول 24 ساعت و 37 دقیقه در حول محور خود چرخش مینماید و گردش آن به دور خورشید 687 روز زمینی به طول میانجامد.
دامنه ی تغییرات دما در این سیاره بین 190- تا 90 درجه فارنهایت است. سطح این سیاره پوشیده است از دره ها، کوه های آتش فشان، یخ خشک و مقادیر بسیار بالایی زنگ آهن (اکسید آهن) که به آن رنگ قرمز را میبخشد.
سیاره ی مشتری که بزرگترین سیاره در منظومه ی شمسی محسوب میشود از قطری برابر با 89000 مایل برخوردار است و در فاصله ی 483 میلیون مایلی از از خورشید قرار دارد.
12 سال زمینی به طول میانجامد که این سیاره بتواند به دور خورشید بگردد، اما چرخش آن حول محور خود تنها 10 ساعت زمینی زمان میبرد.
سیاره ی مشتری از سطحی گازی برخوردار است که هر چه به عمق آن رویم متراکمتر میگردد و دمای بالاترین ابر آن برابر است با 244- درجه فارنهایت.
سیاره ی زحل که دومین سیاره ی بزرگ این منظومه است از قطری برابر با 74900 مایل برخوردار است و در فاصله ی 888 میلیون مایلی از خورشید قرار گرفته است.
این سیاره در طول 24 ساعت زمینی در حول محور خود چرخش مینماید و گردش آن به دور خورشید 4ر29 سال زمینی به طول میانجامد.
این سیاره دارای سطحی جامد نیست و متوسط دمای آن در حدود 300- درجه فارنهایت است.
اورانوس با دارا بودن قطری برابر با 31800 مایل قطر سومین سیاره بزرگ در منظومه ی شمسی است که فاصلهای برابر با 8ر1 میلیون مایل از خورشید دارد.
این سیاره در طول مدت 84 سال زمینی به دور خورشید میگردد و در طول 17 ساعت در حول محور خود چرخش مینماید.
میانگین دمای این سیاره در حدود 350- درجه فارنهاییت است که این سیاره را به سیارهای بسیار سرد تبدیل مینماید و هم چنین این سیاره از سطحی جامد برخوردار نیست.
سیاره ی نپتون تقریباً به اندازه ی سیاره ی اورانوس است و از قطری برابر با 31000 مایل برخوردار است و در فاصله ی 8ر2 بیلیون مایلی از خورشید قرار دارد.
این سیاره در طول 16 ساعت زمینی در حول محور خود چرخش مینماید و گردش آن به دور خورشید 165 سال زمینی به طول میانجامد.
سطح گازی سیاره ی نپتون که آن را به نظر آبی رنگ مینمایاند از دمایی برابر با 370- درجه فارنهایت برخوردار است.
حقایقی جالب
در این جا چند حقیقت جالب پیرامون منظومه ی شمسی آورده شدهاند که به طور قطع و یقین توجه شما به خود جلب خواهند نمود.ستاره ی خورشید 86ر99% از جرم منظومه ی شمسی را تشکیل میدهد.
در صورتی که سیاره ی زحل در آب قرار داده شود، به خاطر چگالی بسیار پایین خود بر روی سطح آب شناور خواهد ماند.
نزدیکترین ستاره به خورشید پروکسیما قنطورس است که باز هم 2ر4 سال نوری از آن فاصله دارد.
کره ی مریخ از بلندترین کوه آتشفشان که "اُلمپوس مونس" نام دارد (در ارتفاع 14 مایلی بالای سطح قرار دارد) و بزرگترین دره به نام "والس مارینریس" (با طول 1300 مایل، 300 مایل عرض و 5 مایل عمق) در منظومه ی شمسی برخوردار است.
"ستاره ی دنباله داری" (البته دنباله دار واقعاً ستاره نیست چرا که شرایط ستاره بودن را ندارد و این در حقیقت تبدیل به یک غلط مصطلح در زبان رایج شده است.) که در سال 1843 مشاهده شد دارای بزرگترین دنبالهای است که طول آن به بیش از 800 میلیون کیلومتر میرسید که تقریباً برابر است با فاصله ی میان کره ی زمین و سیاره ی مشتری.
برخی از تکه های کره ی مریخ بر روی کره ی زمین وجود دارند که به شکل تخته سنگ موجود هستند.
248 سال زمینی به طول میانجامد که سیاره ی پلوتون بتواند یک دور کامل را به دور خورشید بزند.
قمر سیاره ی مشتری "آیو" با نام "ماه پیتزا" شناخته میشود، چرا که گوگرد گسیل گردیده از فعالیتهای آتشفشانی در آن، سطح این سیاره را شبیه به یک پیتزای پپرونی مینماید.
سیارک 1950 DA از مداری برخوردار است که با مدار کره ی زمین تقاطع دارد، این سیارک بزرگترین تهدید برای کره ی زمین محسوب میگردد.
تیتان که قمر سیاره ی زحل است، تنها قمری است که دارای جوی غلیظتر از جو کره ی زمین است.
این کار ایده ی بسیار بدی است که بر روی سیاره های غول پیکر منظومه ی شمسی خود فرود آییم، چرا که چیزی برای فرود آمدن بر روی آن وجود ندارد. تمام این سیاره ها از گاز تشکیل شدهاند و دارای هسته های گداخته ی مایعی هستند که بسیار داغ هستند.
ما تنها یک طرف کره ی ماه را میبینیم، چرا که زمان چرخش ماه حول محور خود و گردش آن به دور خورشید تقریباً همان مقدار زمان به طول میانجامد.
این باور وجود دارد که سیاره ی اورانوس برخوردی را با یک جسم بزرگ دیگر داشته است که در نتیجه به انحراف جانبی آن منجر شده است. به همین خاطر است که این سیاره از 21 سال شب و روز به ترتیب در زمستان و تابستان و 42 سال روز و شب در بهار و پاییز در قطب شمال خود برخوردار است.
سیاره ی پلوتون از نور خورشیدی 1000 بار کم فروغتر در مقایسه با کره ی زمین برخوردار است.
سیارک سِرس (که در سال 1801 به اکتشاف رسید) تقریباً ربع جرم کمربند سیارکی اصلی را تشکیل میدهد و حتی برخی از سیارکها دارای قمر هستند، مانند سیارک "آیدا".
تقریباً چیزی در حدود 800 سال به طول میانجامد که بتوان به سیاره ی پلوتون رسید و برای رسیدن به خورشید با استفاده از یک هواپیمای تجاری 26 سال زمان مورد نیاز است. بنا بر این، سرعت حرکت یک فضاپیما 30 بار بیشتر است از سرعت سریعترین هواپیمای جت.
سیاره های اورانوس و نپتون نسبتاً آبی رنگ به نظر میآیند، چرا که نور سرخ طیف مرئی به وسیله ی گاز متان موجود در اتمسفر آنها جذب میگردد و تنها نور آبی انعکاس پیدا مینماید.
سیاره ی مشتری انرژی بیشتری را به نسبت آن چه که از خورشید جذب مینماید آزاد مینماید.
یک روز بر روی سیاره ی زهره طولانیتر از یک سال است؛ سرعت حرکت نمودن آن به دور خورشید سریعتر است از سرعتی که حول محور خود میچرخد.
حقایقی جالب توجه
حال ما به سمت حقایقی جالب درباره ی منظومه ی شمسی میرویم.5 سیاره ی کوتوله ی کوچک در منظومه ی ما با نامهای سِرِس، پلوتون، هاومئا، میک میک و اریس وجود دارند. از میان این پنج سیاره، ما تنها درباره ی سِرس و پلوتون اطلاعاتی کافی در دست داریم.
168 قمر وجود دارند که به دور 8 سیاره در منظومه ی شمسی ما میگردند که تعداد آنها بدین قرار است، کره ی زمین (1)، کره ی مریخ (2)، سیاره ی مشتری (63)، سیاره ی زحل (62)، سیاره ی اورانوس (27) و سیاره ی نپتون (13).
6 قمر به دور سیاره های کوتوله میگردند که تعداد قمرهای هر یک از آنها بدین ترتیب است - سیاره ی پلوتون (3)، هاومئا (2) و اریس (1).
یک کمر بند سیارکی بین مدارهای کره ی مریخ و سیاره ی مشتری وجود دارد و تعداد سیارکهایی که تا به امروز به اکتشاف رسیده اند برابر هستند با 537161 عدد.
تعداد 3976 ستاره ی دنباله دار شناخته شده در منظومه ی شمسی ما وجود دارند و برآورد میشود که در حدود 1000000000 ستاره ی دنباله دار دیگر نیز وجود داشته باشند که به وسیله ی جاذبه ی خورشید نگه داشته شدهاند.
سیاره های مشتری، زحل، اورانوس و نپتون همگی دارای حلقه هایی هستند، اما حلقه های سیاره ی زحل از همگی آنها آشکارتر هستند و حلقه های سیاره ی نپتون به شکل یک قوس هستند.
همه ی سیاره ها حول محور خود و مانند یک فرفره به دور خود میچرخند، جز در مورد سیاره ی اورانوس که مانند یک بشکه حول محور خود و از جانب خود میچرخد.
سیارهی زهره در جهتی بر خلاف جهت حرکت کره ی زمین میچرخد.
کمربند کوئیپر آن سوی مدار سیاره ی نپتون قرار دارد و از بقایای بر جای مانده از تشکیل منظومه ی شمسی تشکیل شده است که اکثراً شامل گاز متان منجمد شده، آمونیاک و آب میشوند که به طور کلی در اصطلاح به آنها "یخ" گفته میشود.
جالب است بدانید که این منظومه ی شمسی با چه دقتی به وجود آمده است.
عجب! پس نکتهی انجام این کار تنها کوه های یخ بوده است. من چنین عنوان مینمایم، چرا که هنوز هم به طور کلی اطلاعات فراوانی دربارهی جهان وجود دارد که بر ما پوشیده ماندهاند، مانند این که آیا حیات بر روی دیگر سیاره ها و به خصوص در منظومه ی شمسی خودمان وجود دارد. یکی از دلایل این امر این است که جهان ما هم چنان در حال منبسط گردیدن است. چیزهای بسیار زیادی هستند که ما تاکنون مورد اکتشاف قرار داده ایم و هنوز هم چیزهای بسیار بیشتری وجود دارد که ما باید آنها را فرا گرفته و بفهمیم، و ما انسانهای فانی ناچیز نسبت به خالق این جهان و نقشهی اصلی آن تعظیم خواهیم نمود.
/ج
