پرستار گرفتن برای کودک
پرسش :
آیا پرستار گرفتن برای کودک اشکال دارد؟
پاسخ :
مادران شاغل مجبورند کودکشان را نزد کسی بسپارند، در مهد کودک بگذارند یا پرستار بگیرند. اگر کودک کمتر از دو سال دارد و مادر باید سرکار برود بهتر است پرستار بگیرد و اگر پرستاری از بچه به عهده یکی از اعضای خانواده مانند مادر، خواهر و نزدیکان او باشد، این افراد به مراتب بهتر عمل می کنند. اما اگر چنین کسانی را در دسترس نداریم و ناچاریم از افراد غریبه به عنوان پرستار استفاده کنیم، باز هم اشکالی ندارد. ولی پرستار کودک باید ویژگی های خاصی داشته باشد: حتما باید با بچه ها کار کرده باشد، حتما با مسائل کودکان درگیر شده باشد و اگر خودش هم مادر باشد، امتیاز بزرگی است.
ویژگی‌های پرستار کودک به طور کلی تمام ویژگی هایی است که هر مادری باید داشته باشد. نکته دیگر اینکه پرستار دائمی و ثابت باشد و مجبور نباشیم او را عوض کنیم، چرا که عوض کردن پرستار برای کودک چندان خوشایند نیست.
همین که کودک بداند پرستارش موقتی است و فرد مشخصی چند ساعتی در روز می آید و از او مراقبت می کند و دوباره به مادرش می پیوندد، کودک این جابه جایی را درک می کند و ما دیگر مشکلی نداریم.
در صورتی که سن کودک از دو سال بیشتر است، بهتر است به مهد برود و در فضایی قرار بگیرد که برنامه ریزی آموزشی در آن وجود دارد. آموزش های پیش دبستانی بسیار مهم است، چرا که کودک باید اجتماعی شود و شخصیت اجتماعی او پرورش پیدا کند.
برای کودک دو سال و نیمه یا بزرگ‌تر، تنها بودن در خانه و در کنار یک پرستار، جذاب و جالب نیست. او چیز زیادی یاد نمی گیرد و بی حوصله هم می شود. آدم های بزرگ هم نمی توانند جای کودکان همسن او را بگیرند. زمانی که ما با کودکمان بازی می کنیم، او حالتی به خود می گیرد یا حالت هایی در او به وجود می آید که با آنچه هنگام بازی با همسالانش در او به وجود می آید تفاوت دارد. آنها به بازی با همسالان خودشان نیاز دارند.
منبع: پاسخ به والدین، دکتر سیما فردوسی، تهران: انتشارات صابرین، چاپ سیزدهم، 1394.
مادران شاغل مجبورند کودکشان را نزد کسی بسپارند، در مهد کودک بگذارند یا پرستار بگیرند. اگر کودک کمتر از دو سال دارد و مادر باید سرکار برود بهتر است پرستار بگیرد و اگر پرستاری از بچه به عهده یکی از اعضای خانواده مانند مادر، خواهر و نزدیکان او باشد، این افراد به مراتب بهتر عمل می کنند. اما اگر چنین کسانی را در دسترس نداریم و ناچاریم از افراد غریبه به عنوان پرستار استفاده کنیم، باز هم اشکالی ندارد. ولی پرستار کودک باید ویژگی های خاصی داشته باشد: حتما باید با بچه ها کار کرده باشد، حتما با مسائل کودکان درگیر شده باشد و اگر خودش هم مادر باشد، امتیاز بزرگی است.
ویژگی‌های پرستار کودک به طور کلی تمام ویژگی هایی است که هر مادری باید داشته باشد. نکته دیگر اینکه پرستار دائمی و ثابت باشد و مجبور نباشیم او را عوض کنیم، چرا که عوض کردن پرستار برای کودک چندان خوشایند نیست.
همین که کودک بداند پرستارش موقتی است و فرد مشخصی چند ساعتی در روز می آید و از او مراقبت می کند و دوباره به مادرش می پیوندد، کودک این جابه جایی را درک می کند و ما دیگر مشکلی نداریم.
در صورتی که سن کودک از دو سال بیشتر است، بهتر است به مهد برود و در فضایی قرار بگیرد که برنامه ریزی آموزشی در آن وجود دارد. آموزش های پیش دبستانی بسیار مهم است، چرا که کودک باید اجتماعی شود و شخصیت اجتماعی او پرورش پیدا کند.
برای کودک دو سال و نیمه یا بزرگ‌تر، تنها بودن در خانه و در کنار یک پرستار، جذاب و جالب نیست. او چیز زیادی یاد نمی گیرد و بی حوصله هم می شود. آدم های بزرگ هم نمی توانند جای کودکان همسن او را بگیرند. زمانی که ما با کودکمان بازی می کنیم، او حالتی به خود می گیرد یا حالت هایی در او به وجود می آید که با آنچه هنگام بازی با همسالانش در او به وجود می آید تفاوت دارد. آنها به بازی با همسالان خودشان نیاز دارند.
منبع: پاسخ به والدین، دکتر سیما فردوسی، تهران: انتشارات صابرین، چاپ سیزدهم، 1394.
