امر به معروف نسبت به نجاست غذا
پرسش :
اگر یکی از مهمان ها در بین غذا خوردن، بفهمد غذا نجس است (مانند دیدن فضله موش در غذا)، آیا لازم است به دیگران بگوید؟
پاسخ :
آیات عظام امام، بهجت، تبریزی و نوری: اگر یکی از مهمان ها بفهمد، لازم نیست به دیگران خبر دهد. ولی چنانچه طوری با آنان معاشرت دارد که میداند به واسطه نگفتن خود او هم نجس می شود، باید بعد از غذا به آنان بگوید.[1]
آیت الله وحید: لازم نیست به دیگران خبر دهد، ولی چنانچه طوری با آنان معاشرت دارد که به واسطه نجس بودن آنان خود او مثلاً مبتلا به اکل و شرب نجس شود، باید بعد از غذا به آنان بگوید.[2]
آیت الله سیستانی: لازم نیست به دیگران خبر دهد، مگر آنکه با آنها به گونه ای معاشرت داشته باشد که اگر به آنها نگوید، لوازم منزل خودش نجس خواهد شد و به سبب نجس بودن آنها، خود او مبتلا به خوردن یا آشامیدن چیز نجس می شود یا موجب می شود با آب نجس غسل کرده یا وضو بگیرد و با همان وضو و غسل نماز واجبش را بخواند. در این صورت باید بعد از غذا به آنان بگوید.[3]
آیت الله فاضل: لازم نیست به دیگران خبر دهد.[4]
آیت الله صافی: لازم نیست به دیگران خبر دهد. ولی چنانچه طوری با آنان معاشرت دارد که ممکن است به واسطه نجس بودن آنان خود او هم نجس شود، یا بعد از غذا به آنان بگوید یا خودش به وظیفه شخصی خود عمل کند.[5]
آیت الله مکارم: لازم نیست به دیگران بگوید فقط خودش باید اجتناب کند، مگر این که با او معاشرت داشته باشند که برای جلوگیری از آلودگی خودش می تواند بعد از غذا خوردن به آنها بگوید، تا دست و دهان خود را آب بکشند.[6]
پی نوشت:
[1]. توضیح المسائل مراجع، م 145.
[2]. وحید، توضیح المسائل، م 146.
[3]. سیستانی، توضیح المسائل، ج 1، م 147 و 149.
[4]. فاضل، توضیح المسائل، م 149 و استفتائات، ج 1، س 1377.
[5]. صافی، توضیح المسائل، م 146.
[6]. مکارم، توضیح المسائل، م 157.
منبع: احکام امر به معروف، علی گرجی، نهاد نمایندگی مقام معظم رهبری در دانشگاهها، نشر معارف، ۱۳۹۵.
آیات عظام امام، بهجت، تبریزی و نوری: اگر یکی از مهمان ها بفهمد، لازم نیست به دیگران خبر دهد. ولی چنانچه طوری با آنان معاشرت دارد که میداند به واسطه نگفتن خود او هم نجس می شود، باید بعد از غذا به آنان بگوید.[1]
آیت الله وحید: لازم نیست به دیگران خبر دهد، ولی چنانچه طوری با آنان معاشرت دارد که به واسطه نجس بودن آنان خود او مثلاً مبتلا به اکل و شرب نجس شود، باید بعد از غذا به آنان بگوید.[2]
آیت الله سیستانی: لازم نیست به دیگران خبر دهد، مگر آنکه با آنها به گونه ای معاشرت داشته باشد که اگر به آنها نگوید، لوازم منزل خودش نجس خواهد شد و به سبب نجس بودن آنها، خود او مبتلا به خوردن یا آشامیدن چیز نجس می شود یا موجب می شود با آب نجس غسل کرده یا وضو بگیرد و با همان وضو و غسل نماز واجبش را بخواند. در این صورت باید بعد از غذا به آنان بگوید.[3]
آیت الله فاضل: لازم نیست به دیگران خبر دهد.[4]
آیت الله صافی: لازم نیست به دیگران خبر دهد. ولی چنانچه طوری با آنان معاشرت دارد که ممکن است به واسطه نجس بودن آنان خود او هم نجس شود، یا بعد از غذا به آنان بگوید یا خودش به وظیفه شخصی خود عمل کند.[5]
آیت الله مکارم: لازم نیست به دیگران بگوید فقط خودش باید اجتناب کند، مگر این که با او معاشرت داشته باشند که برای جلوگیری از آلودگی خودش می تواند بعد از غذا خوردن به آنها بگوید، تا دست و دهان خود را آب بکشند.[6]
پی نوشت:
[1]. توضیح المسائل مراجع، م 145.
[2]. وحید، توضیح المسائل، م 146.
[3]. سیستانی، توضیح المسائل، ج 1، م 147 و 149.
[4]. فاضل، توضیح المسائل، م 149 و استفتائات، ج 1، س 1377.
[5]. صافی، توضیح المسائل، م 146.
[6]. مکارم، توضیح المسائل، م 157.
منبع: احکام امر به معروف، علی گرجی، نهاد نمایندگی مقام معظم رهبری در دانشگاهها، نشر معارف، ۱۳۹۵.