اهمیت «وحدت مسلمین» از زبان امام علی علیه السلام
پرسش :
امام علی علیه السلام در خطبه 176 نهج البلاغه، درباره «وحدت مسلمین» چه فرموده است؟
پاسخ :
امام علی(علیه السلام) در بخشی از خطبه 176 «نهج البلاغه» به سراغ موضوع مهمّ «وحدت صفوف مسلمین» مى رود و مى فرماید:
(مبادا در دین خدا به رنگ هاى مختلف در آیید؛ چرا که اتحاد و اجتماع در راه حقّ ـ هر چند خوشایند شما نباشد ـ از پراکندگى در راه باطلى که مورد علاقه شماست بهتر است و [بدانید] خداوند سبحان به هیچ کس، نه از گذشتگان و نه باقى ماندگان به سبب اختلاف و تفرقه، نتیجه خوبى نبخشیده است)؛ «فَإِیَّاکُمْ وَ التَّلَوُّنَ فِی دِینِ اللهِ، فَإِنَّ جَمَاعَةً فِیمَا تَکْرَهُونَ مِنَ الْحَقِّ، خَیْرٌ مِنْ فُرْقَةٍ فِیمَا تُحِبُّونَ مِنَ الْبَاطِلِ، وَ إِنَّ اللهَ سُبْحَانَهُ لَمْ یُعْطِ أَحَداً بِفُرْقَةٍ خَیْراً مِمَّنْ مَضَى، وَ لَا مِمَّنْ بَقِیَ».
تعبیر «فَإِیَّاکُمْ وَ التَّلَوُّنَ فِی دِینِ اللهِ» اشاره به این است که نباید هر گروهى رنگى به خود بگیرد و برنامه اش را از دیگران جدا سازد، خواه در برنامه هاى عقیدتى باشد یا عملى، این تلوّن و رنگارنگ شدن، سبب پراکندگى صفوف و به هدر رفتن نیروها و گاه جنگ هاى داخلى مى شود و سرنوشت جامعه و منافع آن را به خطر مى اندازد.
همان گونه که امام(علیه السلام) در سخن یاد شده فرموده، هرگاه افراد جامعه در مسائل ساده انعطاف به خرج دهند و در امورى که بر خلاف سلیقه آنهاست دندان بر جگر بگذارند و تحمّل پیشه کنند به یقین وحدت حاکم مى شود و آرامش و عظمت به جامعه باز مى گردد.
هرگز در طول تاریخ ـ باز همان گونه که امام(علیه السلام) فرموده ـ اختلاف و پراکندگى صفوف منشأ خیر و برکت نبوده و مشکلى را حل نکرده است.
منبع: پیام امام امیرالمؤمنین(علیه السلام)، مکارم شیرازى، ناصر، تهیه و تنظیم: جمعى از فضلاء، دارالکتب الاسلامیه، تهران، 1386 شمسی، چاپ: اول، ج 6، ص 601.
امام علی(علیه السلام) در بخشی از خطبه 176 «نهج البلاغه» به سراغ موضوع مهمّ «وحدت صفوف مسلمین» مى رود و مى فرماید:
(مبادا در دین خدا به رنگ هاى مختلف در آیید؛ چرا که اتحاد و اجتماع در راه حقّ ـ هر چند خوشایند شما نباشد ـ از پراکندگى در راه باطلى که مورد علاقه شماست بهتر است و [بدانید] خداوند سبحان به هیچ کس، نه از گذشتگان و نه باقى ماندگان به سبب اختلاف و تفرقه، نتیجه خوبى نبخشیده است)؛ «فَإِیَّاکُمْ وَ التَّلَوُّنَ فِی دِینِ اللهِ، فَإِنَّ جَمَاعَةً فِیمَا تَکْرَهُونَ مِنَ الْحَقِّ، خَیْرٌ مِنْ فُرْقَةٍ فِیمَا تُحِبُّونَ مِنَ الْبَاطِلِ، وَ إِنَّ اللهَ سُبْحَانَهُ لَمْ یُعْطِ أَحَداً بِفُرْقَةٍ خَیْراً مِمَّنْ مَضَى، وَ لَا مِمَّنْ بَقِیَ».
تعبیر «فَإِیَّاکُمْ وَ التَّلَوُّنَ فِی دِینِ اللهِ» اشاره به این است که نباید هر گروهى رنگى به خود بگیرد و برنامه اش را از دیگران جدا سازد، خواه در برنامه هاى عقیدتى باشد یا عملى، این تلوّن و رنگارنگ شدن، سبب پراکندگى صفوف و به هدر رفتن نیروها و گاه جنگ هاى داخلى مى شود و سرنوشت جامعه و منافع آن را به خطر مى اندازد.
همان گونه که امام(علیه السلام) در سخن یاد شده فرموده، هرگاه افراد جامعه در مسائل ساده انعطاف به خرج دهند و در امورى که بر خلاف سلیقه آنهاست دندان بر جگر بگذارند و تحمّل پیشه کنند به یقین وحدت حاکم مى شود و آرامش و عظمت به جامعه باز مى گردد.
هرگز در طول تاریخ ـ باز همان گونه که امام(علیه السلام) فرموده ـ اختلاف و پراکندگى صفوف منشأ خیر و برکت نبوده و مشکلى را حل نکرده است.
منبع: پیام امام امیرالمؤمنین(علیه السلام)، مکارم شیرازى، ناصر، تهیه و تنظیم: جمعى از فضلاء، دارالکتب الاسلامیه، تهران، 1386 شمسی، چاپ: اول، ج 6، ص 601.
