اوصاف یاران منجی در اناجیل
پرسش :
در اناجیل چه اوصافی برای «یاران منجی» بیان شده است؟
پاسخ :
در اناجیل مسیحیان اوصافى براى یاران منجى بشریت ذکر شده که به برخى از آنها اشاره مى کنیم:
1- اطاعت؛ در انجیل مرقس آمده است: «به حق به شما مى گویم: هر کس که همانند طفل، ملکوت خدا را نپذیرد در آن داخل نخواهد شد».(1) مثال به طفل اشاره به اطاعت مطلق است.
2- عمل به احکام؛ در انجیل متى آمده است: «این گونه نیست که هر کسى یا رب یا رب بگوید داخل در ملکوت آسمان ها شود، بلکه هر کس به خواست پروردگار عمل کند در آسمان هاست».(2)
3- استضعاف؛ در انجیل لوقا آمده است: «خوشا به حال شما اى فقرا؛ زیرا براى شماست ملکوت خداوند. خوشا به حال شما اى گرسنگان در امروز؛ زیرا در آینده سیر خواهید شد. خوشا به حال شما اى گریه کنندگان؛ زیرا در آینده خندان خواهید شد».(3) این در حالى است که در جاى خود «ملکوت آسمان» به عصر ظهور تطبیق شده است.
پینوشتها:
(1). کتاب مقدس، عهد جدید، انجیل مرقس، ص 157، رقم 15.
(2). کتاب مقدس، عهد جدید، انجیل متى، 7/56/21.
(3). کتاب مقدس، عهد جدید، انجیل لوقا، ص 210، رقم 20 و 21.
منبع: موعود شناسی و پاسخ به شبهات، علی اصغر رضوانی، انتشارات مسجد مقدس جمکران، قم، چاپ هفتم، 1390، ص 117.
در اناجیل مسیحیان اوصافى براى یاران منجى بشریت ذکر شده که به برخى از آنها اشاره مى کنیم:
1- اطاعت؛ در انجیل مرقس آمده است: «به حق به شما مى گویم: هر کس که همانند طفل، ملکوت خدا را نپذیرد در آن داخل نخواهد شد».(1) مثال به طفل اشاره به اطاعت مطلق است.
2- عمل به احکام؛ در انجیل متى آمده است: «این گونه نیست که هر کسى یا رب یا رب بگوید داخل در ملکوت آسمان ها شود، بلکه هر کس به خواست پروردگار عمل کند در آسمان هاست».(2)
3- استضعاف؛ در انجیل لوقا آمده است: «خوشا به حال شما اى فقرا؛ زیرا براى شماست ملکوت خداوند. خوشا به حال شما اى گرسنگان در امروز؛ زیرا در آینده سیر خواهید شد. خوشا به حال شما اى گریه کنندگان؛ زیرا در آینده خندان خواهید شد».(3) این در حالى است که در جاى خود «ملکوت آسمان» به عصر ظهور تطبیق شده است.
پینوشتها:
(1). کتاب مقدس، عهد جدید، انجیل مرقس، ص 157، رقم 15.
(2). کتاب مقدس، عهد جدید، انجیل متى، 7/56/21.
(3). کتاب مقدس، عهد جدید، انجیل لوقا، ص 210، رقم 20 و 21.
منبع: موعود شناسی و پاسخ به شبهات، علی اصغر رضوانی، انتشارات مسجد مقدس جمکران، قم، چاپ هفتم، 1390، ص 117.