هر روز ما نوروز است .

امام صادق علیه السّلام فرمودند:
نَيروزُنا كُلُّ يَومٍ ؛

هنگامى که نووز شد، غسل کن و لباس پاکیزه بپوش و خودت را خوشبو ساز و آن روز را روزه بدار. پس هنگامى که نماز ظهر و عصر و نافله هاى

امام صادق علیه السّلام فرمودند:

یکى از پیامبران بنى اسرائیل از خداوند پرسید چگونه مردمانى را که خارج شدند، زنده مى کند. خداوند بدو وحى کرد که در نوروز، آب بر ق

مُعلّى پسر خُنَیس گوید: در روز نوروز، بر امام صادق علیه السّلام وارد شدم، حضرت فرمودند:

یکى از پیامبران بنى اسرائیل از خداوند پرسید چگونه مردمانى را که خارج شدند، زنده مى کند. خداوند بدو وحى کرد که در نوروز، آب بر ق

مُعلّى پسر خُنَیس گوید: در روز نوروز، بر امام صادق علیه السّلام وارد شدم، حضرت فرمودند:

… خداوند بر حزقیلْ وحى فرستاد که: «این روز، روزى گرامى و بلند مرتبه نزد من است. با خود عهد کرده ام هر مؤمنى در این روز از من ح

مفضّل، فرزند عمر ازامام صادق علیه السّلام نقل مى کند که حضرت فرمودند:
… فأوحى اللّه الیه: «یا حزقیل! هذا یوم شریف عظیم قدره عندى، و قد آلیت أن لایسألنى مؤمن فیه حاجة الا قضیتها فى هذا الیوم و هو یوم نیروز»؛

این همان روز است که خورشید طلوع کرد، بادها وزیدن گرفت و گل هاى زمین روییدند. این همان روزى است که کشتى نوح(علیه السّلام) بر سا

مُعلّى پسر خُنَیس گوید: در روز نوروز، بر امام صادق علیه السّلام وارد شدم، حضرت فرمودند:

سوگند به خانه کعبه که این، رمزى دیرینه دارد و برایت روشن مى سازم تا آگاه گردى». گفتم: سرورم !آموختن این امر از شما برایم بهتر

مُعلّى پسر خُنَیس گوید: در روز نوروز، بر امام صادق علیه السّلام وارد شدم، حضرت فرمودند: «آیا این روز را مى شناسى؟». گفتم: قربانت گردم! این روز را فارسیانْ گرامى مى دارند و به یکدیگر هدیه مى دهند. امام صادق علیه السّلام فرمودند:

حضرت اميرالمؤمنين (عليه السلام) به هنگام وضو گرفتن اجازه نمى داد كسى برايش آب بريزد و مى فرمودند: دوست ندارم در نمازم به درگاه

امام صادق علیه السّلام فرمودند:
كانَ أَميرُالْمُؤْمِنينَ عليه السلام اِذا تَوَضـَّأَ لَمْ يَدَعْ أَحَدا يَصُبُّ عَلَيْهِ الْماءَ قَالَ: لااُحِبُّ أَنْ اُشْرِكَ فى صَلاتى أَحَدا؛

حضرت اميرالمؤمنين (عليه السلام) را پارچه اى دستمالى. بود كه به هنگام وضو صورت خود را با آن خشك مى كرد و سپس آن را بر ميخى مى آو

امام صادق علیه السّلام فرمودند:
كانَتْ لاَِميرِالْمُؤْمِنينَ عليه السلام خِرْقَةٌ يَمْسَحُ بِها وَجْهَهُ اِذا تَوَضَّأَ لِلصَّلاةِ ثُمَّ يُعَلِّقُها عَلى وَتَدٍ وَ لايَمَسُّها غَيْرُهُ؛

هرگاه حضرت علی( عليه السلام) از موضوعى نگران و هراسناك مى شد به نماز پناه مى برد.

امام صادق علیه السّلام فرمودند:
كانَ عَلِىٌّ عليه السلام اِذا هالَهُ شَيْى ءٌ فَزِعَ اِلَى الصَّلاةِ. ثُمَّ تَلا هذِهِ الأَيَةَ: وَاسْتَعينُوا بِالصَّبْرِ وَالصَّلاةِ؛