امام هادی علیه‌ السلام فرمودند:
شیعیان فقط چهار عید دارند: فطر، قربان، غدیر و جمعه.

امام هادی علیه السلام فرمودند:
به یادآور آن هنگامى را که پیش روى خانواده ات در بستر مرگ افتاده اى و نه طبیبى مى تواند جلو مردنت را بگیرد و نه دوستى به کارت مى آید.

حسن بن مسعود گفت:
خدمت امام هادی (علیه السلام) رسیدم در حالى که در مسیر راه انگشتم مجروح شده بود، و سوارى از کنارم گذشت و به شانه من صدمه زد، و در وسط جمعیت گرفتار شدم و لباسم را پاره کردند، گفتم: خدا مرا از شر تو اى روز حفظ کند، عجب روز شومى هستى! امام (علیه السلام) فرمودند: با ما ارتباط دارى و چنین مى‌گویى؟! و روز را که گناهى ندارد گناهکار مى‌شمرى؟ آن مرد عرض مى‌کند از شنیدن این سخن به هوش آمدم و به خطاى خود پى بردم، عرض کردم اى مولاى من من استغفار مى‌کنم، و از خدا آمرزش مى‌طلبم. امام (علیه السلام) فرمودند: روزها چه گناهى دارد که شما آنها را شوم مى‌شمرید هنگامى که کیفر اعمال شما در این روزها دامانتان را مى‌گیرد. حسن مى‌گوید: عرض کردم من براى همیشه از خدا استغفار مى‌کنم و این توبه من است اى پسر رسول خدا. امام هادی (علیه السلام) فرمودند: این براى تو فایده‌اى ندارد، خداوند شما را مجازات مى‌کند به مذمت کردن چیزى که نکوهش ندارد، آیا تو نمى‌دانى که خداوند ثواب و عقاب مى‌دهد، و جزاى اعمال را در روزها در برابر حکم خداوند کار و تاثیرى قرار مده.

امام هادی علیه السلام فرمودند:
کسى که از آفریدگار پیروى کند از خشم آفریده‏ ها باکى ندارد. و کسى که خدا را به خشم آورد، باید باور کند که مردم بر او خشم خواهند آورد.

امام هادی علیه السلام فرمودند:
افسوس‌ کوتاهى‌ کارهاى‌ گذشته‌ را با تلاش‌ در آینده‌ جبران‌ کنید.

امام هادی علیه السلام به ابواسحاق فرمودند:
در روز غدیر پیامبر اکرم (ص) برادرش علی (ع) را بلند کرد و به عنوان پرچمدار (و فرمانده) مردم و پیشوای بعد از خودش معرفی کرد. ابواسحاق گفت: عرض کردم، فدایت شوم راست فرمودی. به خاطر همین به زیارت و دیدار شما آمدم، گواهی می‌دهم که تو حجت خدا بر مردم هستی.

امام هادی علیه السلام فرمودند:
ارزش و موقعیّت مردم در دنیا به «اموال» آنان است، ولی در آخرت به «اعمال» آنان است.

امام هادی علیه السلام فرمودند:
یادآور حسرت‌های تفریط و کوتاهی و تقصیرها را با گرفتن جانب احتیاط و جامع نگری و برنامه ریزی صحیح.

محمد بن شرف می‌گوید:
با امام هادی علیه السلام در مدینه در حال راه رفتن و حرکت بودیم که حضرت به من فرمودند: آیا تو فرزند اشرف نیستی؟ عرض کردم چرا. من خواستم از امام علیه السلام درباره موضوعی سؤال نمایم که قبل از طرح پرسش حضرت فرمودند: ما در حال بالا رفتن و حرکت در راه اصلی هستیم و اینجا جای سؤال کردن نیست.

امام هادی علیه السلام فرمودند:
راوی می‌گوید: به امام هادی علیه السلام عرض کردم آیا اجازه می‌دهید درباره امری که دیشب در ذهنم خطور نموده سؤال کنم؟ حضرت فرمودند: پرسش نما، ولی اختیار پاسخ دادن یا خودداری از آن با من می باشد. تو باید فکر و نظر خود را اصلاح کرده در سؤال خود تأمّل و درنگ نمایی، به جواب آن گوش فرا دهی، برای به اشتباه انداختن پرسش نکنی و به آنچه برایت فایده دارد توجه داشته باشی، زیرا دانشمند و طالب دانش در امر رشد و کمال شریک هستند و موظف به خیرخواهی‌اند و از خیانت نهی شده‌اند.