مهریه کم، نشانه برکت و خجستگی زن

امام صادق علیه السّلام فرمودند:

اِنَّ مِن بَرَکَةِ المَراَهً قِلَّةُ مَهرِها؛

از برکت و خجستگی زن، آن است که مهریّه اش کم باشد.

من لا یحضره الفقیه، ج 3، ص 254

ازدواج و تشکیل خانواده، از بهترین کارهاست و به تعبیر روایات، هیچ بنایی برپا نشده است که بهتر از «بنای خانواده» باشد.

آنچه اساس این کانون را تشکیل می دهد، مهرورزی، علاقه، صداقت و صمیمیّت است. هر چند «مهریّه» نشانه اهتمام و علاقه ی مرد به همسرش است و پشتوانه ای برای زن به شمار می آید ولی معیار ارزش او نیست. در فکر جاهلانه بعضی افراد، ارزش و اعتبار زن به میزان مهریه ی او بستگی دارد که این خطاست.

اگر صمیمیّت، محبت، توافق اخلاقی و انس روحی نباشد، مهریه سنگین، هرگز نه سعادت می آورد و نه تضمینی برای استحکام بنای خانواده و دوام زندگی مشترک می گردند.

در روایات، مهریّه زیاد، شوم و ناپسند معرفی شده است و بهترین مهریّه را کمترین و آسان ترین آن دانسته اند. از رسول خدا (صلّی الله علیه و آله و سلم) روایت شده است: «برترین زنان امّت من، آنانند که... کم مهریّه تر باشند».(1)

در ازدواج، مهمترین معیار، باید «دین»، «نجات و اصالت خانوادگی»، عقل، شعور، صداقت و عفاف باشد و این عوامل است که سلامت زندگی و دوام آن را تضمین می کند. به قول سعدی:
زن خوب فرمانبر پارسا
کند مرد درویش را پادشا

پی نوشت:
1. بحارالانوار، ج 103، ص 237.

منبع: حکمت های صادقی (ترجمه و توضیح چهل حدیث از امام صادق علیه السلام)، جواد محدثی، انتشارات آستان قدس رضوی، چاپ اول (1390).