چگونگی مقابله با حملات شدید عصبی

حملات عصبی، نوعی از اضطراب هستند که باید توسط یک متخصص پزشکی درمان شود.
 

چکیده : حملات عصبی، به‌ویژه برای کسی که قبلاً تجربه نکرده است، اغلب شبیه به حملات قلبی به نظر می‌رسد؛ اما حملات قلبی می‌توانند مرگبار باشند و اگر تشخیص آن‌ها از هم برایتان مشکل است، بهتر است با اورژانس تماس بگیرید.

تعداد کلمات 1265 / زمان تقریبی مطالعه 6 دقیقه

1. با اورژانس تماس بگیرید.
اگر علائم در عرض چند ساعت فروکش نکرد، فوراً با اورژانس تماس بگیرید. هرچند که این‌یک وضعیت مرگ وزندگی نیست، اما تماس بگیرید، حتی اگر فقط برای مشاوره باشد. پزشک اورژانس به‌احتمال‌زیاد به بیمار والیوم یا Xanax و احتمالاً Atenolol می‌دهد تا قلب را آرام و آدرنالین را به بدن تزریق کند.
اگر این اولین باری است که او دچار حمله عصبی می‌شود، ممکن است به وجود پزشک بالای سرشان نیاز داشته باشند چون آن‌ها از اتفاقاتی که برای آن‌ها می‌افتد می‌ترسند. بااین‌حال، اگر آن‌ها درگذشته دچار حملات عصبی شده باشند، ممکن است بدانند که دریافت مراقبت‌های اورژانسی، وضعیت آن‌ها را بدتر خواهد کرد. از آن‌ها بپرسید. این تصمیم، درنهایت به تجربه شخصی و تعاملات شما با او بستگی خواهد داشت.

2. به فرد کمک کنید تا یک درمانگر متخصص پیدا کند.
حملات عصبی، نوعی از اضطراب هستند که باید توسط یک متخصص پزشکی درمان شود. یک درمانگر ماهر باید قادر به تشخیص دقیق محرک‌ها باشد و یا حداقل، به فرد کمک کند تا درک بهتری از جنبه فیزیولوژیکی این وضعیت به دست آورد. اگر مایل به این کار هستند، به آن‌ها اجازه دهید که با سرعت خودشان پیش بروند.
بگذارید آن‌ها بدانند که نزد روان‌پزشک رفتن مخصوص دیوانه‌ها نیست. این‌یک شکل قانونی از درمان است که میلیون‌ها نفر از مردم آن را تجربه می‌کنند. به‌عبارت‌دیگر، یک درمانگر ممکن است دارویی تجویز کند که مشکل را کنترل کند و از سیر پیشرفت آن جلوگیری کند. این دارو ممکن است باعث توقف کامل حملات نشود، اما قطعاً میزان و فراوانی آن‌ها را کاهش خواهد داد.

3. مراقب خودتان باشید.
ممکن است به‌شدت احساس گناه کنید که در طی حمله عصبی که به دوستتان دست داد، شما نیز ترسیدید، اما این حالت طبیعی است. بدانید که ترس یک واکنش سالم نسبت به یک حادثه است. اگر تمایل دارید، از دوستتان بخواهید که بعداً در مورد اتفاقی که افتاد صحبت کنید، بنابراین در آینده می‌توانید بهتر آن را کنترل کنید.

نکته‌ها:
اگر کسی از نزدیکان دچار اختلال اضطراب است و حملات عصبی دائمی دارد، ممکن است رابطه شمارا با یکدیگر تحت تأثیر قرار دهد. نحوه برخورد شما با اختلال اضطراب و تأثیر آن بر رابطه شما، فراتر از حیطه این مقاله است، اما باید با کمک‌های حرفه‌ای موردتوجه قرار گیرد.
علائم ضعیف‌تر شامل موارد زیر هستند:
افکار منفی یا مزاحم
افکار متناقض
احساس غیرواقعی بودن
احساس عذاب قریب‌الوقوع
احساس مرگ قریب‌الوقوع
اگر فرد می‌خواهد تنها باشد، یک‌قدم به عقب بروید اما آن‌ها را تنها نگذارید.
از آن‌ها بخواهید چیزی زیبا مانند اقیانوس یا یک فضای سرسبز را برای آرام کردن ذهن خود تصور کنند.
اگر کیسه کاغذی در دسترس نیست، سعی کنید دست‌های فرد را گرد کنید و به او بگویید از طریق سوراخ ایجادشده در دستش نفس بکشد.
در تماس با اورژانس برای دریافت کمک تردید نکنید، این شغل آن‌ها است!
اگر ترس از چیزی دارند و همان مسئله عامل حمله عصبی‌شان می‌شود، آن‌ها را از عامل ترسشان دور کنید.
اگر حمله عصبی آن‌ها در یک مکان شلوغ اتفاق افتاد، ایشان را از آن فضا خارج کنید. آن‌ها باید در فضای باز و آرامی باشند.
اگر آن‌ها حیوان خانگی دارند، تحقیقات نشان داده است که نوازش آن‌ها باعث کاهش فشارخون می‌شود.
به آن‌ها پیشنهاد دهید که روی رنگ‌ها، طرح‌ها و یا شمارش اعداد تمرکز کنند. مغز نمی‌تواند هم‌زمان بر روی حمله عصبی و یک کار دیگر تمرکز کند. همچنین، اگر این اتفاق قبلاً هم برای او افتاده است، به فرد اطمینان دهید که حال او خوب خواهد شد. مجبورشان کنید که تکرار کنند «من حالم خوب خواهد شد.»
آن‌ها را تشویق کنید که از دستشویی استفاده کنند. دستشویی کردن باعث می‌شود که سموم از بدن خارج شوند و ضمناً به فرد کمک می‌کند تا روی چیز دیگری تمرکز کند.
حالت سجده، به او آرامش می‌دهد.
سعی کنید فرد را تنها نگذارید، آن‌ها احساس تنهایی می‌کنند و حالشان بدتر خواهد شد.
زمانی که احساس بهتری داشتند، آن‌ها را بیرون ببرید، اما اجازه ندهید قبل از آنکه حالشان بهتر شود به بیرون از منزل بروند.
اگر آن‌ها می‌لرزند و فقط ترسیده‌اند، فرد را در آغوش گرفته و سرش را به سینه‌تان چسبانده و شروع به زمزمه یا آواز خواندن کنید. این باعث ایجاد اطمینان و کمک به فرد می‌شود و ارتعاشات صوتی که توسط آواز خواندن و یا زمزمه ایجاد می‌شود، آن‌ها را تسکین خواهد داد.
اگر آن‌ها به هیچ سؤالی در طول حمله پاسخ نمی‌دهند، به سؤال کردن ادامه ندهید. این می‌تواند وحشتشان را بدتر کند.
دوست خوبی باشید. چیزی که آن‌ها نیاز دارند کسی است که ایشان را درک کند. هر کاری که آن‌ها به شما می‌گویند انجام دهید، حتی اگر بخواهند تنهایشان بگذارید.
یک‌راه خوب برای پرت کردن حواس کسی که دچار حمله عصبی شده، این است که از او بخواهید اعداد را بشمارد. سعی کنید اعداد تصادفی را بیان کنید و از او بخواهید آن‌ها را برای شما تکرار کند. منظم نشمرید، چون مغز شما بدون فکر کردن زیاد و از روی عادت اعداد بعدی را می‌فهمد. شمارش نامنظم، برای مغز غیرمعمول است و لازم است که فرد قبل از پاسخ به شماره فکر کند، درنتیجه حواس آن‌ها را از وحشت منحرف خواهد کرد.

هشدارها:
لازم به ذکر است که بسیاری از مبتلایان به آسم، دچار حملات عصبی شده‌اند. مهم است که این افراد کنترل تنفس خود را دوباره به دست بگیرند. اگر فرد نتواند تنفس خود را به یک الگوی نرمال تنفس بازگرداند و فوریت‌های پزشکی هم در دسترس نباشد، حملات ناشی از آسم می‌تواند عواقب وخیمی داشته باشد و در برخی موارد ممکن است منجر به مرگ شود.
حملات عصبی، به‌ویژه برای کسی که قبلاً تجربه نکرده است، اغلب شبیه به حملات قلبی به نظر می‌رسد؛ اما حملات قلبی می‌توانند مرگبار باشند و اگر تشخیص آن‌ها از هم برایتان مشکل است، بهتر است با اورژانس تماس بگیرید.
اگر از روش کیسه کاغذی استفاده می‌کنید، باید آن را فقط در اطراف بینی و دهان قرار دهید تا مطمئن شوید که دم و بازدم او در جریان است. هیچ‌وقت کیسه را روی سرخود قرار ندهید و کیسه‌های پلاستیکی هرگز نباید مورداستفاده قرار گیرند.
بررسی کنید که علت تنفس ضعیف، آسم نباشد؛ چون آسم یک بیماری کاملاً متفاوت است و به درمان‌های متفاوتی نیاز دارد.
در طی یک حمله عصبی، فردی که مبتلابه آسم باشد، ممکن است احساس کند برای رهایی از تنگی نفس، به اسپری آسم خود نیاز دارد. اطمینان حاصل کنید که دچار حمله عصبی هستند و نه حمله ناشی از آسم، زیرا استفاده بی‌موقع از اسپری آسم، می‌تواند یک حمله عصبی را تشدید کند، زیرا این دارو به‌منظور سرعت بخشیدن به ضربان قلب است.
تنفس در یک کیسه کاغذی موجب استنشاق دی‌اکسید کربن می‌شود که می‌تواند منجر به اسیدوز تنفسی شود. اسیدوز تنفسی یک شرایط خطرناک است که اتصال اکسیژن به هموگلوبین (خون) را مختل می‌کند. هرگونه تلاش برای کنترل حملات عصبی با استفاده از کیسه کاغذی باید به‌دقت نظارت شود، یا اصلاً مورداستفاده قرار نگیرد.
اگرچه بیشتر حملات عصبی مرگبار نیستند، اگر یک حمله عصبی به دلیل تاکیکاردی (نوعی عارضه است که ضربان قلب شدیدتر از حد معمول می‌شود)، یا آریتمی، یا آسم و یا فرآیندهای فیزیولوژیکی سیستم عصبی اتفاق بیافتد، در آن زمان ممکن است که مرگ رخ بدهد. تاکیکاردی کنترل نشده، می‌تواند منجر به مرگ شود.

منبع: https://www.wikihow.com/Help-Someone-Having-a-Panic-Attack
مترجم: داوود سرافراز