تأثیر آب و هوای محل سکونت بر شخصیت انسان

آب و هوا تأثیری کلیدی بر شخصیت انسان دارد.
 

چکیده: عوامل زیادی دست به دست هم می دهند تا شخصیت یک فرد شکل گیرد، برخی از این عوامل، زیستی و ژنتیکی بوده و برخی دیگر محیطی محسوب می شوند. یکی از مؤلفه های محیطی که ممکن است در شکل گیری صفات شخصتی تأثیر بگذارد، آب و هوای محل سکونت فرد است. در این مقاله به بررسی این عامل و تأثیر آن بر ویژگی ها وصفات شخصیتی افراد می پردازیم.

تعداد کلمات 1187 / تخمین زمان مطالعه 6 دقیقه

 

آنچه مشخص است و برای همه به اثبات رسیده این است که افرادی که در نقاط جغرافیایی مختلف زندگی می کنند، ویژگی ها و صفات شخصیتی متفاوتی دارند. اگرچه این تغییر و تفاوت ممکن است علل مختلفی داشته باشد، اما مطالعه ای که اخیراً انجام شده، دریافته است که آب و هوای محیطی یکی از عوامل مهم برای این تفاوت محسوب می شود. خصوصاً افرادی که در مناطق با آب و هوای معتدل زندگی می کنند (حدود 22 درجه سانتی گراید)، در مقایسه با مردمانی که در مناطق خیلی گرم و یا سرد زندگی می کنند، برون گرایی، ثبات هیجانی، سازگاری، مسئولیت پذیری بیشتری داشته و بیشتر اهل تفکر و هنرند. آب و هوای منطقه ای ممکن است از طریق خستگی ناشی از آب و هوا، بر شخصیت انسان تأثیر بگذارد. به همین خاطر است که برخی ویژگی های شخصیتی ممکن است در آب و هوای خیلی سرد و یا خیلی گرم، سازگارتر باشند. درجه حرارت محیطی مطلوب برای انسان که در آن شخص احساس راحتی می کند، 22 درجه سانتی گراید است. زمانی که درجه حرارت محیط از این میزان خیلی کمتر و یا بیشتر باشد، به نظر خیلی سرد و یا خیلی گرم خواهد رسید.

نویسنده مقاله ای که اخیراً نوشته شده، می گوید، آب و هوای معتدل ممکن است عاملی کلیدی در شکل دهی به ویژگی های شخصیتی، خصوصاً در سال هایی که شخصیت انسان شکل می گیرد، باشد. زیرا وقتی دمای هوا مطبوع و معتدل باشد، امکان اینکه افراد بیشتر بیرون از خانه روند بیشتر شده و در نتیجه از طریق ارتباطات اجتماعی و کاوش در محیط، تجربیاتی بیشتری را کسب خواهند کرد. از سوی دیگر وقتی هوا خیلی سرد و یا گرم باشد، ممکن است شخص رغبت نکند بیرون رود و در دنیای بیرون از خانه کاوش نماید. نویسنده این مقاله برای بررسی این فرضیه مطالعات خود را در دو نقطه جغرافیایی دور از هم که از لحاظ فرهنگی نیز کاملاً متفاوت بودند، انجام داد، یعنی چین و آمریکا. در بخشی از مطالعه که در چین انجام شد، بیش از 5000 دانش آموز از 15 شهر شرکت کردند. برای کنترل علیت معکوس، فقط افرادی مورد مطالعه قرار گرفتند که کودکی خود را در شهر محل تولدشان گذرانده بودند. همچنین برای کنترل احتمال اینکه والدین این کودکان مهاجر بوده و از طریق تربیت، ویژگی های شخصیتی خود را به فرزندانشان متنقل کرده باشند، شرکت کنندگان تنها به افرادی محدود شدند که پدر مادرشان نیز بومی همان شهر باشند. سپس برای هر شهر شاخص اعتدال آب و هوا ترسیم شد، به این شکل که معدل آب و هوای چهل سال گذشته آن شهر مشخص شد و با دمای معتدل (22 درجه سانتی گراید) مقایسه شد. یعنی شهرهایی که معدل آب و هوای آن ها در طول چهل سال به دمای 22 درجه نزدیک بود معتدل و اگر دمای آن ها خیلی سردتر و یا خیلی گرم تر از آن میزان بود، به همان میزان کمتر معتدل محسوب شدند. همانطور که انتظار می رفت پژوهشگران دریافتند که ویژگی های شخصیتی با دمای هوای منطقه ارتباط دارد، یعنی آب و هوای معتدل با 5 ویژگی اصلی شخصیت یعنی، برون گرایی، ثبات هیجانی (مثلا روانرنجوری کمتر)، سازگاری، مسئولیت پذیری اهل تفکر و هنر بودن، ارتباط داشت. حتی پس از کنترل متغیرهای مؤثر بر شخصیت، مانند تولید ناخالص داخلی، تراکم جمعیت، سن، جنسیت و حتی شیوع آنفولانزا، مشخص شد که این فرضیه کاملاً صادق است.
برای انجام همین آزمایش در کشور آمریکا، نویسندگان یک نمونه خیلی وسیع را بررسی کردند (بیش از 1.6 میلیون نفر) و اطلاعات مربوط به ویژگی های شخصیتی و آب و هوای منطقه را از طریق پرسشنامه های آنلاین فراهم کردند. دقیقاً نتایجی که در کشور چین به دست آمده بود در این بررسی نیز به دست آمد. اما با این حال به نظر می رسید آب و هوا بر ویژگی های شخصیتی چینی ها بیش از آمریکایی ها تأثیر داشت و در عوض تولید ناخالص داخلی برآمریکایی ها بیش از چینی ها تأثیر گذار بود.

از نظر نویسنده آب و هوای مناطق مختلف موجب می شود که تجربیات اجتماعی افراد کاملاً متفاوت بوده و در نتیجه صفات شخصیتی مختلفی داشته باشند. از سوی دیگر تمام این 5 ویژگی شخصیتی که در بالا به آن ها اشاره کردیم به نحوی بر بهزیستی فردی تأثیر گذار است، بنابراین می توان نتیجه گرفت که آب و هوا بر بهزیستی فردی تأثیر گذار است. مثلاً عاطفه مثبت (احساسات مثبت، مانند اشتیاق و علاقمندی، فعال بودن و هشیار بودن) شدیداً با برون گرایی ارتباط دارد و از سویی عاطفه منفی (احساس رنج درونی) قویاً با روانرنجوری مرتبط است.

شواهدی وجود دارد که نشان می دهد شخصیت و بهزیستی درونی ممکن است بر یکدیگر تأثیر بگذارند. یعنی نه تنها شخصیت می تواند بر سطحی از بهزیستی فردی تأثیر بگذارد، بهزیستی درونی نیز در دراز مدت می تواند بر ویژگی های شخصیتی فرد تأثیر بگذارد. همچنین شواهد نشان می دهند که آب و هوا بر بهزیستی درونی نیز تأثیرگذار است. مطالعه ای که بر روی بزرگسالان آمریکایی انجام شده بود دریافت که آب و هوای بالای 21 درجه سانتی گراید با کاهش بهزیستی درونی ارتباط دارد، مثلاً عاطفه مثبت را کاهش می دهد و عاطفه منفی و خستگی مفرط را افزایش می دهد، در حالیکه هوای سردتر (زیر 20 درجه)، بهزیستی را افزایش می دهد. همینطور مطالعه ای که در ژاپن انجام شده بود دریافت که آب و هوای گرم تر با کاهش شادی مرتبط است. از سوی دیگر مطالعه ای که در استونی انجام شد، بهزیستی را در محدوده آب و هوای خنک یعنی بین منفی 15 تا مثبت 18 درجه سانتی گراید، بررسی کرد. نکته جالب این مطالعه این بود که هوای گرم تر با  افزایش اندک عاطفه مثبت و منفی مرتبط بود. این بدان معناست که افراد، در هوای گرم تر در مقایسه با هوای سردتر، تنش های هیجانی بیشتری را تجربه می کردند.

سؤال متفاوتی که در مطالعه ای دیگر مطرح شد، این بود که آیا تنوع صفات شخصیتی ناشی از آب و هوا، در حقیقت به لحاظ تکاملی سازگارانه می باشند (یعنی به بقای فرد و سازگاری با محیط می انجامند) یا عوارض جانبی زندگی در شرایط سخت به حساب می آیند؟ نظریه ای وجود دارد که معتقد است تنوع ویژگی های شخصیتی به خاطر بحث های تکامل و سازگاری با محیط می باشد. در تأیید این نظریه مطالعه ای انجام شد و دریافت که در کشورهایی که از لحاظ تاریخی سابقه وجود بیماری های مسری را داشته اند، افراد آن جوامع بیشتر درون گرا هستند. ممکن است این ویژگی سازگارانه باشد، چرا که ارتباط بیشتر افراد با هم موجب انتقال بیشتر بیماری های مسری می گردد و درونگرایی در حقیقت موجب کمرنگ شدن روابط و در نتیجه کاهش احتمال ابتلا به بیماری های مسری می شود.