گشنیز و خواص درمانی آن (بخش دوم)

گشنیز به عنوان منبعی غنی از کلسیم، برای افرادی که می خواهند از انسجام استخوان ها محافظت کنند، بسیار ارزشمنداست.
 

چکیده : گشنیز حاوی ویتامین A، ویتامین C، ویتامین B6، آهن، منیزیم، کلسیم، پتاسیم و فیبر است.سبزی گشنیز به عنوان دوای معده و بهبود دهنده عمل گوارش و هضم غذا شناخته شده است و تحقیقات نشان می دهد که مصرف آن باعث دفع سرب و آلومینیوم نیز می شود.

تعداد کلمات 1014 / تخمین زمان مطالعه 5 دقیقه

سالمونلا یکی از خطرناک ترین علل بیماری های غذایی در جهان است، بنابراین هر روش طبیعی برای محافظت در برابر آن بسیار مهم است. گشنیز دارای سطوح غیرمعمول بالا دودکنال است که یک ترکیب طبیعی است که در واقع به عنوان نیروی آنتی بیوتیکی دو برابر قدرتمندتر از درمان پیشگیرانه بیماری مبتنی بر سالمونلا است. با اضافه کردن گشنیز به رژیم معمولی خود، بدن از بیماری های ناخوشایند و حتی مرگبار مرتبط با این باکتری مهلک محافظت می کند. گشنیز معمولا در سالسا برای افزودن طعم یافت می شود، بنابراین گشنیز بخورید و خودتان را از مسمومیت غذایی، شایع ترین روش توصیف اثرات سالمونلا، محافظت کنید.
 

گشنیز به عنوان منبعی غنی از کلسیم، برای افرادی که می خواهند از انسجام استخوان ها محافظت کنند، بسیار ارزشمنداست. کلسیم و دیگر مواد معدنی ضروری موجود در گشنیز، جزء جدایی ناپذیر رشد مجدد و دوام استخوان هستند، و همچنین در پیشگیری از تخریب استخوان که معمولا با بیماری های ناتوان کننده مانند پوکی استخوان همراه است، مفید است. اضافه کردن حتی مقدار کمی از گشنیز به رژیم غذایی می تواند به حفظ سلامت و قدرت استخوان ها برای سال های پیش رو کمک کند. کلسیم به طور ویژه در برگ های مرکز گشنیز وجود دارد، بنابراین اگر سلامت استخوان مورد توجه شماست، این قسمت از گیاه را مورد هدف قرار دهید!
 

گشنیز، به علت عطر و بوی ناشی از روغن های ضروری آن، به ترشح مناسب آنزیم ها و مایعات گوارشی در معده کمک می کند، در نتیجه باعث تحریک هضم و حرکت پریستالتیک می شود. همچنین در درمان اختلالات خوردن مانند بی اشتهایی مفید است. گشنیز علاوه بر عطر و بوی دلپذیر خود، دارای خاصیت تحریک کنندگی خاصی است که از مواد معدنی و انتقال دهنده های عصبی حاصل می شود که هنگام مصرف گشنیز جذب می شوند. مطالعات نشان داده اند که اگر گشنیز به طور منظم به رژیم غذایی اضافه شود، دیسپپسی (سوء هاضمه) کاهش می یابد. برای بچه های کوچک که احتمال بالاتری ازکولیک شکمی نسبت به بزرگسالان دارند، مقدار کمی از گشنیز در رژیم غذایی آنها می تواند مشکل را به سرعت حل کند!
 

روغن های ضروری در گشنیز غنی از مولفه های ضد میکروبی، آنتی اکسیدانی، ضد عفونی و سم زدایی و اسیدها است. وجود ویتامین C و آهن سیستم ایمنی بدن را نیز تقویت می کند. این خواص به جلوگیری و درمان آبله کمک می کند و همچنین می توانند درد را کاهش دهند و اثر آرام بخش روی بیماران مبتلا به آبله داشته باشند. در مناطقی در جهان که بیماری آبله شایع است، مطالعات نشان داده اند که مقدار زیاد ویتامین C تاثیر درمانی بر آبله در صدها مورد مختلف دارد.
 

گشنیز یک محرک طبیعی است و ترشح مناسب از غدد درون ریز را تنظیم می کند و این تاثیر هورمونی به این معنی است که به تنظیم چرخه های قاعدگی مناسب کمک می کند و درد ناشی از آن را در طول دوره قاعدگی یک زن کاهش می دهد.
 

گشنیز سرشار از آنتی اکسیدان ها، ویتامین A، ویتامین C و مواد معدنی مثل فسفر در روغن های ضروری خود است که از اختلالات بینایی، دژنراسیون ماکولا جلوگیری می کند و فشار چشم را کاهش می دهد. همچنین در برگ های آنبتاکارتن وجود دارد که از تعدادی از بیماری های دیگر که بر چشم تاثیر می گذارند جلوگیری می کند و حتی می تواند اثرات مخرب دید در بیماران سالمند را نیز معکوس کند.
 

همان طور که پیش تر مورد بحث قرار گرفت، گشنیز ضد عفونی کننده بسیار خوبی است و دارای خواص ضد میکروبی است که چشم ها را از بیماری های مسری مانند ملتحمه محافظت می کند. روغن گشنیز یکی از عناصر اساسی تعدادی ازمحصولات مراقبت از چشم است.
 

به علت اثر تحریک کنندگی گشنیز، بر غدد درون ریز، ترشح انسولین از لوزالمعده افزایش می یابد که بعد از آن سطح انسولین در خون افزایش می یابد. این مسئله جذب مناسب و جذب قند را تنظیم می کند و در نتیجه سطح قند در خون کاهش می یابد. این ویژگی برای بیماران مبتلا به دیابت و سایر بیماریهای مرتبط مفید است تا شانس آنها را از عوامل خطر پایین بیاورد و سطح قند خونشان را کاهش دهد و همچنین از دیگر عملکرد های متابولیک طبیعی نیز اطمینان حاصل شود.
 
سایر فواید
گشنیز در حالی که به عنوان خلط آور عمل میکند و از کبد محافظت میکند، به درمان زخم ها، التهاب و اسپاسم کمک می کند. گشنیز ضد سرطان، ضد تشنج، آنتی هیستامین و خواب آور است. گشنیز به عنوان مقوی جنسی طبیعی شناخته می شود و به طور سنتی و گسترده ای در ترکیبات خاصی با سایر گیاهان برای افزایش میل جنسی فرد استفاده می شود.
 

خطرات مرتبط با گشنیز، بسیار اندک بوده اند، اما تقریبا مانند هر خوراکی دیگری، خطر واکنش آلرژیک به آن وجود دارد و در بعضی موارد ممکن است پوست به آن حساس باشد. یکی از عوارض جانبی غیر معمولی این است که برخی از بیماران از حساسیت نور خورشید شکایت دارند و مصرف بیش از حد گشنیز باعث می شود آنها بیشتر به آفتاب سوختگی تحریک پذیر شوند که می تواند در طولانی مدت منجر به سرطان پوست شود.
زنان باردار تا زمانی که تحقیقات بیشتر انجام شوند، نباید گشنیز مصرف کنند، گرچه بعضی از زنان ادعا می کنند که گشنیز تولید شیر مادر را افزایش می دهد. بهتر است که محتاط باشید، بنابراین قبل از افزودن گشنیز به رژیم غذایی خود با پزشک صحبت کنید، و به واکنش بدن خود توجه داشته باشید!

منبع : سایت راستینه