یکی از راه های حل تعارض میان همسران، گفتگوی سالم میان ایشان است.

بهبود بخشیدن به روابط

چگونه می توانید از نیازهای همسر خود آگاه شوید؟ چگونه به همسر خود امکان می دهید تا از نیازهای شما آگاه شود؟ چگونه از کسی که دوستش دارید انتقاد می کنید؟ چگونه انتقاد را می پذیرید و عزت نفس خود را حفظ می کنید؟

همه این سؤال ها بر نیاز به ارتباط تمرکز دارند. ارتباط عاطفی و حل مسئله نامناسب دو عامل مهم هستند که رضایت زناشویی را مختل می کنند. علاوه براین، کسانی که از همسر خود ناراضی هستند، معمولا به مشکلات ارتباط با عنوان یکی از مسایل عمده اشاره می کنند.

برخی افراد بهتر از دیگران می توانند ارتباط برقرار کنند، شاید به این علت که نسبت به نیازهای دیگران حساس ترند یا به این خاطر که در خانه خود از امتیاز مشاهده کردن افرادی که خوب ارتباط برقرار می کنند، برخوردار بوده اند. با این حال، ارتباط، مهارتی است که می توان آن را یاد گرفت. یادگیری به زمان نیاز دارد و مؤثر واقع می شود، اما اگر مایل باشید، رهنمودهای زیر می توانند مفید باشند:

چگونه باید شروع کرد؟

یکی از دشوارترین جنبه های ارتباط، شروع کردن است:

درباره صحبت کردن صحبت کنید. یک راه این است که درباره صحبت کردن صحبت کنید.یعنی، به همسر خود توضیح دهید که صحبت کردن درباره تعارض های شما دشوار است. شاید بتوانید به چیزهایی که در گذشته اتفاق افتاده اند و شما سعی کردید تعارض ها را حل کنید، اشاره کنید.
برای مطرح کردن یک موضوع، اجازه بگیرید. شما می توانید برای مطرح کردن یک موضوع اجازه بگیرید. می توانید چیزی شبیه این را بگویید: «یک چیزی در ذهنم است. آیا الان وقت مناسبی برای مطرح کردن آن است؟» یا بگویید: «دوست دارم یک چیزی را از دلم خالی کنم، اما واقعا نمی دانم که چگونه شروع کنم. آیا به من کمک می کنی؟».

نحوه گوش کردن

گوش کردن به همسرتان بخش مهمی از برقرار کردن ارتباط است. علاوه بر این، شما با شنونده خوب بودن به همسرتان توصیه می کنید که او نیز شنونده خوبی باشد. ابتدا به «گوش کردن فعال» بپردازید. وقتی که همسرتان صحبت می کند، به هوا زل نزنید. هنگام گوش کردن فعال، تماس چشمی با همسرتان را حفظ کنید. برای اینکه نشان دهید با احساسات او همدلی می کنید، جلوه صورت خود را تغییر دهید. در موقع مناسب سر خود را تکان دهید و سؤال های مفیدی از این قبیل را مطرح کنید: «می توانی مثالی از منظوری که داری بیاوری؟» یا «در مورد آن چه احساسی داشتی؟».

از بازگویی استفاده کنید. هنگام بازگویی، برای اینکه نشان دهید آنچه را که همسرتان می گوید درک می کنید، گفته او را به شکل دیگری بیان کنید. برای مثال، اگر همسرتان بگوید «دیشب وقتی که می خواستم درباره آن فیلم صحبت کنم و تو مشغول تلفن کردن بودی، واقعا عاصی شدم» می توانید چیزی شبیه این را بگویید: «به نظر می رسد که باید می دانستم تو می خواهی درباره آن فیلم صحبت کنی» یا «آیا به نظر می رسد که من با دیگران بیشتر صحبت می کنم تا با تو؟».
همسر خود را برای ارتباط برقرار کردن تقویت کنید. حتی اگر با آنچه که همسر شما می گوید موافق نباشید، می توانید صادقانه چیزی شبیه این را بگویید: «خوشحالم از اینکه به من گفتی درباره آن واقعا چه احساسی داری» یا «ببین، حتی اگر همیشه با تو موافق نباشم، به تو اهمیت می دهم و همیشه از تو می خواهم آنچه را که درباره اش فکر می کنی به من بگویی».
از توجه مثبت نامشروط استفاده کنید. مفهوم توجه مثبت نامشروط کارل راجرز را که درمانگران در مانجو مدار از آن استفاده می کنند، در نظر داشته باشید. وقتی که با همسر خود توافق ندارید، طوری عمل کنید که نشان دهد هنوز برای همسر خود به عنوان یک انسان ارزش قایل هستید. به عبارت دیگر، چیزی شبیه این را بگویید: «من ترا خیلی دوست دارم، اما وقتی که فلان کار را می کنی، ناراحت می شوم».

چگونه از نیازهای همسر خود آگاه شوید

گوش کردن برای آگاه شدن از نیازهای همسرتان ضروری است اما گاهی به انجام دادن کاری بیش از صرف گوش کردن نیاز دارید:

سؤال هایی را بپرسید که همسرتان را به ارتباط برقرار کردن ترغیب کنند. سؤال ها می توانند به پاسخ های دامنه محدود یا بی انتها دلالت داشته باشند. سؤال های «بلی یا خیر» زیر به پاسخ خاص نیاز دارند:

«آیا فکر می کنی که من وقت زیادی را پای تلفن با خواهرم سپری می کنم؟»
«آیا فکر می کنی من به نظر تو درباره ماشین ها اهمیت نمی دهم؟»
سؤال های بلی یا خیر می توانند قطعه های اطلاعات عینی را تأمین کنند. اما سؤال های بی انتها، کاوش کردن مسایل گسترده تری را ترغیب می کنند. برای مثال:
«از نظر تو بهترین راهی که می توانیم عشق بورزیم چیست؟» یا «درباره نحوه ای که عشق می ورزیم چه چیزی تو را ناراحت میکند؟»
«در مورد جایی که زندگی می کنیم چه احساسی داری؟»
«دوست داری چه چیزهایی را تغییر دهیم؟»
«درباره من به عنوان پدر/ مادر چه احساسی داری؟»

از خود فاش سازی استفاده کنید. سعی کنید خود افشاگری کنید، نه تنها به این علت که عقاید و احساسات خود را به این طریق انتقال می دهید بلکه به این علت که عمل متقابل را ترغیب می کنید.
به همسرتان اجازه دهید تا چیزی را که ممکن است شما را ناراحت کند، بگوید. به همسرتان بگویید درباره مسائل مشکل ساز صحبت کند. بگویید که می دانید ممکن است صحبت کردن درباره آن ناراحت کننده باشد، اما قول می دهید بدون اینکه خیلی ناراحت شوید به دقت گوش خواهید کرد.

نحوه انتقاد کردن

انتقاد کردن کار دشواری است. هدف شما باید تغییر دادن رفتار همسرتان بدون برانگیختن خشم یا احساس گناه شدید باشد. این رهنمودها را در نظر بگیرید:

انگیزه های های خود را ارزیابی کنید. در درجه اول، در مورد انگیزه خود با خودتان صادق باشید. آیا می خواهید رفتار را تغییر دهید یا اینکه صرفا می خواهید همسر خود را تنبیه کنید؟ اگر می خواهید همسر خود را تنبیه کنید، ممکن است خشن و توهین آمیز باشید، اما اگر می خواهید تعارض هایی را حل کنید، رویکرد سیاستمدارانه را امتحان کنید.
زمان و مکان مناسبی را انتخاب کنید. شکایت های خود را خصوصی مطرح کنید. نه در حضور همسایگان، خویشاوندان، یا فرزندان. در صورتی که افکار و احساسات خصوصی را در مکان های عمومی مطرح کنید، همسر شما حق دارد که عصبانی شود.
صریح و روشن باشید. هنگامی که درخواستی دارید، آن را به صورت صریح مطرح کنید. با صریح بودن، به همسر خود می رسانید که چه رفتاری شما را ناراحت می کند. هرگز به شخصیت همسر خود توهین نکنید.
شکایت ها را به زمان حال محدود کنید. بگویید «این تلفن بسیار مهمی بود». گفتن چیزی شبیه این فایده ای ندارد: «تابستان گذشنه پیامی را که از طرف شرکت کامپیوتر ارسال شده بود یادداشت نکردی در نتیجه من آن شغل را نگرفتم».
سعی کنید انتقاد را به زبان مثبت بیان کنید. سعی کنید انتقاد را به صورت مثبت بیان کرده و آن را با درخواست خاصی ترکیب کنید.

نویسنده: جفری نوید و اسپنسر راتوس

منبع: کتاب «بهداشت روانی»