باورهای نادرست درباره عشق همسران (بخش اول)

وقتی احساسات عاشقانه از بین بروند، می توانید دوباره به آن حس با همسرتان برگردید.
 

در ۱۹۹۷، تایتانیک معروف ترین داستان عاشقانه بود. زن و مرد جوانی یکدیگر را ملاقات می کنند، دو غریبه در یک کشتی که در حال غرق شدن بود. شخصیت اصلی، رز، زن ثروتمندی که با مرد ثروتمند دیگری نامزد بود. او با جک مرد فقیری آشنا شد که به او آموخت چگونه عشق بورزد و دوباره از زندگی اش لذت ببرد. در پایان فیلم، آنها دیوانه وار عاشق هم شدند و حاضر بودند تا با هم در آب های سرد و سیاه بمی رند. مشکل فیلمنامه این بود که آنها فقط حدود یک هفته با یکدیگر آشنا شده بودند، شاید در 5 سال بعد، رز دیگر «مایل به مردن در آب های سرد با جک نمی شد».
 
هر کسی که به مدت طولانی عاشق بوده است، می دانید که احساسات شدید در ابتدای رابطه طی زمان تغییر می کند و به مرور عشق متعهدانه روی کار می آید.
 
مرحله ماه عسل در آغاز رابطه شروع شده و تا دو سال طول می کشد. این دوره سطوح بالایی از عشق پرشور، احساس شدید جذابیت و ایدئال کردن شریک زندگی را به همراه دارد، (لواندوفسکی، ۲۰۱۳، ص. ۱). طی مرحله ماه عسل دوست داشتن همسر آسان است اما اینکه همان سطح عشق طی زمان باقی بماند جای کار دارد. اولین عادت در ازدواج های موفق تلاش ارادی برای قوی نگه داشتن عشق است.
 

برای حفظ عشق، زوجین باید انتخاب کنند که هر روز همسر خود را دوست بدارند. دوست داشتن یک فعل است یعنی اعمالی وجود دارد که هر زوج باید آن را انجام دهد تا همسر مطمئن شود که مورد علاقه است. بعد از طی دوره ماه عسل نیز زوجین می توانند احساسات عاشقانه داشته باشند اما باید بفهمند که احساس همواره به طور طبیعی ایجاد نمی شود. مسئولیت های روزانه زندگی می تواند جلوی راه این احساسات را سد کند.
 

افسانه های زیادی درباره عشق وجود دارد که به طور روزانه وارد هشیاری می شوند. این افسانه ها از رسانه، دوستان، خانواده ها و فرهنگ بزرگتر وارد می شود. درمانگر سعی می کند این افسانه ها را طوری برطرف نماید که زوجین را تشویق به تشکیل بهترین روابط زناشویی ممکن نماید.
 
در مطالعه ای، ۸۹ درصد افراد متأهل یا مجرد ۱۸ الی ۲۹ ساله انتظار داشتند که ازدواجشان کل عمر تداوم یابد (لوتز، ۲۰۱۲) علی رغم این حقیقت که ۵۰ درصد ازدواج ها به طلاق منجر می شود. در ابتدای رابطه، بیشتر زوجین انتظار دارند ازدواجشان همیشه برقرار باشد.
 
زوجین ذهنیت منفی کمتری از هم دارند، همیشه باهم هستند و هنوز شدیدأ عاشق هم هستند. یک هدف مهم در مشاوره قبل از ازدواج برای درمانگر کمک به تنظیم انتظارات واقع بینانه برای زوجین تازه ازدواج کرده درباره چگونگی عشق طی زمان است.
 

واقعیت: عشق بعد از ازدواج لحظات خوب و بد دارد. دو بخش در عشق وجود دارد که تجربه می کنید - دلبستگی و شیفتگی. دلبستگی بر می گردد به احساس پیوند هیجانی راحت با فرد دیگری که می تواند با دوست، خانواده، همسر یا هرکس دیگری تجربه شود در حالی که شیفتگی بر می گردد به عشق پرشور یا جذابیتی که معمولا نسب به معشوق یا شریک زندگی تجربه می شود ( لانگسلگ، موریس، و فرانکن، ۲۰۱۳). در عشق بعد از ازدواج، زوجین دلبستگی را تجربه می کنند، درحالی که شیفتگی کم و زیاد می شود. زوجینی که انتظار دارند همیشه احساس «عاشق بودن» کنند یاحس
«پروانه وار» داشته باشند، احتمالا از پیامد ازدواج خوشحال نخواهند بود زیرا ایجاد احساسات همخوان با عاشق بودن نیازمند تلاش است.
 

 واقعیت: برخی ازدواج ها بدون شک آسان تر از سایر ازدواج ها هستند. هرچند احتمال ندارد که ازدواجی همیشه آسان بماند. افراد در زندگی طولانی مدت با موقعیت های منفی و مثبت روبرو می شوند. مشاوران باید به مراجعین خود یادآوری کنند که وقتی همه چیز خوب پیش نمی رود، لزوما به این معنی نیست که رابطه دچار مشکل شده است. زمان وقوع مشکلات، مراجعین باید راهنمایی شوند که چگونه نزدیک و در ارتباط باقی بمانند. گاهی اوقات این کار نیاز به تلاش بیشتری دارد.
 
برای مثال، جیم و سوزان وقتی در دانشگاه درس می خواندند یکدیگر را ملاقات کردند. آنها ۲۰ سال پیش ازدواج کردند و هنوز عاشق هم بودند اما اخیرا دچار مشکل شدیدی شدند. طی سه سال گذشته، والدین تنی هردویشان فوت شدند، سوزان سرطان گرفت و جیم باید از او در شیمی درمانی ها مراقبت می کرد. استرس دائمی بر ازدواجشان خیمه زد. به جای احساس نزدیکی، آنها گاه نسبت به هم پرخاش می کردند. این زوج گزارش می کنند که با فرد مناسبی ازدواج کرده بودند اما ازدواج به دلایل دیگر دچار چالش شد.
 
ادامه دارد...

نویسنده: آنجلا اسکورتو

 
منبع: کتاب «مشاوره قبل از ازدواج» (راهنما برای درمانگران)