نیازهای اساسی کودک (بخش دوم)

استقلال طلبی کودک، باید مورد احترام و تکریم قرار گیرد. 
 

کارهای خوب کودک اگر مورد تشویق و تحسین دیگران قرار بگیرد، می تواند زمینه تکرار شدن را مهیا کند. کودک نیاز دارد که رفتارهای خوبش مورد توجه والدین و دیگر اطرافیان قرار گیرد و از سوی آنها، مورد تشویق قرار گیرد. اگر این اتفاق از سوی والدین نیفتد، ممکن است کودک با رفتارهای نادرست خود و پرخاشگری سعی در تحقق این توجه داشته باشد. از همین روی لازم است که والدین کارهای خوب او را مورد تشویق قرار دهند تا آن رفتارها تکرار شده و از سوی دیگر از رفتارهای نادرست او ممانعت به عمل آورند.
 
والدینی که هیچ کدام یک از رفتارهای درست و نادرست فرزندانشان مورد توجه ایشان قرار نگیرد، ناخواسته سبک تربیتی بی تفاوت را انتخاب کرده اند که نتیجه آن پیدایی شخصیت های بزهکار در دوران نوجوانی و جوانی است. نهایت این بزهکاری تربیت یک شخصیت ضداجتماعی یا آنتی سوشیال در خانه خود به ناخواسته هستند.
 
از همین روی لازم است کارهای خوب او را منتسب به شخصیت خوب او و رفتارهای نادرست او را ناشی از اشتباه و خطاهای گذرا دانست و این نکته را به او گوشزد که او خوب است و رفتارهای نادرستی که از او سر زده است، یک اشتباه ناخواسته بوده که از سر بی توجهی او انجام داده است و دیگر باید سعی کند آنها را تکرار نکند. به گونه ای این رفتار نشان دهنده قبول غیر مشروط اوست.
 

همانطور که یک فرد میانسال دوست دارد که مورد احترام و اکرام دیگران قرار گیرد، کودک نیز دوست دارد که این احترام برای او نیز از سوی اطرافیان صورت بگیرد. این احترام به معنای این نیست که همان شکلی که برای یک بزرگ تر انجام می شود باید برای او نیز انجام شود، بلکه اصل احترام در این جا مورد بحث است.
 
کودک با احترامی که به او گذاشته می شود، می آموزد که باید به دیگران احترام بگذارد. می آموزد همانطور که از دیگران توقع دارد مورد احترام ایشان قرار بگیرد، موظف است به دیگران احترام بگذارد. به مرور او آداب احترام به دیگران را می آموزد. می آموزد که او باید اول به بزرگ تر سلام کند، می آموزد در هنگام ورود یک بزرگ تر در جلوی پای او بلند شود و در هنگام خروج دیگران با خداحافظی ایشان را بدرقه کند. این دست از رفتارها، رفتارهایی است که با مشاهده رفتار والدین و دیگر بزرگترها آموخته می شود. پس اگر خواهان فرزندانی هستیم که می خواهیم اهل رعایت آداب و رفتارهای اجتماعی باشند، باید خود والدین احترام او و دیگر افراد بزرگسال را حفظ نماییم.
 

کودک دوست دارد که والدین به او حرف بزنند، برای او داستان بگویند، از خاطرات دوران کودکی او برایش گفته و از تجربیات تلخ و شیرینی که در آن دوران داشته اند، بازگو کنند. از سوی دیگر او دوست دارد به حرفهای او به خوبی گوش داده شود، اگر داستان او شاد است، والدین او با داستان و سخنان او شاد شوند واگر داستان او دارای اندوه و غمی است، والدین هم در آن هیجان غم و اندوه او را یاری کرده و یا غم و اندوه او را درک کنند. این دو مهارت، مهارت هایی است که در آینده می تواند زمینه افزایش رضایت زناشویی و رضایت از زندگی او را در نهایت به همراه داشته باشد.
 
می توان زنان و مردانی را یافت که این دو مهارت را در کودکی و نوجوانی از سوی والدین خود نیاموخته اند و امروزه آنچه که باعث ارتباط درست همسران می شود را در زندگی خود تجربه نمی کنند. این دو مهارت درست سخن گفتن و درست گوش دادن، دو مهارتی است که در همه ارتباطات اجتماعی به کمک انسان آمده و زمینه ارتباطات صحیح با دیگران را مهیا می کند.
 

یکی دیگر از نیازهای روحی کودک این است که استقلال او پذیرفته شده و برای آن احترام قائل شوند. کودک دوست دارد که کارهای شخصی خود را با استقلالی که به او می دهند، خود برعهده بگیرند. او دوست دارد در خانه ای که زندگی می کند، به او مسئولیت هایی داده شود. دادن مسئولیت می تواند زمینه ساز رشد روانی صحیح کودک شود و او را برای دوران هویت یابی (نوجوانی) آماده کند.
 
کودکانی که این استقلال در زمان مشخص به آنها داده نشده و یا مسئولیت هایی را در خانه بر عهده ایشان قرار داده نشده است، در دوران نوجوانی نمی توانند هویت مطلوبی که باید کسب کنند را درک کرده و از آن بهره مند شوند. از همین روی لازم است که والدین توانایی های کودک خود را شناخته و با رشد او، استقلال طلبی او را مورد احترام و تکریم قرار دهند. مسئولیت هایی را که احساس می کنند او توان انجام آنها را دارد را برای او نام برده تا او انتخاب کند و با یک برنامه ریزی درست آنها را انجام دهد.
 

شاید این را تا به حال نشنیده اید که کودکان نیازمند یک پدر و مادر قاطع هستند. کودک این نیاز را دارد که شما در قواعدی که در خانه برقرارهست، قاطعیت لازم را دارید و در زمان مورد نیاز از انعطاف برخوردار هستید. کودکی که هر روز یک قانونی برای او گذاشته می شود و فردای آن تغییر می کند، تنها چیزی که عایدش می شود، آشفتگی ذهن و خیال اوست.