پزشک ممکن است سندروم روده تحریک پذیر را با تجویز تغییرات در تغذیه کودک و تجویز داروها درمان کند.

چه آزمایش هایی برای پیدا کردن علت اسهال مزمن در کودکان انجام می شود؟

پزشکان می توانند از تست های زیر برای یافتن علت اسهال مزمن در کودکان استفاده کنند:

آزمایش مدفوع :

تست مدفوع می تواند وجود خون و نشانه های عفونت، آلرژی های غذایی و مشکلات دستگاه گوارش مانند ضعف در هضم قندهای خاص، پروتئین ها یا مواد مغذی را نشان دهد.

آزمایش خون :

این آزمایش علائم بیماری یا اختلالات خاصی که می توانند باعث اسهال مزمن شوند مانند عفونت ها و یا بیماری سلیاک را تشخیص می دهد.

تست نفس هیدروژن :

این آزمون مقدار هیدروژن را در نفس کودک اندازه گیری می کند. به طور معمول، هیدروژن کمی در نفس کودک وجود دارد. با این حال، باکتری ها و قندهایی، مانند لاکتوز، فروکتوز و ساکارز که توسط روده کوچک هضم نشده اند، سطح هیدروژن را در بدن بالا می برند. با اندازه گیری مقدار هیدروژن در نفس کودک پزشک می تواند موارد زیر را تشخیص دهد:
- عدم تحمل لاکتوز
- عدم تحمل فروکتوز
- عدم تحمل ساکارز

رشد بیش از حد باکتری ها در روده کوچک (SIBO) :

برای آزمایش تست تحمل لاکتوز، به کودک یک نوشیدنی حاوی مقدار معینی لاکتوز خورانده می شود. برای آزمایش عدم تحمل فروکتوز، کودک یک نوشیدنی حاوی مقدار معینی فروکتوز مصرف می کند. برای آزمایش عدم تحمل ساکارز، کودک شما نوشیدنی حاوی مقدار زیادی ساکارز را می خورد. برای آزمون SIBO، کودک یک نوشیدنی حاوی شکر را استفاده می کند. سپس کودک در بالون دمیده و هیدروژن نفس اندازه گیری می شود. اگر سطح هیدروژن بالا باشد، یعنی یکی از این ۴ اختلال در بدن وجود دارد.

روش حذف :

برای تشخیص اینکه آیا آلرژی یا عدم تحمل غذایی باعث ایجاد اسهال مزمن شده است یا خیر، پزشک توصیه می کند که مصرف غذاهای حاوی لاکتوز، کربوهیدرات، گندم یا سایر مواد غذایی متوقف شود تا ببینید آیا تغییر در رژیم غذایی باعث کاهش یا توقف اسهال می شود یا خیر.

اندوسکوپی :

پزشک ممکن است از اندوسکوپی برای دیدن داخل بدن کودک استفاده کند تا علت اسهال مزمن او را بیابد. روش های آندوسکوپی عبارتند از:
- کولونوسکوپی
- سیگموئیدوسکوپی انعطاف پذیر
- آندوسکوپی دستگاه گوارش فوقانی (GI)

چگونه پزشکان اسهال مزمن در کودکان را درمان می کنند؟

این که اسهال مزمن در کودکان چگونه درمان می شود بستگی به علت ایجاد آن دارد. پزشکان ممکن است با درمان علائم، اسهال مزمن را کاهش دهند یا متوقف کنند.

عفونت دستگاه گوارش :

در این حالت آنتی بیوتیک برای درمان عفونت های باکتریایی و داروهایی ضد انگل برای درمان عفونت های انگلی استفاده می شود. اگر کودک پس از عفونت دچار مشکلات طولانی مدت در هضم کربوهیدرات ها یا پروتئین های خاصی باشد ممکن است تغییراتی در غذاهایی که می خورد نیز توصیه شود.

اختلالات عملکردی گوارشی

اسهال نوزادان :

این نوع اسهال معمولا نیاز به درمان ندارد. اکثر کودکان از زمانی که شروع به مدرسه رفتن می کنند (حدود ۵ سالگی) اسهال شان کمتر می شود. در بسیاری از کودکان، کاهش مصرف نوشیدنی های شیرین و افزایش مقدار فیبر و چربی در رژیم غذایی ممکن است علائم اسهال نوزادان را بهبود بخشد.

سندرم روده تحریک پذیر :

پزشک ممکن است سندروم روده تحریک پذیر را با تجویز تغییرات در تغذیه کودک و تجویز داروها درمان کند.

آلرژی غذایی و عدم تحمل

حساسیت غذایی :

اگر فرزند شما آلرژی غذایی داشته باشد، پزشک اجتناب از خوردن مواد غذایی که باعث آلرژی می شود را توصیه می کند.

بیماری سلیاک :

اگر کودک شما دارای بیماری سلیاک باشد، باید از تمام غذاها و محصولات حاوی گلوتن اجتناب کند.

عدم تحمل لاکتوز :

اگر فرزندتان ناتوانی در هضم لاکتوز داشته باشد، پزشک توصیه می کند که غذاها یا نوشیدنی هایی که حاوی شیر یا محصولات لبنی می باشند را کاهش داده یا از آن ها اجتناب کنند. اکثر کودکان مبتلا به عدم تحمل لاکتوز می توانند مقدار کمی لاکتوز را تحمل کنند. میزان تغییرات مورد نیاز برای هر کودک بستگی به میزان لاکتوزی که او می تواند بدون ایجاد علائم هضم کند دارد. پزشک ممکن است مکمل های غذایی حاوی لاکتاز (آنزیمی که به هضم لاکتوز کمک می کند) را توصیه کند. پزشک گاهی مکمل کلسیم تجویز می کند.