نام نیکو می تواند زمینه ساز خودباوری در کودک باشد.
1)مهارت مقایسه را بیاموزید.
برخی از مربیان بر این باور هستند که نباید فرزند خود را با دیگران مقایسه کنید. به نظر می رسد این حرف نادرست است. در برخی موارد مقایسه می تواند بسیار کارساز باشد و در فرزند شما ایجاد شناخت و هیجانات مثبت کند.
ما دو گونه مقایسه داریم که بر اساس فواید و آثار آن این تقسیم بندی صورت می گیرد. مقایسه مثبت و مقایسه منفی. مقایسه مثبت، مقایسه ایست که دارای آثار مثبت در فرد می شود و باعث می شود شناخت هایی به دست بیاورد که زمینه ساز اصلاح رفتارهای نادرست در او شود و یا بر شدت رفتارهای مطلوب او بیفزاید.
بخشی از این مهارت مقایسه به روش بیان والدین برمی گردد. والدینی که بر اساس اندیشه سخن می گویند و بر اساس آن فرزند خویش را با دیگر افراد مقایسه می کنند می توانند زمینه ساز رشد شخصیت او و افزایش خودباوری در او شود.
مقایسه درست، خود یک مهارت است. در گزاره های دینی توصیه هایی در مورد مقایسه خود و دیگر افراد شده است که نتیجه آن یک خودباوری و اعتماد به نفس مطلوب است.
ما دو گونه مقایسه داریم که بر اساس فواید و آثار آن این تقسیم بندی صورت می گیرد. مقایسه مثبت و مقایسه منفی. مقایسه مثبت، مقایسه ایست که دارای آثار مثبت در فرد می شود و باعث می شود شناخت هایی به دست بیاورد که زمینه ساز اصلاح رفتارهای نادرست در او شود و یا بر شدت رفتارهای مطلوب او بیفزاید.
بخشی از این مهارت مقایسه به روش بیان والدین برمی گردد. والدینی که بر اساس اندیشه سخن می گویند و بر اساس آن فرزند خویش را با دیگر افراد مقایسه می کنند می توانند زمینه ساز رشد شخصیت او و افزایش خودباوری در او شود.
مقایسه درست، خود یک مهارت است. در گزاره های دینی توصیه هایی در مورد مقایسه خود و دیگر افراد شده است که نتیجه آن یک خودباوری و اعتماد به نفس مطلوب است.
2)سعی کنید با او ارتباط درست بگیرید.
والدینی که با فرزندان خود ارتباط خوبی برقرار می کنند، این باور و ارزشمندی را به او انتقال می دهند. برای اینکه این خودباوری و اعتماد به نفس بهتر شکل بگیرد، او را به عنوان یک مشاور برای خود در نظر بگیرید. ارتباط درست در برخی از مقاطع سنی به این است که از او بخواهید در برخی از امور به شما مشورت بدهد. از نظرات او استفاده کنید و بی توجه به اندیشه ها و نظرات او نباشید.
راه رسیدن به ارتباط درست با کودک، راه سخت و پیچیده ای نیست. راهی است که شما به عنوان والدین موفق می توانید آن را انجام بدهید. همین که دارید این متن را می خوانید مشخص است که دغدغه این ارتباط و نیز کسب خودباوری در فرزند خود را دارید. پس شما یک والد موفق هستید و داشتن این ارتباط برای شما کار سختی نیست.
برای اینکه ارتباط با فرزندتان به خوبی صورت بگیرد، لازم است او را باور داشته باشید و این باور را نیز به او انتقال دهید. او باید در کلام و نیز رفتار شما این باورمندی را ببیند تا به خودباوری برسید.
راه رسیدن به ارتباط درست با کودک، راه سخت و پیچیده ای نیست. راهی است که شما به عنوان والدین موفق می توانید آن را انجام بدهید. همین که دارید این متن را می خوانید مشخص است که دغدغه این ارتباط و نیز کسب خودباوری در فرزند خود را دارید. پس شما یک والد موفق هستید و داشتن این ارتباط برای شما کار سختی نیست.
برای اینکه ارتباط با فرزندتان به خوبی صورت بگیرد، لازم است او را باور داشته باشید و این باور را نیز به او انتقال دهید. او باید در کلام و نیز رفتار شما این باورمندی را ببیند تا به خودباوری برسید.
3)او را با القاب مناسب صدا بزنید.
یکی از مواردی که والدین بدان توجه ندارند، صدا زدن مناسب فرزند است. برخی از والدین القاب نامناسب و زشتی را در مورد فرزند خود به کار می گیرند که این با انسانیت و نیز کرامت او هیچ سنخیتی ندارد.
والدین باید بیاموزند که برای فرزند خود را در وهله اول نامی نیکو برگزینند و در وهله دوم او را با همان نام نیکو صفات زیبا صدا بزنند. افرادی که از سوی اطرافیان به صفات ناپسند شهرت پیدا کرده اند، کم کم زمینه همان اوصاف نامناسب در ذهن شان نهادینه شده و در رفتارهایشان خود را نشان دهد.
برخی از القاب و اوصاف باعث آن می شود که فرزند شما در خود احساس اعتماد به نفس مناسبی داشته باشند و خودباوری ای که شما خواهان آن هستید را برای شما به نمایش بگذارند.
والدین باید بیاموزند که برای فرزند خود را در وهله اول نامی نیکو برگزینند و در وهله دوم او را با همان نام نیکو صفات زیبا صدا بزنند. افرادی که از سوی اطرافیان به صفات ناپسند شهرت پیدا کرده اند، کم کم زمینه همان اوصاف نامناسب در ذهن شان نهادینه شده و در رفتارهایشان خود را نشان دهد.
برخی از القاب و اوصاف باعث آن می شود که فرزند شما در خود احساس اعتماد به نفس مناسبی داشته باشند و خودباوری ای که شما خواهان آن هستید را برای شما به نمایش بگذارند.
4)به او مسئولیت بدهید.
شاید نتوان هیچ کدام یک از موارد بیان شده را به اندازه این مورد، دارای اهمیت دانست. فرزندانی که در خانواده مورد اهمیت واقع می شوند و مسئولیت هایی بر اساس سن و جنسیتشان بر عهده آنان گذاشته می شود و در کنار انجام آن مورد تائید و تحسین خانواده قرار می گیرند، به یک خودباوری ای دست پیدا می کنند که هیچ کار و عمل دیگری نمی تواند این اندازه ثمره داشته باشد.
کودکی که به او مسئولیت داده می شود، یاد می گیرد که باید باری از مسائل و مشکلات خانواده را بر دوش بگیرد و دنیا جایی نیست که شخص بدون مسئولیت و مسئولیت پذیری بتواند زندگی کند. او یاد می گیرد که باید مسئولیت را به درستی انجام دهد، از تجربیات دیگران برای انجام دادن درست این مسئولیت استفاده کند. او باید یاد بگیرد که برای انجام دادن مسئولیت هایش منتظر تشویق و تحسین دیگر افراد نباید باشد. او باید یاد بگیرد که خود مسئولیت را پذیرفته و سعی کند خودش اولین ناظر و ارزیاب کارهایش باشد.
همه این ها در کنار هم دست به دست هم می دهد و یک خودباوری مطلوبی را در فرزند شما شکل می دهد.
کودکی که به او مسئولیت داده می شود، یاد می گیرد که باید باری از مسائل و مشکلات خانواده را بر دوش بگیرد و دنیا جایی نیست که شخص بدون مسئولیت و مسئولیت پذیری بتواند زندگی کند. او یاد می گیرد که باید مسئولیت را به درستی انجام دهد، از تجربیات دیگران برای انجام دادن درست این مسئولیت استفاده کند. او باید یاد بگیرد که برای انجام دادن مسئولیت هایش منتظر تشویق و تحسین دیگر افراد نباید باشد. او باید یاد بگیرد که خود مسئولیت را پذیرفته و سعی کند خودش اولین ناظر و ارزیاب کارهایش باشد.
همه این ها در کنار هم دست به دست هم می دهد و یک خودباوری مطلوبی را در فرزند شما شکل می دهد.
5)او را وادار به انجام فعالیت های گروهی بکنید.
فعالیت های گروهی دارای فواید بسیاری برای فرزند شما دارد. در فعالیت های گروهی با همسالان، توانمندی ها و ضعف ها شناخته می شود. ممکن است عیب ها اصلاح شود.
در فعالیت های گروهی است که شخص پی به نواقص خود در ارتباط با دیگران می برد. در فعالیت های گروهی است که شخص توان های رهبری و مدیریت خود را می شناسد که نتیجه آن یک خودباوری بسیار مناسبی است.
باید به او یاد داد که با گروه همکاری کند و در آن سعی کند استعدادها و توانایی های خود را برای به ثمر رسیدن اهداف گروه به کار گیرد.
در فعالیت های گروهی است که شخص پی به نواقص خود در ارتباط با دیگران می برد. در فعالیت های گروهی است که شخص توان های رهبری و مدیریت خود را می شناسد که نتیجه آن یک خودباوری بسیار مناسبی است.
باید به او یاد داد که با گروه همکاری کند و در آن سعی کند استعدادها و توانایی های خود را برای به ثمر رسیدن اهداف گروه به کار گیرد.