اصولی که هر زن متاهل باید داشته باشند

یکی از اصلی ترین عوامل برای خانواده امن، داشتن اخلاق نیکو و خوش از طرف زن است.
 

خانواده یک بنیادی است که زیر بنای جامعه را شکل می‌دهد و هدف اسلام این است که این جامعه کوچک را به شکل خاصی از خطرات حفظ کند و افراد را تشویق و هدایت می‌کند تا تلاش کنند به عناصری دست پیدا کنند تا زندگی آنها را دوام بخشد. پیگیر بودن و به دنبال خوشبختی بودن همواره سبب اصلاح خانوادة بزرگ انسانی و غفلت از آن موجب دور شدن بشر از حیات حقیقی و سقوط به ورطة هلاکت و ضلالت بوده است. هر یک از زن و شوهر وظیفه دارند تا در مسیر سعادت و خوشبختی قدم بردارند و تلاش خود را مضاعف کنند تا زندگی آرامی برای خودشان بسازند. این نوشتار قصد دارد به خصوصیاتی زن نمونه بپردازد که وجود آن خصوصیات سبب وفاداری و پایداری زندگی مشترک می‌شود. 
 

حق هر خانواده ای است که در یک محیط امن و با آرامش رشد کند و زندگی را ادامه دهد، یکی از اصلی ترین عوامل برای خانواده امن، داشتن اخلاق نیکو و خوش از طرف زن است. زن با اخلاق خوش می‌تواند فضای آرامش بخشی را در خانواده حاکم سازد و قلب شوهرش را مجذوب خودش کند. خانواده و جامعة سالم و زنده با صنعت و تکنولوژی به دست نمی‌آید، بلکه مناسبت‌های اخلاقی و روابط حسنة الهی، سازندة جامعة سالم و زنده است. زندگی مشترک هم مستثنی از این قضیه نیست و نیاز دارد که اخلاق خوب در آن حاکم باشدص. ویل دورانت می‌گوید: «در میان جنگ‌ها و ماشین‌ها چنان غرق شده‌ایم که از درک این حقیقت بی‌خبر مانده‌ایم که در زندگی، واقعیّت اساسی، صنعت و سیاست نیست، بلکه مناسبت‌های انسانی و همکاری افراد خانه از زن و شوهر، پدر و مادر و فرزندان است»[1] 

نکته: زن، کانون محبت و عشق است و اگر از مسیر خودش خارج شود و به سمتی برود که فضای خانه را با اخلاق های ناپسند خود آلوده کند، زندگی از رنگ و بوی عشق خواهد افتاد و زن هم جایگاه عشق را از دست خواهد داد. 
 

یکی از عناصر مهم که پایداری و وفاداری را به شما هدیه می‌دهد، پاکدامنی و عفت است. عفت زن باعث خواهد شد تا مرد به آرامش روانی دست پیدا کند، و این روش زن باعث خواهد شد ، فکر و ذهن و دل همسرش را از هر نوع پندار و توهم وسوسه پوچ احتمالی و بی اساس پاکسازی کند و زمینه پیدایش و رشد هر نوع احساس بدبینی را از میان ببرد. وقتی بدبینی و سوء ظن در زندگی وجود نداشته باشد، عشق و محبت جایگزین آن می‌شود. امیرالمومنین علی (علیه‌السلام) فرمودند: عفت، سرآمد هر خوبی است. [2] 

توجه: زنی که خود را از شهوات حفظ کند و عفت بورزد، همیشه مورد احترام و تکریم مرد قرار گرفت و این تفکر را در وجود مرد زنده می‌کند که چه گوهر ارزشمندی را در خانه دارد. پس عفیف بودن زن باعث خواهد شد تا زندگی آنها گرمای عاشقانه داشته باشد و باعث بزرگی او نیز خواهد شد. امام علی (علیه‌السلام) فرمودند: محفوظ بودن زن، برای سلامتی اش مفیدتر است و زیبایی او را با دوام تر می‌کند. [3] 
 

وفادار بودن شوهر شما، بستگی به نوع رفتار شما با او دارد. اگر رفتار شایسته داشته باشید، قلب شوهرتان را فتح می کنید. اما رفتارهای زشت شما باعث خواهد شد تا وفاداری شوهرتان کمرنگ شود. زن، نقش آفرین اصلی در ثبات امنیت، آرامش، منشأ پویایی و پایداری زندگی مشترک است.
 
نکته؛ هر فردی دوست دارد که دیگران رفتار شایسته خود را تقدیمش کنند، پس بهترین های رفتارتان را تقدیم به شوهرتان کنید. پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) فرمودند : «آنچه را که دوست داری دیگران نسبت به تو روا دارند، تو نیز همان را نسبت به آنان روا دار؛ و آنچه را که ناپسند می داری که دیگران نسبت به تو انجام دهند، تو نیز آن را در حق آنان انجام مده. اینک، رکاب شتر مرا رها کن! [4]
 

حاکمیّت صداقت در فضای خانواده از عوامل تحکیم آن است و نیاز به دلیل و بیّنه ندارد چون بر همگان روشن است که چه اهمیت بالا و ارزشمندی دارد. زن باید با شوهرش صادق باشد تا امنیت و آرامش را در زندگی حاکم سازد. در طرف مقابل، عدم صداقت و دروغ‌گویی از عوامل تخریب خانه و خانواده است. عدم صداقت، و دروغ‌گویی، ابتدا روح و شخصیّت خود فرد را تخریب می‌سازد، سپس به خانواده و جامعة او زیان وارد می‌نماید. 
 

یکی از بهترین راه‌های استحکام خانواده‌ها، صبر کردن زن در مقابل سختی‌ها و مشکلات زندگی است، زنی که با مواجه شدن با کوچک‌ترین سختی و مشکل دچار یأس و ناامیدی می شود و عنان صبر از کف می‌دهد، نمی‌تواند کانون خانوادگی گرم و مستحکمی داشته باشد. زنی که بتواند اخلاق های ناشایست شوهرش را تحمل کند، هم محبوب در بین خانواده می‌شود و هم جایگاه خاصی نزد خداوند خواهد داشت. پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) فرمودند: هر کس بر بداخلاقی شوهرش صبر کند، خداوند همانند پاداش آسیه، دختر مزاحم (همسر فرعون) به او عطا می‌فرماید.[5]

پی نوشت :
[1] دورانت، ویل. (1371). لذّات فلسفه. ترجمة عبّاس زریاب. تهران: انتشارات آموزش انقلاب اسلامی، صفحه 143
[2] غررالحکم، ح 1168
[3] تمیمی آمدی، غررالحکم، ح 5820
[4] اصول کافی، جلد 2، صفحه 146
[5] بحارالانوار، جلد 100، صفحه 247