ماه رمضان، فرصتی برای همکاری در منزل

ماه رمضان یک فرصت مناسب برای از بین بردن غرور و تکبر است. چون غرور است که باعث می‌شود تا مرد در کارها به همسر خود کمک نکند.
 

خانواده یک جایگاهی است که اگر مدیریت شود، منشأ آرامش و آسایش برای اهل خود خواهد بود. در گذشته نه چندان دور، زندگی ها ساده اما با عشق برقرار بود اما امروزه  با عادت کردن ما به زندگی ماشینی و پـر از دغدغه امروزی، بـه نـظر می رسد که محبّت بین همسران، تا حدّی رو به سردی رفته است. از سوی دیگر، ظهور نظرات افراطی مردسالارانه و یا اینکه زن سالاری، کانون اصلی عاطفه در خانواده یعنی زن را مورد هجوم قرار داده اند و این باعث شده است که بنیان بسیاری از خانواده ها رو به سستی بروند و زندگی را متلاشی سازند. زوج ها باید فرصت های مناسبی را ایجاد کنند تا زندگی آنها تحکیم پیدا کند.

یکی از عوامل تحکیم روابط همسران، یاری کردن و کمک به همسر در امور خانه است. هرچند کارهای داخل منزل نوعا به عهده زنها است، ولی باید توجه داشت که اداره یک منزل کار آسانی نیست. ما رمضان یک فرصتی است تا بیشتر در کنار خانواده باشید و سختی های که در خانه برای خانم ها ایجاد می‌شود را بهتر درک کنید. زنها نیاز دارند تا مردان به آنها کمک کنند، حتی اگر با برداشتن یک استکان و جمع کردن یک سفره سحر یا افطار هم شده به او کمک کنید چون این رفتار ساده شما باعث انرژی و نشاط روحی همسر خواهد شد. 
 

نگاه ها درباره اینکه چه کسی بهترین باشد، متفاوت است. اما نگاه اسلام درباره بهترین مردان به این نیست که هیکل ورزشی یا سرمایه فراوان داشته باشد، بلکه اسلام می‌گوید رفتار درست و کریمانه با همسر داشتن باعث بهترین شدن شما می‌شود. حضرت زهرا(سلام الله علیها) فرمودند؛ بهترین شما کسی است که در برخورد با مردم نرم تر و مهربان تر است؛ و [ارزشمندترین مردم کسانی هستند [که با همسران شان کریمانه تر برخورد کنند.»[1]

نکته: ماه رمضان یک فرصتی است برای ایجاد یک شخصیت جدید در وجود هر فردی، اگر می‌خواهید تغییر را ایجاد کنید باید بگویم ماه رمضان بهترین فرصت برای انجام دادن این تحول در وجودتان است. کمک به همسر ربطی به شخصیت و جایگاه اجتماعی شما ندارد. پیامبر اکرم(صلی الله علیه و آله و سلم) با آن شخصیت والا و در آن زمان که جهل و تعصب بر اندیشه های مردم حاکم بود، می‌فرمودند که من نسبت به خانواده خود خوش رفتار هستم و شما هم همین گونه باشید. پیامبر اکرم(صلی الله علیه و آله و سلم) فرمودند: بهترین شما کسی است که با خانواده اش خوش رفتار تر باشد و من از همه شما نسبت به خانواده ام، خوشرفتارترم.»[2] 

ماه رمضان یکی از آن زمان های است که مهمانی زیاد می‌روید و مهمان هم زیاد می آیند و این رفت و آمد ها باعث خواهد شد تا زن خانه به سختی بیفتد و یک بانوی خانه دار اگر شبانه روز هم تلاش کند، باز هم مقداری از کارها لنگ می ماند، مخصوصا در ماه رمضان و... . خوب است شوهران گاه آستین همت را بالا بزنند و بجای دستور دادن و این کار را بکن و آن کار را نکن ، در برخی کارها مشارکت کنند، چرا که خانه، محیط کار او نیست بلکه کانون صفا و محبت و محل همکاری و تشریک مساعی است. پس غرور را کنار بگذارید و همسرتان را یاری کنید تا سختی کارها کمتر شود. ماه رمضان یک فرصت مناسب برای از بین بردن غرور و تکبر است. چون غرور است که باعث می‌شود تا مرد در کارها به همسر خود کمک نکند و کار کردن را برای خود ننگ می‌دانند. اما این یک تصور اشتباهی است که مردان در ذهن خود دارند. 

در سیره زندگی پیامبر می‌خوانیم که؛ «پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله ـ با آن همه عظمت ـ در منزل کار می کرد. از عایشه همسر پیغمبر نقل شده است که: وقتی خلوت می شد، رسول خدا لباسش را می دوخت و کفشش را وصله می کرد و مانند سایر مردها در منزل کار می کرد.[3] 
 

خانواده یک وظیفه مهمی به نام انسان سازی دارد. اگر فرزند در محیطی بزرگ شود که اهل خانه از لحاظ تدین در مرحله خوبی باشند و پدر خانواده در مارهای خانه به همسرش کمک کند و همسر هم مطیع شوهر باشد، این رفتار باعث خواهد شد تا تمدن اسلامی شکل بگیرد و فرزند خوبی هم تربیت شود. ماه رمضان را به دو دلیل برای شروع انتخاب کنید؛ یک؛ چون رفت و آمدها بیشتر می‌شود و خستگی های حاصله زیادتر می‌شود. دوم؛ چون در ذهن فرزندان و خانواده از ماه رمضان، یک ماه خوب و نشاط آور ایجاد می‌شود. 

نکته: زن خانواده باید از اینکه شوهرش در امر خانه به او کمک می‌کند، احساس تشکر و قدردانی کند چون باعث انگیزه و اشتیاق در وجود مرد می‌شود. حضرت زهرا(سلام الله علیها) درباره کمک های امیرالمومنین علی (علیه السلام) به پیامبر عرضه می‌دارد؛ «ای رسول خدا هر دو دستم به علّت آرد کردن گندم با آسیاب دستی ورم کرده، با این حال دیشب مشغول آرد کردن گندم بودم و ابوالحسن (علی علیه السلام ) حسن و حسین را نگهداری و حمل می کرد.»[4] 

پی نوشت :
[1] کنز العمال، جلد 7، صفحه 225؛ تاریخ بغداد، جلد 12، صفحه 50؛ دلائل الامامة، صفحه 7
[2] وسایل جلد ۱۴، صفحه ۱۲۲ 
[3] بحارالانوار، جلد 16، صفحه 227 
[4] همان، جلد 43، صفحه 134