قضاوت سطحی ممنوع!

 آیا نمایش انواع رفتارهای رذیلانه در مجموعه‌های تلویزیونی و فیلم‌های سینمایی در قالب شخصیت‌های منفی، ترویج رذالت است؟ پاسخ روشن است. در واقع ترویج یا تقبیح یک رفتار، ارتباط مستقیمی با نمایش آن رفتار ندارد. می‌شود یک جانباز شیمیایی را نه به عنوان یک قهرمان، که به عنوان مایه دردسر نشان داد. می‌شود با نشان دادن یک معتاد، بیننده را از رفتارش منزجر کرد. می‌شود بسیجی را عامل خشونت و دختر چادری را عقب مانده، یا روابط خارج از چارچوب شرعی را بدفرجام نشان داد...

راسخون : اخیرا نمایش صحنه‌هایی از روابط آلوده و اقدامات خلاف شرع، در یکی از مجموعه‌های بخش نمایش خانگی، واکنش بسیاری از فعالان فرهنگی انقلاب را در پی داشته است. اعتراض این دوستان به نشان دادن صحنه‌هایی از مصرف مسکرات و همچنین سکانسی است که در آن یکی از پسرها و یکی از دخترهای جمع، به حکم قرعه انتخاب می‌شوند که تا صبح با هم خلوت کنند؛ گرچه حضور پدر یکی از دخترها، برنامه را به هم می‌ریزد. اعتراض این دوستان این است که نشان دادن این دست روابط آلوده و رفتارهای دور از فرهنگ اسلامی، اشاعه و ترویج ابتذال است، اما پاسخ من به این اعتراض، همان است که معاون نظارت و ارزشیابی سازمان سینمایی گفته است؛ من هم منتقدان را به صبر دعوت کرده و صرف نمایش این دست رفتارها را مصداق اشاعه ابتذال نمی‌دانم. اما چرا؟

پرسش شما خواننده گرامی را با این پرسش پاسخ می‌دهم. آیا نمایش انواع رفتارهای رذیلانه در مجموعه‌های تلویزیونی و فیلم‌های سینمایی در قالب شخصیت‌های منفی، ترویج رذالت است؟ پاسخ روشن است. در واقع ترویج یا تقبیح یک رفتار، ارتباط مستقیمی با نمایش آن رفتار ندارد. می‌شود یک جانباز شیمیایی را نه به عنوان یک قهرمان، که به عنوان مایه دردسر نشان داد. می‌شود با نشان دادن یک معتاد، بیننده را از رفتارش منزجر کرد. می‌شود بسیجی را عامل خشونت و دختر چادری را عقب مانده، یا روابط خارج از چارچوب شرعی را بدفرجام نشان داد. مثلا مجموعه «آیینه عبرت» اعتیاد را ترویج نکرد؛ یا فیلم سینمایی «پاداش سکوت» با این‌که در گونه دفاع مقدس ساخته شد، چیزی جز زیر سوال بردن هشت سال دفاع مقدس نبود. به اندازه یک کتاب می‌شود از این مثال‌ها زد.
از دید من آنچه که هم‌اکنون در صدا و سیمای جمهوری اسلامی، در مجموعه «دلدادگان» دیده می‌شود؛ که روابط پیش از ازدواج و عشق بازی‌های کلامی را در قالب تعامل یک دختر چادری با پسر هم‌شاگردی‌اش، بی ذره‌ای نکوهش، حتی از طرف پدر انقلابی و نیکوکار و از خود گذشته‌اش نشان می‌دهد، مبی‌تواند از نشان دادن صحنه‌های مورد اشاره در مجموعه «ممنوعه» نکوهیده‌تر باشد؛گرچه منکر پیام‌های مثبت مجموعه «دلدادگان» هم نیستم.
من مجموعه «ممنوعه» را هنوز ندیده‌ام، ولی این یک اصل کاملا درست است که باید منتظر ماند و دید در روند داستان، چه حکمی درباره شخصیت‌ها و رفتارشان داده می‌شود؛ قضاوت زودهنگام و سطحی ممنوع!

به قلم : علی تجرد
 

مطلب مرتبط :
شبکه نمایش خانگی؛ مدرسه‌ای در خانه
مقدمه ای بر شبکه های خانگی
بهبود وضعیت شبکه های خانگی