بهار است و باغ پر از گل های زیبا و دوستان سرگرم عیش و خوشی اند؛ خوش تر از شادی و مستی و هم نشینی و هم صحبتی با دوستان همدل و موافق چه چیزی وجود دارد؟ ساقی کجاست؟ به او بگویید که جام شراب را به گردش درآورد

اگر چه ابزار وجود و نشان دادن ذوق و درک و دانش خود، در برابر یار، دور از ادب است؛ اما زبان من خاموش است، ولی دهانم پر از کلام فصیح و نکته های زیبا و جالب است.

ای یار! هنوز چهره ی زیبای تو را کسی ندیده، اما هزاران رقیب و مراقب داری؛ تو مانند غنچه ی ناشکفته ای هستی که صدها بلبل عاشق و شیدا بر آن نشسته است؛ معشوق بر عاشقان تجلی نکرده است، اما هزاران عاشق دارد.

آفرین بر تو باد ای باد صبا که پیک عاشقان و مشتاقان هستی! پیغام یارم را بده تا با کمال میل، جانم را فدای نام او کنم.

ای باد صبا! اگر به سرزمین یار من گذر کردی و بر پیچ و تاب زلف عطرآگین او وزیدی، بوی خوشی از گیسوی معشوق را برای من به ارمغان بیاور. بهترین هدیه برای عاشق، بوی خوشی از معشوق است.

قاصدی آمد و نامه ای از جانب آن یار عزیز را آورد؛ نامه ای خوش خط و خوشبو که مانند دعایی برای حفظ جان من بود.

از درگاه دوست امید دارم که نسبت به من گذشت و بخشایشی داشته باشد؛ چراکه گناهی مرتکب شده ام و آرزو دارم مرا مورد عفو قرار دهد.

ما عاشقان، همیشه با اخلاص و توجهی خاص سر بر خاک درگاه معشوق می گذاریم و آنچه را که برایمان پیش می آید، از خواست و اراده ی او می دانیم و به آن راضی هستیم.

آن یار دلربای گندمگون من که گویی شیرینی عالم را با خود دارد -در گفتار و کردار -چشمی مست و خمار و لبی خندان و دلی شاد دارد؛ معشوق من زیباترین زیبایان است.

دلم جایگاه عشق آن یار است و چشمم مانند کسی است که آینه در برابر او نگاه می دارد؛ دل و دیده ام محل تجلی چهره ی زیبای اوست. یاد او در دلم است و تصویری از چهره ی او در چشمم.