جعفربن محمد رودکی سمرقندی شاعر بزرگ ایران که پدر شعر فارسی یا استاد شاعران جهان نامیده می شود در قرن سوم و چهارم هجری قمری(مطابق با قرن نهم میلادی)می زیست از دیوان عظیم او که گفته اند صد دفتر بوده

افسوس، اگر آن هزاران هزار شعر شعرایی همچون حنظله باد غیسی، ابوسلیک، فیروز مشرقی، شهید بلخی، رودکی سمرقندی، دقیقی طوسی، منجیک ترمذی، منطقی رازی و کسائی مروزی و جز آنها، امروز موجود و در دسترس ما بود؛ و

در زبان شناسی اجتماعی برای زبان معیار پایه هایی بر شمرده اند. برخی از این پایه ها درون زبانی و بعضی برون زبانی اند. مطالعه در تاریخ زبانها نشان می دهد که در انتخاب زبان معیار پایه های جغرافیایی و قدرت...

بر کسی پوشیده نیست که ابوعبدالله رودکی سمرقندی آن شاعر تیره چشم روشن بین پدر شعر فارسی است و عظمت او بر همگان آشکار است. اما در میان اشعار باقیمانده از رودکی قصیده معروف«جوی مولیان» شهرت بسزایی یافته است.

این مقاله بر آن است جلوه های مختلف تصویرگری در شعر رودکی را مورد بررسی قرار دهد، تحقیق بر حول فرضیه های زیر پیش می رود:

رودکی (Rodaki) به امر امیرنصر و تشویق ابوالفضل بلعمی کلیله و دمنه ای را که ابوالفضل بلعمی از عربی به فارسی دری بازگردانیده به رشته نظم فارسی درآورده است

جعفر بن محمد رودکی سمرقندی، مشهور به استاد شاعران، از سرایندگان آغاز سده چهارم هجری و مقدم شعرای عجم بود. در مورد کنیه اش اختلاف وجود دارد، چنان که سمعانی(م 562ق) در الانساب آن را ابوعبدالله و آذر بیگدلی

از آن جایی که نقد و تحلیل ساختار و محتوای شعر شاعران با عنایت به رویکردهای نقد ادبی از جایگاه و اهمیت خاصی برخوردار است، لذا بر آن شدم تا با رویکرد سبک شناسانه در عرصه موسیقی شعر رودکی سمرقندی و در وادی

مرگ، از مسائل مهمی بوده است که همیشه ذهن آدمی را به خود مشغول کرده و در اساطیر و سپس فرهنگ و زبان ملل گوناگون جلوه گر شده است. در اساطیر ایران، هرمزد را ستاره زندگی و کیوان را ستاره مرگ می دانستند و بعدها

رودکی، شاعر بزرگ سده سوم و چهارم هجری، که به پدر شعر فارسی معروف است بی شک در حفظ و بالندگی زبان فارسی و پیشبرد آن به سوی کمال نقش اساسی و مهمی داشته است. بارزترین جلوه آن ایجاد انگیزه برای