در این مقاله به بررسی نقش این عناصر در مدل فراشناختی اختلال وسواسی- اجباری که اساس مفهوم سازی و درمان را تشکیل می دهند، می پردازم.

باورهای فراشناختی درباره‌ی افکار یا احساسات مزاحم، در پی اصطلاحات معرفی شده از سوی را چمن برای توصیف تحریف های شناختی در اختلال وسواس «باورهای آمیختگی» نام گذاری شده اند

درمان فراشناختی، بر کسب شیوه‌ی بدیل تجربه کردن افکار، و تغییر باورهای فرد دربارهی معنی و اهمیت افکار و احساسات تمرکز می نماید.

هنگامی که فکر مزاحمی (مانند برگشت به گذشته و غیره) به ذهنتان می آید، مهم است که به شیوهی زیر عمل کنید.

درمانگر به بیماران توضیح می دهد که افکار مزاحم، واکنش‌های برانگیختگی، بازگشتهای مکرر به گذشته، کابوس های شبانه و واکنش‌های از جا پریدن، پس از تجربه ی یک رویداد آسیب زا عادی و ضروری هستند.

در این مقاله به بررسی و تحلیل گام به گام نحوه‌ی عملکرد مدل فراشناختی در یک بیمار نوعی می پردازم.

اصل بنیادین درمان فراشناختی آن است که اختلال روانشناختی با فعال شدن نوعی سبک تفکر ناسازگارانه موسوم به سندرم شناختی- توجهی مرتبط است. در بسیاری از افراد، دوره های هیجانی و ارزیابی منفی مانند غمگینی، اضطراب،...

رویکرد درمان شناختی- رفتاری سنتی به اختلال روانشناختی بیان می کند که این رویدادها نیستند که موجب مشکلات روانشناختی می شوند، بلکه شیوهی تفسیر این رویدادها باعث بروز مشکلات می شود.