هر چه درباره ي يک صدور صادق باشد، در مورد يک استغراق نيز صدق مي کند و هر آنچه در مورد يک استغراق صدق کند، درباره ي يک صدور نيز صادق است؛ خداوند نسبت بدان چه از او صادر شده، علم حضوري دارد؛ يعني يک

نظريه ي « حضور استغراقي » کاملاً بر تحليل مفهوم صدور مبتني است و لذا ما بايد از سويي رابطه ي علت اولي را با فعل صدوري آن، در قوس نزولي و از سوي ديگر رابطه ي خود صدور را با علت غايي در قوس صعود مورد

عرفان به عنوان مفهومي عام، شامل برخي مفاهيم و تجربه هاي عقلاني و رواني است. همه ي گونه هاي متنوع تجربه ي عرفاني در فرهنگ هاي متفاوت، دين هاي مختلف و دوره هاي متعدد در طول تاريخ، دست کم در يک نقطه ي

سهروردي در خصوص مسئله ي علم و معرفت بشر معتقد است: اولين پرسشي که ما به عنوان فيلسوف با آن روبه رو مي شويم، اين است: واقعاً چگونه به خود، معرفت پيدا مي کنيم ؟ اين پرسش بر دغدغه هاي ما در زمينه ي مقيد کردن...

به منظور اجتناب از گرفتار شدن در جزم سقراطي که مي گويد يک کلمه همواره بر يک مفهوم [ = صورت ذهني ] دلالت دارد و نيز يک تعريف پيشيني که براي اصطلاحي عام - همچون « علم حضوري » در بحث ما - در نظر گرفته شده...

آگاهي تجربي شخص از دريافت هاي حسي و احساس هاي خود از جمله مثال هاي متعددي است که فلسفه ي اشراقي براي توضيح نظريه ي خود به ما عرضه مي کند؛ براي نمونه، علم انسان به درد خود به واسطه ي علم حضوري است نه

از معناي دوگانه ي عينيت، مستقيماً مي توانيم دو گونه علم را متناظر با دو گونه واقعيت از يکديگر تميز دهيم. اگر معتقديم که يک شيء [ موضوع ] ذهني بالذات و يک شيء عيني بالعرض، وجود دارد، طرح پيشنهاد تقسيم علم...

اگر براي درک ارسطويي حيثِ التفاتي به هر نحو، چه قطعي و چه محتمل، بايد ميان دو فعل انساني يعني فعل درون ماندگار و فعل متعدي تمييز دهيم، به نظر مي رسد چيزي نمي تواند ما را از برگرفتن خط مشابهي که بين دو...

واضح است که اگر فلسفه در صدد تأسيس وحدتي کامل و سامانمند براي عقل بشري باشد، ملزم است همه ي صورت ها و نمودهاي آگاهي را يکپارچه کرده، آنها را تابع قدرت فائقه حکم آگاهي خردمندانه انسان نمايد. فلسفه ي جديد...

علم حضوري نوشته ي مهدي حائري يزدي کتابي معمولي درباره ي فلسفه ي اسلامي و افزودني صرف به کتابخانه آثار موجود در اين باب به زبان هاي اروپايي نيست، بلکه يکي از نخستين آثار به زبان انگليسي متعلق به سنت زنده...