افلاطون در آغاز جوانی خود را با مطالعه، نقاشی و سرودن شعر مشغول می‌کرد، اما پس از آشنایی با سقراط در سن بیست سالگی تمام اشعارش را سوزاند و به تحصیل فلسفه پرداخت و پس از مرگ سقراط نیز به این کار ادامه داد....

یکی از دغدغه‌های اصلی فیلسوفان پست مدرن بررسی خود تاریخ فلسفه است. البته شاید ریشه‌های اصلی چنین تفکری را در اندیشه‌های هگل جست. به هر روی با اندکی تأمل بر فلسفه‌های فیلسوفانی مثل فوکو، دریدا، رورتی

این مقاله ترجمه‌ای است از بخشی از مدخل ریچارد رورتی، نوشته‌ی ادوارد گریپ که در سال 2007 در دانشنامه اینترنتی فلسفه منتشر شده است.

به ياد دوره‌ي همکاري آموزشي و پژوهشي با دکتر محمد خوانساري، اين مقاله‌ي کوتاه تخصصي را که در ضمن دلالت بر امانتِ علمي و دوستي بي‌شائبه دو مدرس دانشگاهي دارد، تقديم حضور ايشان مي‌کنم؛ اميد است که

اين روزها اگر بپرسند که «آثار مهم کانت کدامهاست؟» شايد بسياري از پاسخ‌دهندگان نام مقاله‌ي کوتاه چندصفحه‌اي را که کانت در سال 1784 در يک نشريه‌ي ادواري شهر برلين نوشت و اهميت آن تا مدتها درک نشده

شایان توجه است که به منابعی که فعلاً برای شناخت آثار افلاطون در اختیار داریم، به نحو اجمال اشاره می کنیم.

اکنون به سیاست که مسائل آن بخش مهمی از آثار افلاطون را به خود اختصاص می‌دهد، می‌پردازیم. ورود در جزئیاتی که افلاطون به خصوص در کتاب قوانین با دقت حیرت انگیزی مطرح کرده، غیر ممکن است: تأکید ما

نباید از نظر دور داشت که برای افلاطون نیز مانند اکثر قدما، اخلاق و سیاست هم در واقع و هم درنفس الامر جدائی ناپذیرند.

چنان که گلداشمیت در اثر خود، دین افلاطون اشاره می‌کند، بحث درباره‌ی "الهیات افلاطونی"، بی تردید امری دشوار است: تأکید درباره‌ی وجود و نقش خدا در عالم، توضیحات و توجیهاتی را اقتضا می‌کند، بدون

ما اکنون به تفسیر این تمثیل می‌پردازیم، تفسیری که خطوط اساسی آن را افلاطون ترسیم کرده است؛ برای وضوح بیشتر، مسئله را نخست از دیدگاه طبیعت وجود و سپس از دیدگاه ماهیت معرفت، بررسی می‌کنیم.