همزمان با رشد تفکر علمی و ثبوتی، یک سنت جایگزین به نام سکوت که با برداشت‌های انفعالی پدید آمد، شکل گرفته است.

اگر علوم انسانی واقعا در جهت هوشیاری جهت دهی شده باشد، اگر گفت و گو و رویارویی در هر زمان تشویق شده باشد، شناخت تفکیک‌های ساختگی که دستیابی به مطالعات میان رشته ای را بسیار مشکل ساخته، ممکن می شود.

هایدگر به منظور دستیابی به وجود پدیده ها تحلیل خود را بر وجود حضوری متمرکز کرد. این واژه معادل دقیق انگلیسی و فارسی ندارد.

دیدگاه سارتر، حداقل در مقایسه با ایده آلیسم و رآلیسم، بسیار دشوار و در مقایسه با پراگماتیسم بسیار منفی باف است.

در علوم رفتاری آنچه را هوسرل تز «دیدگاه طبیعی» نامید، یعنی این نکته که برداشت شخص متفکر کاملا با محیط یا رفتار آشکار مأنوس است، بحث می شود.

اگر چه تفاوت‌هایی بین اگزیستانسیالیسم و پدیدارشناسی وجود دارد، ولی این دو نقاط مشترک بسیاری دارند.

مرحله زیبایی شناختی است که در طی آن در لذات حسی به سر می بریم و احساسات بر ما مسلط هستند.

وجود فرد یا بودن در دنیا سه جنبه مهم در بر دارد. اولین مورد عبارت است از داشتن تجربه شخصی از جهان به عنوان محیط پیرامون.

فلسفه اخیر هایدگر پیرامون زندگی خود وجود حضوری نبوده، بلکه در باب یک وجود حضوری است که خود را درک می کند، یعنی خودشناسی.

اگزیستانسیالیسم در سال‌های اخیر بر حوزه‌های فکری بسیاری تأثیر نهاده است. روانپزشکی اگزیستانسیالیستی توسعه و حرکت فزاینده ای داشته و حتی نشریه ای به این نام وجود دارد.