صبحدمان مست برآمد ز کوي شاعر : سنايي غزنوي زلف پژوليده و ناشسته روي صبحدمان مست برآمد ز کوي صبح ز تشوير همي کند روي ز آن رخ ناشسته‌ي چون آفتاب شوي جدا گشته ز زن زن...

گفتي که نخواهيم ترا گر بت چيني شاعر : سنايي غزنوي ظنم نه چنان بود که با ما تو چنيني گفتي که نخواهيم ترا گر بت چيني بر ديده‌ي خويشت بنشانم ننشيني بر آتش تيزم بنشاني بنشينم...

صنما چبود اگر بوسگکي وام دهي شاعر : سنايي غزنوي نه برآشوبي هر ساعت و دشنام دهي صنما چبود اگر بوسگکي وام دهي که مرا قوت از آن پسته و بادام دهي بسته‌ي دام تو گشتست دل من...

برخي رويتان من اي رويتان چو ماهي شاعر : سنايي غزنوي وي جان بيدلان را در زلفتان پناهي برخي رويتان من اي رويتان چو ماهي با زلفتان دلي را مشکل نماند راهي با رويتان تني را...

ربي و ربک‌الله اي ماه تو چه ماهي شاعر : سنايي غزنوي کافزون شوي وليکن هرگز چنو نکاهي ربي و ربک‌الله اي ماه تو چه ماهي گاه از برونش زردي گاه از درون سياهي مه نيستي که مهري...

عاشق نشوي اگر تواني شاعر : سنايي غزنوي تا در غم عاشقي نماني عاشق نشوي اگر تواني دانم که همين قدر بداني اين عشق به اختيار نبود تا دفتر عشق برنخواني هرگز نبري تو...

الا اي نقش کشميري الا اي حور خرگاهي شاعر : سنايي غزنوي به دل سنگي به بر سيمي به قد سروي به رخ ماهي الا اي نقش کشميري الا اي حور خرگاهي به لب درمان عشاقي به رخ خورشيد خرگاهي...

دلم بربود شيريني نگاري سرو سيميني شاعر : سنايي غزنوي شگرفي چابکي چستي وفاداري به آييني دلم بربود شيريني نگاري سرو سيميني ز شکر بر قمر ميمي ز سنبل بر سمن سيني جهانسوزي...

گاه آن آمد بتا کاندر خرابي دم زني شاعر : سنايي غزنوي شور در ميراث خواران بني آدم زني گاه آن آمد بتا کاندر خرابي دم زني آتش اندر بار مايه‌ي کعبه و زمزم زني بارنامه‌ي بي‌نيازي...

تو آفت عقل و جان و ديني شاعر : سنايي غزنوي تو رشک پري و حور عيني تو آفت عقل و جان و ديني تو نيز چو خويشتن نبيني تا چشم تو روي تو نبيند يک جال دو جاي چون نشيني اي...