0
مسیر جاری :
دنيا زندان مؤمن است ادبیات دفاع مقدس

دنيا زندان مؤمن است

آن شجاعتي که برازنده ي شخصيت ايشان است، عملياتي بود که به اتفاق پاسدار همرزمش در افغانستان انجام داد و بيست و نه نفر از اشرار را يک تنه به اسارت گرفت. در آن عمليات به تنهائي توانست اوضاع را بررسي کند،...
دنيا زندان مؤمن است ادبیات دفاع مقدس

دنيا زندان مؤمن است

آن شجاعتي که برازنده ي شخصيت ايشان است، عملياتي بود که به اتفاق پاسدار همرزمش در افغانستان انجام داد و بيست و نه نفر از اشرار را يک تنه به اسارت گرفت. در آن عمليات به تنهائي توانست اوضاع را بررسي کند،...
مسافري بيش نيستيم ادبیات دفاع مقدس

مسافري بيش نيستيم

براي مراسم خواستگاري به مشهد رفتيم. در راه هرچه تلاش کردم، فايده اي نداشت. دوست داشتم دختري را که من انتخاب کرده بودم و وضع مالي خوبي داشت، قبول کند. اما هر وقت حرف مي زدم، او من را قانع مي کرد. در قطار...
آماده براي روزهاي سخت ادبیات دفاع مقدس

آماده براي روزهاي سخت

شير علي هرگز پايبند خورد و خواب نبود. هميشه مي گفت: « يکي از برکاتي که خداوند نصيب بچه هاي محروم کرده، اين است که در شرايط سخت و ناهموار با خوردن نان خشک رفع گرسنگي کنند ».
مال دنيا، مانع وصال ادبیات دفاع مقدس

مال دنيا، مانع وصال

حسن زير بار ازدواج نمي رفت. من که برادر کوچکتر بودم ازدواج کرده بودم؛ ولي حسن مجرد بود. يک روز پدر و مادرم به من مأموريت دادند که راجع به ازدواج، با حسن به طوري جدّي صحبت کنم. از آن جا که بين ما الفت و...
شما هم مي گذاريد و مي رويد ادبیات دفاع مقدس

شما هم مي گذاريد و مي رويد

آن شب هم، مثل شب هاي قبل، در خانه اش جلسه بود. جلسه طول کشيد. مي دانستم اگر اصرار کنم که براي شام به منزل خودمان بروم، قبول نمي کند، هميشه هرچه بود مي آورد و سفره خودماني و صميمي را پهن مي کرد. مي دانستيم...
اين ميز باقي نمي ماند ادبیات دفاع مقدس

اين ميز باقي نمي ماند

يک روز خدمت شهيد نامجو رسيدم و جمله ي زيبايي را که به زيبايي و با خط درشت آماده نموده بودم به ايشان تقديم کردم. متن جمله اين بود: « اين ميز باقي نمي ماند. اگر باقي مي ماند، هرگز به دست من و شما نمي رسيد...
دعا کن اسير دنيا نشوم ادبیات دفاع مقدس

دعا کن اسير دنيا نشوم

سال 59 بود و مدتي از آغاز جنگ و آتش افروزي دشمن مي گذشت. با من تماس گرفت و گفت: «به زودي مراسم عقد ما برپا مي شود. دوست دارم بيايي». گفتم: «با چه کسي؟» گفت: «با يک دختر خوب و از خانواده اي متدين که در...
وسايلمان را کادو مي برديم ! ادبیات دفاع مقدس

وسايلمان را کادو مي برديم !

ياران صياد براي اولين بار بود که او را چنين خشمگين مي ديدند. تيمسار شيرازي فرياد زد که: « شما چطور توانستيد بدون اجازه ي من، دست به اين کار بزنيد؟ »
اين چه سفره اي است؟ ادبیات دفاع مقدس

اين چه سفره اي است؟

معمولاً در سپاه، سالي يک بار تا دو بار، لباس، پوتين و کلاه مي دادند. امّا « عليرضا » اغلب يک جفت پوتين کهنه مي پوشيد. لباس کارش آن قدر قديمي شده بود که به رنگ خاک درآمده بود.