هنگام بامداد که از خلوتگاه کاخ آفرینش، خورشید عالمتاب، نور خود را در همه جا می پراکند و همه جا را روشن می کند.

به شکوه و عظمت و جاه و جلال شاه شجاع قسم می خورم که به خاطر مال و مقام دنیا و حمایت های مالی شاه با کسی جنگ و نزاع ندارم.

ما در این سرزمین، بخت و اقبال خود را مورد آزمایش قرار داده ایم و به مقصود نرسیده ایم.سرانجام نتیجه گرفتیم که اسباب خود را از این گرداب نیستی بیرون ببریم و کوچ کنیم.

دلم گریزان و فراری شد و من بیچاره و بینوا و بی خبر و ناآگاهم از اینکه بر سر آن دل شکار شده ی گرفتار و سرگردان چه آمده است؟

چهره ی زیبای معشوق که مانند ماه زیباست، جای لطف و نیکویی است، ولی مهرورزی و وفاداری در او وجود ندارد.خدایا!این نعمت را نیز به او عطا فرما.

در کنار آب روان و گوارا و پای درخت بید، همراه با ذوق شعری و معشوقی زیبا و دلربا و هم صحبتی با یاری شیرین رفتار و ساقی زیبا چهره ای خوش رفتار [چه خوش است.]

ای معشوق که سراپای وجودت دلپسند و خوشایند و زیبا است!دل عاشق و شیدای من از عشوه و فریبندگی شیرین لب های شیرین گفتار تو شاد و مسرور است.

دیشب صاحبدل با تجربه و هوشیاری به طور پوشیده و پنهان از چشم نامحرمان رازی را با من در میان گذاشت که سزاوار و شایسته نیست که این سرّ او را از شما عاشقان و صاحبدلان مخفی نگه دارم.

در روزگار پادشاهی که جرم و خطا را می پوشاند و گناه می خوردن را می بخشد، حافظ از ظرف بزرگی شاب می نوشد و فقیه پرهیزکار شهر که پیش از این فتوا تحریم می داد، حالا با پیاله شراب می نوشد.

آن معشوق زیبای بی رحم و بی اعتنا به عاشق که صورتی لطیف دارد، آرام و صبر و عقل را از من ربوده است.معشوق اعتنایی به عاشق زار خود ندارد و صبر و قرار و عقل او را ربوده است.