مسیر جاری :
شیخ اشراق و ایرانیان باستان
سهروردی یکی از مبانی فلسفه ی خود را «حکمت ایران باستان دانسته و در عبارتهای زیر بدین امر اساسی تصریح کرده است
سلوک راه باطن
طریقه ی اشراقیان همانا طریقه ی سلوک راه باطن است. عبدالرزاق لاهیجی گوید: طرق سلوک راه ظاهر (شیوه های اهل علم در تحصیل معارف الهی یعنی راه نظر و استدلال) منحصر است به دو قسم. و این دو قسم عبارتند از
حکیم شرقی
شیخ اشراق، شهاب الدین یحیی بن حبش بن میرک ابوالفتح سهروردی، در سال 549 هجری قمری، در قریه ی سهرورد، از توابع زنجان، تولد یافت. و پس از 38 سال قمری (سی و شش سال شمسی) عمر پُربار، در سال 587 ق.
بلندپروازی شیخ اشراق
دو قرن ششم و هفتم را باید دوران مصیبت های اجتماعی و سیاسی در جهان اسلام دانست. این دوران شاهد لحظات احتضار و سقوط نهایی خلافت فاطمی قاهره و خلافت عباسی بغداد بود. در آستانه قرن ششم بیت المقدس، قبله اول
رساله فی حقیقه العشق
از شیخ اشراق شهاب الدین سهروردی مؤسس مکتب اشراق قریب پنجاه اثر باقی است که چهارده عدد به زبان فارسی و بقیه به زبان عربی است. 1. در بین آثار فارسی شیخ میتوان برخی از ارزندهترین نمونه های نثر فارسی را...
اشراقیون پس از سهروردی
اشراقیون تبار روحانی سهروردی را تشکیل می دهند و این سلسله تا امروز، دست کم در ایران ادامه دارد. قدیمی ترین چهره ی این گروه شمس الدین شهرزوری است که بعلت
سهروردی و غربت غربی
معنی و عمل داستانهای مثالی که برای تعلیمات روحانی از طرف سهروردی پرداخته شده است باید در چشم انداز عالم وسیط منظور نظر قرار گیرد. در حقیقت، این نمایشها در
مراتب وجودی عالم در فلسفه ی اشراق
بر جهان انوار محض، مراتب سه گانه ای فرمانگذار است. از آغاز رابطه ی اصلی نورالانوار و نخستین نور صادر، به علت کثرت «مراتب» معقول، که هر یک با دیگری ترکیب می گردد،
مشرق الأنوار سهروردی
اگر مشخصاتی را که سهروردی و مفسران بلافصل او تعیین کرده اند جمع آوری کنیم می بینیم مفهوم «اشراق» ( که مصدر است و معنی آن درخشندگی و نورافشانی آفتاب است بهنگام برآمدن)
فلسفه ی اشراق (1) و احیای حکمت ایران باستان
اهمیت آثار شهاب الدین یحیی سهروردی در نقشه ای خیالی در نقطه ی انشعاب طرق فکری و تقاطع راههای اندیشه قرار دارد. سهروردی درست هفت سال قبل از ابن رشد