از هر جا مي زدند مي رفت توي گل

با ابراهيم آشتياني و حسن روشن در 37 سالگي داربي معروف 6 تايي:
 

اتفاق،دقيقاً 37 سال پيش رخ داده و خيلي از آن هايي که امروز در استاديوم فرياد «6 تايي»سر مي دهند.اصلاً سن شان به اين عددها قد نمي دهد. با خودمان گفتيم اگر فيلمي از آن داربي تاريخي وجود ندارد آدم هاي نقش اول ماجرا که هنوز هستند. پس يک راست با تجربه قرمزها و گوش چپ جوان آبي پوشان در آن روزها، ميهمان تماشاگر شدند تا در شهريور 89 دور هم بنشينيم و خاطرات بعد ازظهر 16 شهريور 52 را شخم بزنيم. اما مناظره ما حکايتي شد براي خودش. اين 2 پيشکسوت آن قدر دل پر دردي داشتند که دائماً مسير صحبت ها را از خاطرات آن روزها به گلايه هاي امروزي مي کشاند. خلاصه هر چه ما پاس تو در مي فرستاديم به مقصد سال 52 ،ابراهيم آشتياني پوشش مي داد و بعد هم مي فرستاد لب خط تا حسن روشن ما را هم مثل تمام مدافعان آن سال ها دور بزند و توپ را بفرستد به زمين آقايان مدير عامل و عاملان آقاي مدير! بخشي از اين درد دل ها را در گوشه و کنار اين صفحات مي خوانيد و بخشي را هم مي گذاريم براي مجالي مناسب تر. در ميان اين رفت و برگشت ها البته ما جواب آنچه مي خواستيم را گرفتيم. خب، بالاخره بايد مي فهميديم آن روزها که داربي تهران به جاي اين مساوي هاي بي خاصيت 6 به هيچ مي شد،آسمان چه رنگي بود.
آقاي آشتياني؛ از شما شروع مي کنيم که هم پيشکسوت تر هستيد و هم در تيم برنده آن مسابقه معروف بوديد. واقعاً چه اتفاقي افتاد که آن نتيجه به دست آمد؟از شرايط پيش از مسابقه پرسپوليس بگوييد.
خب، بايد بگويم آن مسابقه تا هنگام شروع و حتي تا پيش از گل اول ما طبق روال همه داربي هاي ديگر پيش مي رفت و هيچکس توقع چنين اتفاقات عجيب و غريبي را نداشت. مثل هميشه بازي حساسي بود. هر چند در آن زمان ما هرگز مثل مديران و مربيان امروز که از ترس شکست،بازي را مي بندند و به تساوي هم راضي هستند، عمل نمي کرديم. داربي هاي آن زمان خيلي ديدني تر و مهيج تر از امروزي ها بودند.

در اردوي استقلال چه خبر بود آقاي روشن؟همه چيز طبيعي بود؟
 

وا...همه چيز طبيعي به نظر مي رسيد اما يک نکته اي بود که من بعدها اهميتش را فهميدم. وقتي به ورزشگاه مي رفتيم فضاي اتوبوس تيم دقيقاً مثل پيک نيک بود! به جز من و 4،3نفر ديگر که جوان بوديم و ساکت،قديمي هاي تيم همه به حرف زدن و شلوغ بازي مشغول بودند. آن ها به تنها چيزي که فکر نمي کردند مسابقه بود و من همان موقع در اتوبوس نگراني را در چهره رايکوف ديدم.

فکر مي کنيد دليل اين قضيه چه بود؟
 

روشن: بچه هاي ما را غرور گرفته بود. آن ها خودشان را از پيش برنده مي دانستند.
آشتياني: واقعاً آن ها از نظرنفرات برتر از ما بودند.استقلال آن زمان 8،7ملي پوش داشت و پيش از بازي خيلي قوي تر از ما به نظر مي رسيد.
روشن: ما 9 ملي پوش از تيم بزرگسالان و 4 ملي پوش از تيم ملي جوانان داشتيم. من و مظلومي و نگارش و هادي نراقي ملي پوشان جوان استقلال بوديم که من و مظلومي فيکس بازي مي کرديم.
و البته شما در جريان بازي تعويض شديد.
روشن: بله من در همان نيمه اول مصدوم شدم و جايم را به رضا عادلخاني دادم. (البته حسن آقا اشتباه مي کند.او تا دقيقه 58 درميدان بود و بعد هم جاي خود را به هادي نراقي داد).
بعد از آن رسيديم به گل اول که حسين کلاني زد.
آشتياني: بله دقيقه 32 بود. من نفوذ کردم و توپ را روي دروازه فرستادم. صحنه اش مثل يک فيلم سينمايي هنوز در خاطرم مانده. منصور رشيدي مي خواست سانتر را جمع کند که توپ از دستش در رفت،خورد به تير دروازه و افتاد جلوي کلاني. حسين هم توپ را با سينه وارد دروازه کرد.چند دقيقه بعد هم گل دوم را ايرج سليماني زد.اين 2 گل جو تيمي استقلال را بدجوري به هم ريخت. يادم هست که بازيکنان آن ها حتي درگيري لفظي پيدا کرده بودند و همديگر را متهم مي کردند.

متهم اصلي هم که جواد ا...وردي بود؛ بله؟
 

روشن: خب البته او هم چون مدافع بود و از جناح او نفوذ شده بود مورد سرزنش قرار مي گرفت اما بايد بگويم آن ماجراهايي که بعداً ساخته شد را قبول ندارم. اين که جواد ا.. وردي با پرسپوليسي ها تباني کرده و به آن ها راه داده باشد را من اصلاً قبول ندارم.
آشتياني: هيچ بازيکني نمي خواهد عمداً در زمين کم کاري کند.
روشن: اصلاً اگر او داشت کم کاري مي کرد چرا تعويض نشد و تا پايان بازي در زمين ماند؟يعني بايد بگوييم رايکوف مقصر بوده که او را تعويض نکرده؟جواد شايد اشتباه کرده باشد ولي کم کاري نکرد.اين ها حرف هايي است که بعداً ساخته شد.

شايد انتقالش به پرسپوليس به اين قضايا دامن زد؟
 

روشن: صد در صد. اگر او به پرسپوليس نمي رفت هيچ کدام از اين صحبت ها نمي شد. اين ها حرف هايي است که مردم ساختند.
آشتياني: اصلاً گل هاي ما بيشتر روي شوت هاي راه دور بود و روي خيلي از گل ها نمي شد شخص خاصي را مقصر دانست. در واقع استقلال چندان تحت فشار ما نبود و روي تک لحظه ها گل مي خورد.
روشن: اصلاً از آن اتفاقات عجيب و غريب فوتبال بود. يک نفر شوت زد توپ رسيد پشت 18 قدم و همايون بهزادي در ادامه آن يک شوت ديگر زد که شايد هرگز به آن شکل اتفاق نيفتد و توپ رفت توي دروازه! ما چند وقت قبل از آن هم 4-1به پرسپوليس باخته بوديم اما آن روز واقعاً برتر بودند، فشار آوردند و 4 گل زدند.

بين دو نيمه فضاي رختکن تان چه شکلي بود. رايکوف در آن شرايط چه مي کرد؟
 

روشن: بين دو نيمه که البته هنوز 2 بر صفر بوديم و اتفاق خاصي نيفتاده بود. رايکوف هم برخورد خاصي نکرد.او معتقد بود وقتي بازيکن اصطلاحاً خودش نيست حرف زدن با او بي فايده است و آن روز هم هيچکس خودش نبود. شما حساب کنيد توپ جلوي پاي رشيدي زمين خورد و از بالاي سرش رد شد و مربي به اين بازيکن چه مي خواست بگويد؟

و در رختکن پرسپوليس چه مي گذشت؟کسي نگفت عقب بکشيد و از همان 2 گل دفاع کنيد؟
 

آشتياني: نه دستور، دستور حمله بود. فشار تماشاگر و صداي حمله-حمله اجازه نمي داد تيم عقب بکشد.
روشن: البته از گل چهارم به بعد بازيکنان ما ديگر بازي را رها کرده بودند. من از روي نيمکت شاهد بودم. بازيکنان شما هم ديگربازي نمي کردند.
آشتياني: بله، همين طور است.

پرسپوليس چند موقعيت خلق کرد که 6 گل زد؟يعني مي خواهم بدانم از همان بازي هايي بود که مربي حريف مي گويد 6 توپ آوردند و 6 تايش رفت توي گل؟
 

آشتياني: بله، تقريباً... انصافاً بايد گفت همين طور است.ما موقعيت هاي بيشتري نداشتيم.

استقلال چطور؟ موقعيت گلزني داشتيد؟
 

روشن: موقعيت آنچناني که نه، البته يکي دو تا موقعيت داشتيم اما ...
آشتياني: نه، استقلال هيچ موقعيتي نداشت.آن ها به قدري از لحاظ روحي پايين بودند که اصلاً انگيزه اي براي حمله کردن نداشتند.
روشن: اين را من ارتباط مي دهم به همان ماجراي داخل اتوبوس. در اوايل بازي وقتي ما هنوز مساوي هستيم يا فقط يک گل عقبيم چرا بچه ها بايد بي انگيزه باشند!؟

حتماً بعد از بازي خيلي براي حريف کري خوانديد!؟
 

آشتياني: نه وا... کري که نخوانيديم هيچ، دلداري شان هم داديم. وقتي مي ديديم آن قدر ناراحت هستند مي گفتيم حالايک اتفاقي افتاده اصلاض شانسي بوده.
روشن:بلافاصله بعد از بازي اردوي تيم ملي بود و همه با هم رفتيم اردو خيلي با هم رفيق بوديم.گاهي مي شد که 4 پرسپوليسي و 15 استقلالي همراه هم با يک اتوبوس از اردوي تيم ملي مي آمديم استاديوم ،در داربي بازي مي کرديم و دوباره بر مي گشتيم.

بعد از پيروزي پاداش نقدي هم گرفتيد؟
 

آشتياني: نه به ما چيزي ندادند.

اصلاً آن زمان پاداش نقدي باب نشده بود؟
 

آشتياني: چرا، مثلاً تيم ناسيونال اروگوئه را که برديم 5 هزار تومان سازمان به ما داد و 10 هزار تومان هم باشگاه. اما براي آن بازي چيزي ندادند.

آقاي روشن؛ برخورد هواداران بعد از آن باخت چگونه بود؟
 

روشن: فرداي بازي که استراحت داشتيم و من رفتم استخر يک عده در باشگاه جمع شده بودند و يک اتفاقاتي افتاد. به هر حال ناراحت بودند و بعضي هايشان حسابي باخته بودند و ...اما 2 روز بعد که رفتيم تمرين با اين که چند هزار تماشاچي سر تمرين بود هيچ حرفي نزدند و ساکت نشسته بودند .

فکر مي کنيد اگر هفته بعد دوباره با پرسپوليس بازي مي کرديد چه نتيجه اي مي گرفتيد؟
 

روشن: مسلماً نتيجه متفاوتي مي گرفتيم. هرگز آن اتفاقات تکرار نمي شد.کما اين که در بازي برگشت همان مسابقه ما بسيار سرتر بوديم وبايد 5،4گل مي زديم.

که البته 1-1مساوي کرديم؟
 

روشن:بله ،يک بر صفر عقب افتاديم و با گل جباري 1-1شديم.

بهترين بازيکن داربي 6 تايي کي بود؟
 

آشتياني: همايون بهزادي بود که 3 گل هم زد.

استقلال که بازيکن خوب نداشت، داشت؟
 

روشن: نه، در تيم ما هيچکس خوب نبود.

بدترين بازيکن تان کي بود؟
 

روشن: دو تا گلرما از همه بدتر بودند که رشيدي 2 گل و حجازي 4 گل خوردند .(اين جا هم البته حافظه حسن آقا ياري نمي کند وقتي رشيدي بيرون رفت بازي 4 بر صفر بود.)

تعويض رشيدي به خاطر ضرب خوردگي بود؟
 

روشن:نه به خاطر گل هايي که خورد مخصوصاً گل اول که سوتي بدي داد.

روشن ترين خاطره اي که از آن بازي در ذهن حسن روشن مانده چيست؟
 

روشن: عکس آقاي خسرواني که به عنوان تبريک يک دسته گل فرستاده بود براي محمد عبده، مدير باشگاه پرسپوليس. دقيقاً خاطرم هست که فرداي بازي اين عکس صفحه اول کيهان بود.
آشتياني: مطمئن باشيد اگرآن نتيجه امروز در داربي رخ بدهد همه به تباني متهم مي شوند و اصلاً تيمي که 6 گل بخورد منحل خواهد شد!
منبع:همشهري تماشاگر 183
/ن