حفظ طوطى‌وار مطالب غيرمعنى‌دار
روش حفظ طوطى‌وار (rote memorization) روش خاص مطالب غيرمعنى‌دار (nonmeaningful) است. هرچند که هدف عمدهٔ تحصيل علم و دانش در کليهٔ مقاطع و تمامى سن‌ها يادگيرى مطالب معنى‌دار (meaningful) است، با اين حال يادگيرندگان گاهى ناچار مى‌شوند که براى رسيدن به اين هدف مقدارى مطالب غيرمعنى‌دار را نيز حفظ کنند. مطالب غيرمعنى‌دار به مطالبى گفته مى‌شود که ذاتاً معنى‌دار نيستند، اما براى مطالب معنى‌دار پايه و چارچوب به‌حساب مى‌آيند، مانند اعداد ۱ تا ۱۰، شمارهٔ جمعيت شهرها و کشورها، و نظاير اينها. خوشبختانه حجم مطالب غيرمعنى‌دار، در قياس با مطالب معنى‌دار، بسيار کم است و نبايد در گسترش دادن آنها افراط کرد.
ما احتمالاً اعداد ۱ تا ۱۰ را به‌طور طوطى‌وار مى‌آموزيم، اما هيچ نيازى نيست که اعداد از ۱۰ به بالا را اين‌گونه ياد بگيريم، زيرا با استفاده از اطلاعات مربوط به ۱۰ عدد اول سلسلهٔ اعداد، معنى‌دار کردن اعداد بزرگ‌تر از ۱۰ کار آسانى است.
يکى از عوامل عمدهٔ فراموشي، به‌ويژه در رابطه با يادگيرى طوطى‌وار، تداخل است. تداخل يادگيرى‌هاى قبلى در يادگيرى‌هاى بعدى را بازدارى پس‌گستر و تداخل يادگيرى‌ها بعدى بر يادگيرى‌هاى قبلى را بازدارى پيش‌گستر مى‌گويند.
اگر دانش‌آموزان تايپ کردن را در کلاس درس به‌حدى آموخته باشند که تمرين بيشتر نتواند آن را بهبود بخشد، اين مهارت مى‌تواند به شرايط پر سر و صدا و مزاحمت‌بار دفتر کار انتقال يابد. اگر دانش‌آموزان مهارت نوشتن را در شرايط گوناگون پرآموزى کرده باشند، به‌‌راحتى مى‌توانند در شرايط اضطراب‌آور امتحانى در نوشتن انشاء توفيق يابند.
سيفرت (۱۹۹۱) دليل اثربخشى پرآموزى را چنين توضيح مى‌دهد که اين کار فرصت بيشترى براى تکرار همراه با بسط معنائى در اختيار يادگيرنده مى‌گذارد؛ يعنى موجب مى‌شود بين يادگيرى تازه و يادگيرى‌ها و مهارت‌هاى قبلىِ به‌خوبى آموخته شده ارتباط ذهنى برقرار گردد.
ما احتمالاً اعداد ۱ تا ۱۰ را به‌طور طوطى‌وار مى‌آموزيم، اما هيچ نيازى نيست که اعداد از ۱۰ به بالا را اين‌گونه ياد بگيريم، زيرا با استفاده از اطلاعات مربوط به ۱۰ عدد اول سلسلهٔ اعداد، معنى‌دار کردن اعداد بزرگ‌تر از ۱۰ کار آسانى است.
بخش به بخش کردن
مطالعه با فاصله
يکى از عوامل عمدهٔ فراموشي، به‌ويژه در رابطه با يادگيرى طوطى‌وار، تداخل است. تداخل يادگيرى‌هاى قبلى در يادگيرى‌هاى بعدى را بازدارى پس‌گستر و تداخل يادگيرى‌ها بعدى بر يادگيرى‌هاى قبلى را بازدارى پيش‌گستر مى‌گويند.
رعايت توالى مناسب
پرآموزى
اگر دانش‌آموزان تايپ کردن را در کلاس درس به‌حدى آموخته باشند که تمرين بيشتر نتواند آن را بهبود بخشد، اين مهارت مى‌تواند به شرايط پر سر و صدا و مزاحمت‌بار دفتر کار انتقال يابد. اگر دانش‌آموزان مهارت نوشتن را در شرايط گوناگون پرآموزى کرده باشند، به‌‌راحتى مى‌توانند در شرايط اضطراب‌آور امتحانى در نوشتن انشاء توفيق يابند.
سيفرت (۱۹۹۱) دليل اثربخشى پرآموزى را چنين توضيح مى‌دهد که اين کار فرصت بيشترى براى تکرار همراه با بسط معنائى در اختيار يادگيرنده مى‌گذارد؛ يعنى موجب مى‌شود بين يادگيرى تازه و يادگيرى‌ها و مهارت‌هاى قبلىِ به‌خوبى آموخته شده ارتباط ذهنى برقرار گردد.
